Idioma eblaíta

El eblaíta ye un estinguíu idioma semíticu oriental que se faló nel Tercer mileniu e.C. na antigua ciudá d'Ebla, en Siria. Ta consideráu l'idioma semíticu más antiguu.

Eblaíta
Faláu en	Ciudá de Ebla, al norte actual Siria
Rexón	Oriente Mediu
Llingua muerta	dende ente fines del Tercer mileniu e.C. y la primer parte del Segundu mileniu e.C. aproximao
Familia	Afroasiáticu (AA)   AA septentrional     semíticu       S. oriental (aldericáu)         Eblaíta
Estatus oficial
Oficial en	Nengún país
Reguláu por	Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1	nengún
ISO 639-2
ISO 639-3

L'idioma, estrechamente rellacionáu col acadiu, ye conocíu poles aproximao 17 000 tablillas escrites en escritura cuneiforme y que fueron atopaes ente 1974 y 1976 nes ruines de la ciudá de Ebla. Les tablillas fueron interpretaes en primer llugar por Giovanni Pettinato.

Ver tamién

• Ebla
• Llingües afroasiátiques
• Llingües semítiques
• Idioma acadiu
• Escritura cuneiforme
• Historia de Siria

Bibliografía

• (N'inglés) A. Archi (1987); "Ebla and Eblaite," Eblaitica 1. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pp 7–17.
• (N'inglés) Cyrus H. Gordon (1990); "Eblaite and Northwest Semitic," Eblaitica 2. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pp 127-139.
• (N'inglés) Cyrus H. Gordon (1997); "Amorite and Eblaite," The Semitic Languages. Ed. Robert Hetzron. Nueva York: Routledge. Pp 100-113.

Enllaces esternos

• Cuneiforme eblaíta
• Llingua Eblaíta

• Datos: Q35345
• Multimedia: Eblaite language