Lathrotriccus euleri

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Lathrotriccus euleri
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Subclas: Neornithes
Infraclas: Neognathae
Superorde: Neoaves
Orde: Passeriformes
Suborde: Tyranni
Infraorde: Tyrannides
Familia: Tyrannidae
Xéneru: Lathrotriccus
Especie: L. euleri
(Cabanis, 1868)
Distribución
Subespecies
5, vease testu.
Sinonimia
Empidochanes euleri[2]
Empidonax euleri[1]
Empidonax johnstoni[3]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Lathrotriccus euleri ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Lathrotriccus qu'integra la familia Tyrannidae. Ye nativu d'América del Sur y Antilles Menores.

Nomes vulgares editar

Tamién denomináu atrapamoscas de sotobosque (Venezuela), atrapamoscas de Euler (Colombia), mosqueta de Euler, mosqueta parda (Arxentina, Paraguái), mosqueta de monte (Uruguái), mosquerito de Euler (Perú) o enferrujado (en portugués, Brasil).[4]

Descripción editar

Mide 12,7[5] a 13,2 cm[6] de llargor y pesa 10 a 11 g. Les partes cimeres son de color marrón oliváceo; les ales son escures, con dos rayes amarellentaes. El gargüelu y la parte cimera del pechu son grises, el restu del pechu ye marrón y l'abdome claru amarellentáu.[5] El quexal ye amarellentada, y se distinge por una mancha clara indistinta sobre'l lorum y pol nítido aniellu ocular.[7]

Distribución y hábitat editar

Atopar al oriente de los Andes, dende Colombia y Venezuela hasta Bolivia, Arxentina y Uruguái, según en Trinidá y delles otres Antilles Menores, habiéndose aparentemente escastáu en Grenada, onde nun se-y atopa dende 1950.[1]
Vive nos niveles medio y baxo del monte, onde se caltién pocu visible.[8]

Comportamientu editar

Alimentación editar

Aliméntase d'inseutos qu'atrapa nel aire.[6] Discretu, posa erecto ente la vexetación del sotobosque y da vuelos curtios ente la xamasca, volviendo a encaramarse. Nun se xunta a bandaes mistes.[7]

Reproducción editar

L'actividá pico de anidación asocede a finales d'ochobre y en payares y estiéndese hasta xineru y febreru. El nial tien forma de copa abierta, ye fechu de yerba, fueyes y fibres vexetales y asítiase nuna horqueta nos árboles. Polo xeneral atopar a pocos metros percima del suelu, pero puede ser fechu hasta na copa del árbol.[9] La fema pon 2 a 3 güevos blancos, con manches de color marrón acoloratáu, la mayoría nel estremu más llargu y que pesen alredor de 1,7 g y miden aproximao 18 x 13,5 mm. Namái la fema guara y el machu suminístra-y la comida cuando ella ta nel nial. A unos 20 a 25 de temperatura ambiente, los güevos eclosionen dempués de 16 a 18 díes y los pitucos abandonen el nial dempués d'unos 15 díes. La perda de críes por cuenta de la depredación envaloróse moderada.[9]

Vocalización editar

El so llamáu ye un roncu y fuerte chee-chi-wi-wi-wi. El cantar ye un abrupto Fiu' pi'pipi'p' .[5] El cantar de madrugada ye menos aspru, biu...biu-uip y recuerda a una Elaenia.[7]

Sistemática editar

Descripción orixinal editar

La especie L. euleri describióse per primer vegada pol ornitólogu alemán Jean Louis Cabanis en 1868 sol nome científicu Empidochanes euleri; llocalidá tipo «Cantagalo, Rio de Janeiro, Brasil».[2]

Taxonomía editar

Pola so apariencia foi clasificáu enantes dientro del xéneru Empidonax, como Empidonax johnstoni, pero difier d'él poles sos carauterístiques anatómiques y moleculares.[3]

Subespecies editar

Reconócense 5 subespecies,[10] cola so correspondiente distribución xeográfica:[2]

  • Lathrotriccus euleri flaviventris (Lawrence, 1887) - Granada, probablemente estinguida.
  • Lathrotriccus euleri lawrencei (J. A. Allen, 1889) - Trinidá, oeste y norte de Venezuela, llocalmente al este de Colombia, tamién dacuando en Surinam y Guayana francesa.
  • Lathrotriccus euleri bolivianus (J. A. Allen, 1889) - sur y sureste de Venezuela, esti d'Ecuador, esti de Perú, la mayor parte de Brasil (sacante norte y sureste) y noroeste de Bolivia; dalgunos posiblemente migren pa Colombia.
  • Lathrotriccus euleri argentinus (Cabanis, 1868) - este de Bolivia, norte d'Arxentina y Paraguái; migra al norte escontra l'Amazonia del este de Perú y este de Brasil.
  • Lathrotriccus euleri euleri (Cabanis, 1868) - sureste de Brasil, nordés d'Arxentina y Uruguái; migra al norte escontra l'Amazonia del nordeste de Perú, Bolivia y Brasil.

Referencies editar

  1. 1,0 1,1 1,2 BirdLife International (2012) Lathrotriccus euleri; IUCN (2013) IUCN Red List of Threatened Species, Version 2013.2. Consultáu'l 16 d'abril de 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Lathrotriccus euleri) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 16 d'abril de 2014.
  3. 3,0 3,1 Lanyon, Wesley Y & Scott M. Lanyon (1986) Generic Status of Euler's Flycatcher: A Morphological and Biochemical Study; Auk 103 (2): 341–350.
  4. Mosqueru de Euler (Lathrotriccus euleri) (Cabanis, 1868) en Avibase. Consultada'l 16 d'abril de 2014.
  5. 5,0 5,1 5,2 Hilty, Steven L. (2003) Birds of Venezuela: 611, Pl.45. Princeton University Press. ISBN 0-691-02131-7
  6. 6,0 6,1 Enferrujado; WikiAves.
  7. 7,0 7,1 7,2 Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Argel, Martha, 2010. Lathrotriccus euleri, p. 224, n'Aves do Brasil Vol.1 Pantanal e Cerrado. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  8. Gabriel, Vagner d'A. & Marco A. Pizo, (2005) PDF Foraging behavior of tyrant flycatchers (Aves, Tyrannidae) in Brazil; Revista Brasileira de Zoologia 22 (4): 1072–1077.
  9. 9,0 9,1 Auer, Sonya K.; Ronald D. Bassar; Joseph J. Fontaine & Thomas E. Martin, (2007) el%20%202007%20Condor%20Argentina%20breeding%20biology.pdf PDF Breeding biology of passerines in a subtropical montane forest in Northwestern Argentina; Condor 109 (2): 321-333.
  10. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2013. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.8. Downloaded from Downloadable checklist|Clements Checklist 6.8

Bibiliografía editar

  • ffrench, Richard; John Patton O'Neill & Don R. Eckelberry (1991) A guide to the birds of Trinidad and Tobago (2nd edition). Comstock Publishing, Ithaca, N.Y.. ISBN 0-8014-9792-2

Enllaces esternos editar