José Ramón de Loayza Pacheco
José Ramón de Loayza Pacheco (26 de xunetu de 1751, La Paz – 8 de payares de 1839) foi un políticu bolivianu y presidente interín del país ente'l 18 d'avientu y 26 d'avientu de 1828.
José Ramón de Loayza Pacheco | |||
|---|---|---|---|
 | |||
18 avientu 1828 - 26 avientu 1828 | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | La Paz, 26 de xunetu de 1751[1] | ||
| Nacionalidá |
 Bolivia | ||
| Muerte | 8 de payares de 1839[1] (88 años) | ||
| Estudios | |||
| Llingües falaes | castellanu | ||
| Oficiu | Militar | ||
 | |||
Biografía
editarJosé Ramón de Loayza nació'l 26 de xunetu de 1751 na ciudá de La Paz del Virreinatu de Perú. Foi fíu de Miguel Loayza y de María Gertrudis Pacheco Salgado. L'añu 1781, por cuenta de la sulevación indíxena, foi nomáu capitán de la compañía de fusileros, dempués comandante pa la defensa de la provincia de Yungas, fortificar en Irupana, aguantando a los sulevaos y soportando toa clase de privaciones, hasta la so pacificación.
Dende 1806 yera rexidor del conceyu, llogró dempués varar d'alcalde provincial en 1804. Na nueche del 16 de xunetu de 1809, cuando'l pueblu apoderárase del cuartel y pidíu Cabildru abiertu, Loayza ocupó'l so puestu como vara mayor del Cabildru según nos demás alcuerdos que tuvo esi cuerpu y enfrentóse a los rebeldes. José Ascarrunz refier que, n'unión a otros, tuvo a les órdenes de Loayza pa aprehender nuna nueche que tuvieren desdexaos a los principales cabezaleros de la revolución, Pedro Domingo Murillo, Indaburu, Medina, y apurrir el mandu al Cabildru en virtú de la orde virreinaticia.
Foi escoyíu alcalde de la ciudá de La Paz l'añu 1810, contribuyó a la construcción de la cárcel pública, fundó a la so mariña l'hospital de muyeres, lo propio fixo na ciudá de Cochabamba. El 16 de payares de 1811 suscribió l'acta de subordinación a la Xunta de Buenos Aires, años dempués emigró a Chile. Tornó a Bolivia dempués de la Batalla d'Ayacucho de 1824. Xubió al grau de coronel y foi nomáu Prefeutu del departamentu de La Paz.
Mientres la invasión del xeneral peruanu Agustín Gamarra al suelu bolivianu, Loayza xuntar a ésti y a la so política para con Bolivia. Retiráu Gamarra por aciu el tratáu de Piquiza, Loayza depunxo al Prefeutu de La Paz, Baltasar Alquiza, y dio al departamentu la denominación d'Altu Perú.
== Vicepresidente Provisional de la República Sopelexada la nación por influencia de Gamarra, axuntar nel departamentu de Chuquisaca la Convención d'avientu de 1828, compuesta na so mayor parte de partidarios del caudiellu peruanu. La Convención nomó Presidente de Bolivia a Pedro Blanco Soto y Vicepresidente de Bolivia a José Ramón Loayza, quien ocupó la presidencia interinamente hasta la llegada del nuevu Presidente Provisional. Pero'l xeneral Blanco Soto apenes puedo gobernó'l país por 6 díes, pos foi asesináu'l 1 de xineru de 1829 pol coronel José Ballivián Segurola (radical nacionalista). Loayza foi tomáu presu nel so mesmu despachu y foi destituyíu del cargu vicepresidencial.
Loayza foi'l primer Vicepresidente de Bolivia, tamién foi'l Vicepresidente qu'aportó al cargu a más edá, pos tenía 77 años cuando aportó al cargu. Foi diputáu a la Constituyente de 1831. Se encastilló na so finca de Macamaca, propiedá que mandó al hospital de muyeres y agasayó a los padres recoletos la casa que taba edificando p'asilu de güérfanos.
José Ramón de Loayza Pacheco faleció na so finca'l 8 de payares de 1839.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Diccionario biográfico español. Identificador DBE: 136142/jose-ramon-de-loayza-pacheco. Apaez como: José Ramón de Loayza Pacheco. Editorial: Real Academia de la Historia. Llingua de la obra o nome: castellanu. Data d'espublización: 2011.
Enllaces esternos
editar
Datos: Q5945023
