Julio Acosta García

políticu costarricanu

Julio Acosta García (23 de mayu de 1872San Ramón – 6 de xunetu de 1954San Xosé) foi Presidente de Costa Rica ente 1920 y 1924.

Julio Acosta García
24. Presidente de Costa Rica

8 mayu 1920 - 8 mayu 1924
Francisco Aguilar Barquero - Ricardo Jiménez Oreamuno
Vida
Nacimientu San Ramón23 de mayu de 1872
Nacionalidá Bandera de Costa Rica Costa Rica
Muerte San Xosé6 de xunetu de 1954 (82 años)
Sepultura San Xosé
Familia
Casáu con Elena Gallegos Rosales
Oficiu políticu
Cambiar los datos en Wikidata

Datos personales

editar

Nació en San Ramón, Alajuela, Costa Rica, 23 de mayu de 1872. Foi fíu de Juan Vicente Acosta Chaves y Jesús García Zumbáu. Casó en San Salvador el 16 d'abril de 1910 con Elena Gallegos Rosales, salvadoriana, fía de Salvador Gallegos Valdez y Elena Rosales Ventura. Cursó estudios nel Institutu Nacional y el Colexu San Luis Gonzaga de Cartago.

Primeros cargos públicos

editar

Foi Diputáu por Alajuela de 1902 a 1906. En 1907 designóse-y Cónsul Xeneral de Costa Rica n'El Salvador y darréu xubióse-y a Encargáu de Negocios y Ministru Plenipotenciario nesi mesmu país. En 1915 foi nomáu Secretariu de Rellaciones Esteriores y carteres amiestes. Foi'l primer Canciller centroamericanu qu'efectuó una xira oficial por tolos países del ismu. Viose separáu del cargu en 1917, debíu al golpe militar de Federico Alberto Tinoco Granados.

Tando exiliáu en Nicaragua, convertir n'unu de los principales líderes de los movimientos armaos empobinaos a derrocar al réxime de Tinoco, lo cual xeneró-y una inmensa popularidá en Costa Rica y convertir en favoritu pa les eleiciones de 1919.

Presidente de la República

editar

Foi Presidente de la República de 1920 a 1924. Mientres la so alministración, y contra el so criteriu, emitiéronse les polémiques lleis de Pagos y de Nulidaes. Nel ámbitu internacional, realizóse la Conferencia Unionista de San Xosé (1920), hubo un curtiu conflictu armáu con Panamá (Guerra de Coto) y llogróse una importante victoria xudicial contra la Gran Bretaña nel pleitu arbitral falláu pol Laude Taft, 1923.

Cargos posteriores

editar

Foi Segundu Designáu a la Presidencia de 1932 a 1936 y Diputáu por San Xosé de 1932 a 1936 y de 1938 a 1941. De 1941 a 1942 presidió'l Serviciu Nacional d'Eletricidá y de 1942 a 1944 desempeñó'l cargu de Xerente de la Caxa Costarricense de Seguru Social. De 1944 a 1948 foi nuevamente Secretariu de Rellaciones Esteriores y carteres amiestes y nesa condición correspondió-y suscribir en nome de Costa Rica la Carta de les Naciones Xuníes na Conferencia de San Francisco (1945).

Nos sos últimos años, por cuenta de la so frayada salú, caltúvose alloñáu de la política. Foi declaráu Beneméritu de la Patria en 1954, poco primero del so fallecimientu.

Fallecimientu

editar

Morrió en San Xosé, Costa Rica, el 6 de xunetu de 1954.

Precedíu por:
Francisco Aguilar Barquero
1919-1920
Interín
26° Presidente de Costa Rica
1920-1924
Asocedíu por:
Ricardo Jiménez Oreamuno
1924-1928

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar