Hilario de Poitiers
San Hilario de Poitiers (en llatín, Hilarius Pictaviensis) foi un obispu y escritor, santu, Padre y Doctor de la Ilesia nacíu a principios de sieglu IV, escontra 315, en Poitiers (Francia) y fináu nesta mesma ciudá en 367. Ye referíu n'ocasiones como'l martiellu de los arrianos» (en llatín, Malleus Arianorum) y como'l «Atanasio d'Occidente».
Hilario de Poitiers | |||
|---|---|---|---|
 | |||
353 - - Venanciu Fortunatu → Diócesis: Arquidiócesis de Poitiers (es)  | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Poitiers, 315 | ||
| Nacionalidá | Antigua Roma | ||
| Muerte | Poitiers, 367 (51/52 años) | ||
| Familia | |||
| Casáu con |
wife of Hilary of Poitiers (en) | ||
| Fíos/es |
Abra de Poitiers (es) | ||
| Estudios | |||
| Llingües falaes | llatín[1] | ||
| Oficiu | teólogu, sacerdote católicu, filósofu, escritor, magister scholarum, obispu católicu | ||
| Trabayos destacaos |
De Trinitate (en) | ||
| Santoral | |||
| 14 de xineru, 14 de xineru, 14 de xineru, 14 de xineru y 13 de xineru | |||
| Creencies | |||
| Relixón | Ilesia Católica[2] | ||
 | |||
Biografía
editar
Crióse nel paganismu, nuna familia de l'aristocracia romana local, pero'l so gran interés y la so pasión pola verdá, lleváronlu a estudiar filosofía, especialmente'l neoplatonismu, y a la llectura de la Biblia. Convirtióse al cristianismu polos sos estudios, yá adultu, casáu y con una fía, Abre. Poco dempués del so bautismu, el pueblu aclamólu como obispu de la so ciudá, cátedra qu'ocupó mientres siete años, momentu nel que Hilario foi desterráu a Frixa pol emperador Constancio II, que s'alliniara coles decisiones del sínodu arrianu de Béziers del añu 356. Mientres el so pontificáu na Galia siguiera los sos estudios y perfeccionó la so formación teolóxica, pero ye'l contautu cola teoloxía d'Oriente lo que fai fructificar el so pensamientu.
El destierru en Frixa duró cinco años, mientres los qu'aprendió'l griegu y afayó a Oríxenes, como tamién la gran producción teolóxica de los Padres orientales. Con estes bases escribe un rigorosu estudiu tituláu De Fide adversus Arrianos o De Trinitate, el tratáu más fondu hasta entós sobre'l dogma trinitariu. Ellí tamién escribió l'opúsculu Contra Maxertiam, nel qu'atacó al emperador Constancio, acusándolu de cesaropapismu y d'entemetese nes disputes teolóxiques y asuntos internos de la disciplina eclesiástica.
Volvió a la so diócesis en 361, tres la muerte del emperador. Nesta dómina convertir nel proteutor del nuevu Martín de Tours.
Ye conocíu como'l «Atanasio d'Occidente», de quien yera contemporaneu. Dambos teólogos son cruciales na crítica del arrianismu y participaron nos discutinios teolóxicos con discursos y escritos, defendiendo la ortodoxa teolóxica entá cuando falaba del "cuerpu" de Jesús como un cuerpu celeste, yá que fuera niciáu de manera milagrosa na Virxe María: d'esta miente, según afirma Hilario, el cuerpu de Jesús yá yera gloriosu na so vida humano anque tal gloria taba escondida a los güeyos de quien pudieron velo sacante la Tresfiguración, onde s'amosó talo como yera.[3] Amás, los sos himnos, afayaos en dómina contemporánea, convertir nun pioneru d'esta forma poéticu-musical, precediendo a san Ambrosio de Milán, siendo quien introdució nel mundu llatín cristianu una nueva poesía inspirada nos modelos clásicos greco-llatinos y bíblicos (salmos alfabéticos).
Foi declaráu Doctor de la Ilesia, poles sos grandes aportaciones pa la definición del dogma trinitariu, en 1851 pol papa Pío IX. El so fiesta celébrase'l 13 de xineru.
Les sos reliquies guárdense na ilesia parroquial de la llocalidá de Puy-de-Dôme (Auvernia), hai delles tradiciones qu'afirmen el so treslláu al panteón real de la ilesia de San Denís, en París, y que fueron quemaes polos hugonotes mientres les revueltes de 1572.
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ Afirmao en: Catholic-Hierarchy.org. Identificador Catholic Hierarchy de persona: poit. Data de consulta: 21 ochobre 2020. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Cf. ENRIQUE MOLINÉ, Los Padres de la Ilesia. Una guía introductoria, Ediciones Pallabra, Madrid 1995³, ISBN 84-8239-018-X, páx. 479.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Hilario de Poitiers.- Benedicto XVI presenta a Hilario de Poitiers
- San Hilario de Poitiers en Biografíes y vides
- ilesia-de-occidente-y-obispu-de-poitiers San Hilario de Poitiers en Primeroscristianos.com (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Datos: Q44344- Multimedia: Hilary of Poitiers
