José María Alfaro Zamora
José María Alfaro Zamora (20 de marzu de 1799, Alajuela – 12 de xunu de 1856, Alajuela) foi un hacendado, comerciante y políticu de Costa Rica. Aportó a Xefe d'Estáu de 1842 a 1844 y de 1846 a 1847, y presidente del Estáu del 1° al 8 de mayu de 1847.
José María Alfaro Zamora | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Alajuela, 20 de marzu de 1799 |
Nacionalidá | Costa Rica |
Muerte | Alajuela, 12 de xunu de 1856 (57 años) |
Causa de la muerte | cólera |
Familia | |
Hermanos/es | Florentino Alfaro Zamora |
Oficiu | políticu, xuez |
Datos personales
editarNació n'Alajuela, Costa Rica, el 20 de marzu de 1799. Los sos padres fueron Juan Antonio Alfaro y Arias y María Damiana Zamora y Flores. Foi hermanu mayor del xeneral Florentino Alfaro Zamora. Casó n'Alajuela el 19 de mayu de 1825 con doña María Josefa Sandoval y Jiménez. D'esti matrimoniu nacieron José Joaquín Alfaro Sandoval, una fía que morrió na infancia, y Calixto Alfaro Sandoval. Fíu del primeru foi'l poeta José María Alfaro Cooper.
Foi'l primer gobernante de Costa Rica nacíu en Alajuela.
Actividaes privaes
editarFoi llabrador y empresariu. Tuvo tierres dedicaes al cultivu del café y un aserradero en Itiquís, cerca d'Alajuela. Tamién participó nuna empresa maderera en Jinotepe, Nicaragua.
Primeros cargos públicos
editarFoi diputáu suplente por Alajuela (1825-1827), alcalde segundu d'Alajuela (1828), diputáu propietariu por Alajuela (1829-1831), maxistráu suplente de la Corte Cimera de Xusticia (1831-1832), diputáu propietariu por Heredia (1834-1836), xefe políticu del Departamentu Occidental (1841), maxistráu de la Cámara Xudicial (1841-1842) y maxistráu propietariu de la Corte Cimera de Xusticia (agostu-setiembre de 1842).
Xefe d'Estáu
editarEl 27 de setiembre de 1842, nuna xunta de personalidaes convocada pol Xefe d'Estáu Antonio Pinto Soares, José María Alfaro Zamora foi designáu como Xefe d'Estáu Provisional.
Mientres el so xestión construyó la carretera de San Xosé a Puntarenas; y en 1843 estableció la Sociedá Económica Itineraria, entidá encargada de construyir y ameyorar les víes terrestres. Amás, fundó la Universidá de Santu Tomás en 1843, y emitió la Constitución de 1844, y fundó'l periódicu "Mentor costarricense".
Nes eleiciones de 1844 llogró un eleváu númberu de votos, pero foi ganáu por Francisco María Oreamuno Bonilla. El 29 de payares de 1844 apurrió'l poder a Oreamuno, como Xefe d'Estáu escoyíu pal periodu 1844-1848.
Xefe d'Estáu per segunda vegada
editarEl 7 de xunu de 1846, un golpe militar proclamar nuevamente como xefe supremu provisional. Mientres esta segunda alministración declarar a Puntarenas puertu llibre y emitióse la Constitución de 1847. Nes eleiciones de 1847 llogró un eleváu númberu de votos, pero foi ganáu por José María Castro Madriz.
Primer presidente del Estáu
editarEl 1° de mayu de 1847 asumió'l títulu de presidente del Estáu, establecíu na Constitución aprobada'l 21 de xineru d'esi añu. Foi por consiguiente'l primer presidente del Estáu de Costa Rica.
Cargos posteriores
editarEn mayu de 1847 pasó a ocupar el cargu de vicepresidente del Estáu, pero hubo d'arrenunciar pocos meses dempués. Acusáu d'haber tomáu parte nuna combalechadura, foi confináu en Térraba y darréu treslladóse a morar a Panamá. Al so regresu a Costa Rica abstener de participar en política.
Foi maxistráu de la Corte Suprema de Xusticia de Costa Rica dende 1856 hasta la so muerte.
Fallecimientu
editarMorrió n'Alajuela, Costa Rica, el 11 de xunu de 1856, víctima de la epidemia de cólera. La so esposa finara pocos díes antes, víctima d'esa enfermedá.
Bibliografía
editarSÁENZ CARBONELL, Jorge Francisco, José María Alfaro, San José, EUNED, 2017.
Ver tamién
editar
Predecesor: Nun esistía'l cargu socesor = José María Castro Madriz 1847-1849 |
1° Presidente del Estáu Llibre de Costa Rica 1 de mayu de 1847—8 de mayu de 1847 |
Socesor: |
Predecesor: José Rafael de Gallegos y Alvarado 1845-1846 |
13º Xefe d'Estáu de Costa Rica 1846 - 1847 |
Socesor: Supresión del cargu |
Predecesor: Antonio Pinto Soares 1842-1844 |
11º Xefe d'Estáu de Costa Rica 1842 - 1844 |
Socesor: Francisco María Oreamuno Bonilla 1844 |
Referencies
editarEnllaces esternos
editar