Idioma urdú

llingua de Paquistán y India

L'urdú[1] ye una llingua falada fundamentalmente en Paquistán ya India. En Paquistán ta considerada la llingua nacional, mientres que n'India ye una de les 24 llingües oficiales nel país.

اردو
Faláu en
Faláu en India, Paquistán, Islles Fixi, Reinu Xuníu, Canadá, Estaos Xuníos y Noruega
Númberu de falantes
Falantes Tipu Añu
68 600 000llingua materna2019
Datos
Familia Khariboli (en) Traducir
Estáu de vulnerabilidá 1 seguru
Sistema d'escritura Urdu orthography (en) Traducir, Kaithi (es) Traducir y devanágari
Reguláu por National Language Promotion Department (en) Traducir
Códigos
ISO 639-1 ur
ISO 639-2 urd
ISO 639-3 urd
Mapa de distribución
Cambiar los datos en Wikidata

A pesar de la so condición de llingua nacional de Paquistán, namái unos diez millones de persones nesi país (un 8% de la población total) fálenla como llingua materna. Esti pequeñu porcentaxe fórmalu los nomaos "mohajir" (‘emigrantes’ n'urdú), la élite social y económico de Paquistán que vien de los refuxaos musulmanes que fuxeron del norte de la India tres la partición de l'antigua India británica en 1947, cuando surdieron los dos estaos independientes d'India y Paquistán.

Por cuenta de la semeyanza ente l'urdú y l'hindi, los falantes de les dos llingües polo xeneral puen entendese nun nivel básicu si dambes partes abstiénense d'utilizar el vocabulariu especializáu o les diferencies dialeutales. Dellos llingüistes considerenlos como parte d'una mesma llingua y sostienen que son consideraos como dos llinguaxes distintos por razones político-relixoses. La diferencia ente dambes llingües aníciase en que' l'urdú ye utilizáu como llingua escrita por falantes musulmanes y escríbese nuna forma llixeramente afecha del alfabetu persa (variante de la mesma del alfabetu árabe). L'hindi escríbese nel alfabetu devánagari, orixinalmente emplegáu pal sánscritu, y ye utilizáu polos falantes hinduistes. Inda que la llingua coloquial ye práuticamente la mesma, la norma culta del urdú fai usu de numberosos términos d'orixe árabe y persa, mientres que l'hindi recurre, n'estilos formales, al sánscritu como fonte de vocabulariu cultu. La forma falada común del urdú y del hindi nómase, de cutiu, indostánicu.

Referencies

editar
  1. Ramón d'Andrés, L'asturianu que vien. Observaciones y suxerencies sobre l'asturianu normativu y el so usu; Publicaciones Ámbitu, 2008; ISBN 978-84-96413-48-1. Nel Capítulu 6. Adaptación de topónimos esteriores, na páxina 139, na entrada dedicada a «Paquistán».

Enllaces esternos

editar