Manuel Pedregal y Cañedo
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Manuel Pedregal y Cañedo (12 d'abril de 1831, Grau – 22 de xunetu de 1896) foi un xurista y políticu español, ministru de Facienda mientres la Primer República (1873-4).
Manuel Pedregal y Cañedo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
9 setiembre 1873 - 3 xineru 1874 ← José Carvajal Hué (es)  - Práxedes Mateo Sagasta →
1873 - 1873
| |||||||
| Vida | |||||||
| Nacimientu | Grau, 12 d'abril de 1831 | ||||||
| Nacionalidá |
 España | ||||||
| Muerte | 22 de xunetu de 1896 (65 años) | ||||||
| Familia | |||||||
| Fíos/es | José Manuel Pedregal | ||||||
| Estudios | |||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||
| Oficiu | políticu | ||||||
| Llugares de trabayu | Madrid | ||||||
| Miembru de |
Real Academia de la Historia Real Academia de Xurisprudencia y Llexislación | ||||||
 | |||||||
.svg){kind=small}
Foi padre de José Manuel Pedregal, tamién ministru de Facienda.
Vida
editarN'estudiando les primeres lletres na so villa natal, en 1843 treslladóse a Uviéu pa cursar el bachilleratu na Facultá de Filosofía, y depués los de Derechu, llicenciándose en 1856 y abriendo despachu d'abogáu al añu siguiente. Convertir en decanu del Colexu d'Abogaos d'Uviéu en 1865, [ensin referencies] [ensin referencies] [ensin referencies] de 1866.[cita riquida]
Políticamente, mientres el Bieniu Progresista de 1854-1856 destacó pol so defensa de postures democrátiques, formando parte del comité del Partíu Democráticu (España) na capital asturiana. Republicanu convencíu, intervieno viviegamente na Revolución de 1868, formando parte de la Xunta Revolucionaria Provincial. Tamién fundó y dirixó'l periódicu El Constituyente.
Foi escoyíu conceyal del nuevu Conceyu d'Uviéu, constituyíu tres la Revolución. Presentar a les eleiciones a diputaos provinciales en 1869, 1871 y 1872, siendo la so acta anulada nos dos últimes eleiciones. Nes Cortes Constituyentes de 1873, que proclamaron la República, foi diputáu por Xixón y resultó escoyíu vicepresidente del Congresu y gobernador civil d'A Coruña.
Mientres el gobiernu d'Emilio Castelar desempeñó la cartera de Facienda, llogrando, nos cuatro meses que tuvo nel cargu, poner daqué d'orde na catastrófica situación de l'Ayalga Pública.
Cola cayida de la República, volvió a l'abogacía, algamando gran fama.
En Madrid foi miembru y darréu presidente del Atenéu y de la Real Academia de Xurisprudencia y Llexislación. Fundó, xunto con Francisco Giner de los Ríos, la Institución Llibre d'Enseñanza, de la que foi rector d'estudios y presidente de la Xunta de gobiernu.
En 1881 volvió al sable políticu, siendo escoyíu diputáu por Uviéu, mantiéndose hasta la so muerte. Foi -y principal líder n'Asturies del Partíu Centralista dirixíu por Nicolás Salmerón. Tamién participó na fundación d'Unión Republicana, xunto con Gumersindo Azcárate y Rafael María de Labra.
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Manuel Pedregal y Cañedo.
Datos: Q9028035- Multimedia: Manuel Pedregal y Cañedo
