Mercáu secundariu

El mercáu secundariu o mercáu de negociación ye una parte del mercáu financieru de capitales dedicáu a mercar-venta de valores que yá fueron emitíos nuna primer ufierta pública o privada, nel denomináu mercáu primariu.

Na mayoría de los ordenamientos, el mercáu secundariu ta compuestu por trés submercados: les bolses de valores, el mercáu de Delda Pública anotada en cuenta, y los mercaos oficiales de futuros y opciones.

Fundamentu del mercáu secundariu

Los títulos valores, tantu de renta fixa o variable (aiciones, obligaciones, etc.) son emitíos poles empreses nel mercáu primariu, al traviés de distintes víes. El mercáu secundariu empieza la so función a partir d'esi momentu, encargándose de les compraventes posteriores d'esos títulos ente los inversores, pórtase como mercáu de reventa, encargándose d'apurrir lliquidez a los títulos. Nel mercáu secundariu, los títulos de valores mérquense y viéndense ente los distintos inversores. Poro, ye una carauterística importante que'l mercáu secundariu tenga una lliquidez bien alta. Nel so orixe, la única manera de consiguir esta lliquidez yera que los posibles compradores y vendedores axuntar nun llugar fixu con regularidá. Asina ye como s'aniciaron les bolses de valores.

Del bon funcionamientu de los mercaos secundarios depende en gran midida la eficacia del mercáu de capitales, polo xeneral, y del mercáu primariu de valores o d'emisiónsobremanera. Si'l mercáu secundariu nun esistiera, los inversores aguantar a mercar valores moblames nel mercáu d'emisión porque depués nun podríen desfacer d'ellos cuando precisaren dineru o lliquidez.

De nun esistir unos mercaos secundarios de valores bien entamaos, el mercáu primariu namái podría funcionar de forma precaria y les empreses nun podríen llograr del mercáu financieru los capitales necesarios pal financiamientu de les sos inversiones al llargu plazu, lo que redundaría ensin remediu nun estrangulamiento de l'actividá económica xeneral.

Distintos mercaos secundarios

Les bolses de valores son la parte más importante y meyor entamada de los mercaos secundarios.

Anque les bolses de valores son la parte más importante y más entamada de los mercaos secundarios nun son les úniques, esisten transaiciones extrabursátiles feches a la midida de los compradores y vendedores de los títulos, son les operaciones denominaes "Over The Counter", que nun se lleven a cabu nun mercáu entamáu sinón de forma particular ente vendedor y comprador.

Bolsa de valores

Institución económica na que se contrata toa clase de títulos valores: aiciones, obligaciones, fondos públicos, etc. L'orixe del nome nes llingües romances y xermániques continentales provién de Bruxes, en Bélxica, onde nel sieglu XV el comerciu de los efeutos mentaos desenvolver na residencia de los banqueros Van de Bursen, en que'l so blasón, na fachada, figuraben esculpíes tres bolses. La bolsa d'Amberes, heredera de la de Bruxes, crear en 1574; en 1561 nació la Bolsa de Londres, qu'en 1773 adquirió'l so perfil yá actual; en 1792 la de Nueva York, güei la más importante del mundu, siguida de les de Tokiu, Londres, París, Francfort, Hong Kong, Singapur, etc. Nes operaciones actúen como mediadores los brokers y los dealers, y diariamente, a la fin de la sesión, publicar cotizaciones y l'índiz bursátil del día.

Ver tamién

Referencies

Suárez Suárez, Andrés Santiago. Decisiones óptimas d'inversión y financiamientu. Editorial Pirámide. ISBN 84-368-0042-7.