Islla Juan Stuven

Islla Juan Stuven
Situación
País	Chile
Rexón	Rexón d'Aisén del General Carlos Ibáñez del Campo
Tipu	islla
Asitiáu en	Golfu de Penas
Coordenaes	47°53′00″S 74°50′00″W / 47.88333°S 74.83333°O
	Islla Juan Stuven Islla Juan Stuven (Chile)
Datos
Altitú media	196 m

La islla Juan Stuven^{[Nota 1]} ta asitiada nel océanu Pacíficu na rexón austral de Chile, al sur del golfu de Penas, al empiezu de les canales de la Patagonia. Forma parte del archipiélagu Wellington.

Alministrativamente pertenez a la provincia Capitán Prat de la Rexón d'Aysén.^[1]

Dende hai aproximao 6.000 años les sos mariñes fueron habitaes pol pueblu kawésqar. A empiezos del sieglu XXI esti pueblu fuera práuticamente escastáu pola aición del home blancu

Allugamientu

Según el Carreru les sos coordenaes son 47°53′S 74°50′W / 47.883°S 74.833°O / -47.883; -74.833. Allugada na parte norte del archipiélagu Wellington, mide 12 milles en direición N-S y 7 milles d'anchu mediu. Tien les siguientes llendes:

al norte, el pasu Suroeste, *al

este, la canal Messier y el pasu Pluddemann que la dixebra de la islla Millar.

al sur y pel oeste una canal ensin nome.^[2]

Xeoloxía y orografía

Son una socesión de tierres altes y barrancosas con numberosos cumes y puexos bien paecíos ente sigo. Los sos cabos y puntes terminen en forma abrupta.

Les mariñes son acantiladas y les sos canales, polo xeneral son llimpies y abiertes, onde hai estorbises estos tán invariablemente marcaos por sargazos.

Esisten altores bastante notables que sirven pa reconocer la entrada a los distintos senos, canales o badees. Estes tán claramente indicaes nes respeutives cartes y derrotero de la rexón.

Nel pasáu produció un fundimientu del territoriu provocáu pol alcuentru, frente a la península de Taitao, de tres plaques tectóniques: la de Naza y l'Antártica que se mueven escontra l'este, y la Suramericana que se mueve escontra l'oeste. Esta situación causó un bultable fundimientu del cantu de la placa Suramericana baxando los suelos al so nivel actual, lo que puede comprobase pola fragmentación del territoriu y la penetración del mar nos llugares fundíos, surdiendo gran cantidá d'islles.

Data de la dómina terciaria; y ye productu de la mesma causa xeolóxica que fizo apaecer primero'l cordal de la Mariña y depués la de los Andes. Na edá glacial, tomó'l so aspeutu actual siendo la continuación escontra'l sur de la cordal de la Mariña.

Ye d'orixe ígneu pola clase de roca que la constitúi y pol so relieve aspru ya irregular, característicu de les cadenes d'erupción.^[3]

Climatoloxía

La rexón ye afeutada de cutio por vientos del oeste y pol pasu frecuente de sistemes fronteros. Estos sistemes fronteros xenerar na llatitú 60° S, zona na que conflúin mases d'aire subtropical y mases d'aire polar creando una petrina de baxes presiones que forma los sistemes fronteros.

Esta área tien un clima que se conoz como “templáu fríu lluviosu” que s'estiende dende la parte sur de la X Rexón de Los Lagos hasta'l estrechu de Magallanes. Equí rexístrense les máximes cantidaes de precipitaciones, en islla Guarello algamáronse hasta 9.000 mm añales.

