Hanno

Hanno (alredor de 1510 – 8 de xunu de 1516) foi l'elefante blancu mascota del Papa Lleón X (bautizáu como Giovanni de Medici), y la tema principal del llibru "L'elefante del Papa: En viaxe d'elefante dende la India fonda hasta'l corazón de Roma" de Silvio A. Bedini. Foi'l regalu del Rei Manuel I de Portugal pola coronación del Papa. El Rei Manuel recibir o bien como regalu del Rei de Kochi, o bien-y pidió a Afonso de Albuquerque, el so virréi na India, que lo mercara. Dizse que Hanno yera de color blancu, y viaxó en barcu dende Lisboa a Roma en 1514, a la edá averada de cuatro años. Primeramente foi calteníu zarráu nel Belvedere, tres los que sería treslladáu a un edificiu especialmente construyíu ente la Basílica de San Pedro y el Palaciu Apostólicu, cerca del Borgo Sant'Angelo. La so llegada foi recoyida na poesía y l'arte. Pasquale Malaspina escribió:

Hanno
Información biográfica
Nacimientu	Portugal,
Muerte	Estaos Pontificios, 16 de xunu de 1516

Bocetu de Hanno con un mahaut de Rafael, alredor de 1514.

Grabáu de Hanno nun panfletu de Filomates (Roma, alredor de 1514).

Hanno, de la primer páxina de Leitura Nova.

Epitafiu y bocetu del frescu del memorial de Hanno.

Al Belvedere ante'l gran Pastor

Foi conducíu l'elefante domado
Danzando con tal gracia y tal amor
Que difícilmente meyor podría baillar un home
Y cola so trompa como una gran ñariz
Fixo, que la plaza entera ensordárase:
Y espurriéndose nel suelu de rodíes
Y entós inclinóse en reverencia al Papa,

Y al so séquitu.

Hanno foi bien famosu na corte papal y foi pasiáu nes procesiones. Finalmente careció sópitamente y morrió'l 8 de xunu de 1516 xunto al Papa. Hanno foi soterráu nel Cortile del Belvedere, tres dos años en Roma y a la edá de siete años.

L'artista Rafael diseñó un frescu conmemorativo (que nun se caltién), y el mesmu Papa compunxo'l so epitafiu:

So esta gran llomba xazo soterráu

Poderosu elefante que'l Rei Manuel
Conquistando l'Oriente
Unvió cautivu al Papa Lleón X
Onde al pueblu romanu maravió,
Una bestia ensin ver en llargu tiempu.

Nel mio vastu pechu percibieron sentimientos humanos.
El Destín unvióme a la mio residencia na bendita Latium
Y nun tuvo la pacienia de dexame sirvir al mio señor trés años completos.
Pero deseyo, oh dioses, que'l tiempu que la Naturaleza asignóme,
y el Destín arrampuñóme
Añadir a la vida del gran Lleón.

Viví siete años
Morrí d'anxina
Midí dolce palmos d'altor

Giovanni Battista Branconio dell'Aquila
Chamberlán priváu del Papa
Y preboste de la custodia del elefante,
Alzó esto en 1516, el 8 de xunu,
Nel cuartu añu del pontificáu de Lleón X.

Lo que la Naturaleza arrampuñó

Rafael de Urbino col so arte restauró.

Hai cuatro bocetos de Hanno, fechos en vida con sanguina, na coleición del Muséu Ashmolean en Oxford.

Referencies

• Silvano A. Bedini, The Pope's Elephant, Carcanet Press, 1997, ISBN 1-85754-277-0
• Salomão - O Elefante Diplomata http://www.centroatl.pt/titulos/desafios/salomao/index.html, Jorge Nascimento Rodrigues, Tessaleno Devezas, ISBN 978-989-615-073-0, 128 pags, Centru Atlântico, 2008

Ver tamién

• Rinoceronte de Durero

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Hanno.

• Datos: Q1479200
• Multimedia: Hanno