El aticum (o tamién atikum, uamué) ye una llingua indíxena anguaño estinguida falada hasta principios del sieglu XX nel NE de Brasil por uamué, qu'agora namái falen portugués. Conócense namái unes poques llistes de pallabres, polo que la so clasificación filoxenética ye bastante dudosa, polo que se considera una llingua ensin clasificar.

Aticum, Atikum, Uamué, Huamoi
Atikum
Faláu en Bandera de Brasil Brasil
Rexón Pernambuco, Bahia
Falantes llingua muerta
Familia Non clasificada
Estatus oficial
Oficial en Nengún país
Reguláu por Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1 nengún
ISO 639-2
ISO 639-3

Aspeutos históricos, sociales y culturales

editar

Historia

editar

Los postreros uamué o aticum sobreviven en dellos enclaves de los estaos brasilanos de Pernambuco y Bahia, nel NE de Brasil. En Pernambuco, escontra 1985 contabilizáronse 3852 aticum dientro nunos venti aldegues al oeste de la Reserva Biolóxica da Serra Negra nel conceyu de Carnubeira da Penha y a unos 40 o 50 km de la ciudá de Floresta. Tamién esisten dellos aticum en Serra do Ramalho, nel municipo de Bom Jesus de Lapa, nel estáu de Bahia, anque probablemente fueron movíos ellí dende la so área orixinal.

Llistes de pallabres

editar

En 1961 dirixióse una encuesta destinada a atopar a los postreros falantes de llingües del noroeste de Brasil, el trabayu foi publicáu por Meader (1978). Nesa encuesta atoparon unos pocos aticum que yeren capaces de recordar delles pallabres, anque yá nun yeren falantes fluyentes de la llingua. Eses llistes prsetan dellos problemes yá que cerca de la metá de les pallabres son términos emprestaos del portugués, y nelles apaecen un bon númberu de términos emprestaos de les llingües tupí-guaraníes (pallabres pa 'madre', 'plátanu' y 'dios') y del idioma fulnió (pallabra pa 'fueu').

agua mi áŋga
cabeza kaká
pelo kakaí
cachorru kašuí
carne otíši
neñu guřituí
fueu toé
fumu paká
munches kalatuí
munches cabeces kalatuí kaká
oveya alvεmąá
olla múnduřo
sol šařóla
persona puerca šúva d̯yá

Referencies

editar

Bibliografía

editar