La nubosidad atmosférica ye alta, los díes estenos son escasos. L'amplitú térmica ye amenorgada, la oscilación añal ye d'aproximao 4° C con una temperatura medio de 9°C. Bastia mientres tol añu siendo más lluviosu escontra la seronda.^[4]

Fondeaderos y surgideros

Na so mariña nordés ta caleta Austral la que pola so amplitú, bon fondu, proteición, facilidá d'entrada y salida ye considerada la meyor caleta de la zona y unes milles más al sur badea Fatal, desabrigada y fonda, que nun merez llamase un fondeadero.^[5]

Historia

A cuntar de 1520, col descubrimientu del estrechu de Magallanes, poques rexones fueron tan esploraes como la de les canales de la Patagonia. Nes cartes antigües la rexón de la Patagonia, ente los paralelos 48° y 50° Sur, apaecía ocupada casi puramente por una gran islla denominada “Campana” separada del continente pela canal de la nación Calén”, nación que se supunxo esistió hasta'l sieglu XVIII ente los paralelos 48° y 49° de latitud sur.

Dende mediaos del sieglu XX eses canales son percorríos con seguridá por grandes naves de toles naciones, gracies a les numberoses reconocencies y trabayos hidrográficos efectuaos neses peligroses mariñes.

Por más de 6.000 años estes canales y les sos mariñes fueron percorríes polos kawésqar, indíxenes, nómades canoeros. Hai dos hipótesis sobre la so llegada a los llugares de poblamientu. Una, que procedíen del norte siguiendo la ruta de les canales chilotes y que travesaron escontra'l sur cruciando l'ismu d'Ofqui. La otra ye que procedíen dende'l sur y qu'al traviés d'un procesu de colonización y tresformamientu de poblaciones cazadores terrestres, procedentes de la Patagonia Oriental, poblaron les islles del estrechu de Magallanes y xubieron poles canales de la Patagonia hasta'l golfu de Penas. A empiezos del sieglu XXI esti pueblu fuera práuticamente aniquiláu pola aición del home blancu.^[6]

Ver tamién

Notes

↑ 1.- Encamiéntase lleer esti artículu teniendo a la vista un atles y/o les cartes de navegación de les zones que se menten.

Referencies

↑ Aysén, 2018.
↑ Institutu Hidrográficu, 1982, p. 187.
↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 37,38.
↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 39-46.
↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 74,186.
↑ Institutu Hidrográficu, 1982, p. 25.

Bibliografía utilizada

Institutu Xeográficu Militar (1970). Atles de la República de Chile. Santiago - Chile - Institutu Xeográficu Militar. Segunda edición.
Institutu Hidrográficu de l'Armada de Chile (1974). Atles Hidrográficu de Chile. Valparaíso - Chile - Institutu Hidrográficu de l'Armada. Primer edición.
Institutu Hidrográficu (1982). Carreru de la Mariña de Chile Volume III. Valparaíso - Chile - Institutu Hidrográficu de l'Armada. 5ª edición.
Aysén, Rexón (2018). Gobierno de Chile - Rexón d'Aysén. https://www.gob.cl/rexones/region-de-aysen/. Consultáu'l 11 d'abril de 2018.

Enllaces esternos

Directemar - Armada de Chile
Reglamentu de practicaje y pilotaje - Armada de Chile. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Revista Mar Lliga Marítima de Chile.
Oceanografía xeolóxica UCV

[1] 1.- Encamiéntase lleer esti artículu teniendo a la vista un atles y/o les cartes de navegación de les zones que se menten.

[FOOTNOTEAysén2018{{{c}}}-2] Aysén, 2018.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1982{{{c}}}187-3] Institutu Hidrográficu, 1982, p. 187.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1982{{{c}}}37,38-4] Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 37,38.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1982{{{c}}}39-46-5] Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 39-46.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1982{{{c}}}74,186-6] Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 74,186.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1982{{{c}}}25-7] Institutu Hidrográficu, 1982, p. 25.

[Nota 1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Islla Juan Stuven
Situación

País	Chile
Rexón	Rexón d'Aisén del General Carlos Ibáñez del Campo
Tipu	islla
Asitiáu en	Golfu de Penas
Coordenaes	47°53′00″S 74°50′00″W / 47.88333°S 74.83333°O / -47.88333; -74.83333
Islla Juan Stuven Islla Juan Stuven (Chile)
Datos
Altitú media	196 m