Monistrol de Calders

conceyu de la provincia de Barcelona

Monistrol de Calders ye un conceyu de Cataluña, perteneciente a la provincia de Barcelona, na comarca del Moianès. Asitiar ente'l Pla de Bages, la Sierra de San Llorienzo del Monte y el pandu del Moianès.

Monistrol de Calders
Q11920136 Traducir
Alministración
País España
Autonomía Cataluña
ProvinciaBandera de Provincia de Barcelona provincia de Barcelona
Contorna Moianès
Tipu d'entidá conceyu de Cataluña
Alcalde de Monistrol de Calders (es) Traducir Arturo Argelaguer Martínez (en) Traducir
Nome oficial Monistrol de Calders (ca)[1]
Códigu postal 08275
Xeografía
Coordenaes 41°45′23″N 2°00′50″E / 41.75638°N 2.01397°E / 41.75638; 2.01397
Monistrol de Calders alcuéntrase n'España
Monistrol de Calders
Monistrol de Calders
Monistrol de Calders (España)
Superficie 22 km²
Altitú 447 m[2]
Llenda con Calders, Moià, Castellcir, Castellterçol, Granera, Mura y Talamanca
Demografía
Población 751 hab. (2023)
- 357 homes (2019)

- 325 muyeres (2019)
Porcentaxe 100% de Moianès
Densidá 34,14 hab/km²
Viviendes 11 (1553)
Más información
Estaya horaria UTC+01:00
monistroldecalders.cat
Cambiar los datos en Wikidata

Ocupa un territoriu montascosu, con abondosos regatos y sierres. La vexetación predominante ta formada por pinares, encinares y carbes. Nel términu municipal, pueden atopase numberoses fontes, más de trenta, qu'esquiten en diversos llugares. La confluencia de rir Golarda o de Marfà con rir de San Juan, que primeramente recibió rir de l'Om, al norte del pueblu, forma'l ríu Calders.

Los efeutos de la erosión col pasu de los años creó un paisaxe único, colos denominaos "codros" (evolución llocal de la pallabra catalana "còdol") que son grandes piedres qu'adquirieron formes singulares y curioses. Son de destacar el Codro Barret, el Codro Bolet, el Codro Bressol o'l Codro Llampat, ente otros.

Dientro del términu municipal atópase tamién el dolmen del Pla de Trullars, restauráu a principios del añu 2005. Dende esti llugar ye posible esfrutar d'unes vistes espectaculares.

Tamién se pudo atopar restos d'arquiteutura románica, sepultures ibériques, numberoses cases con llindes fechaes a finales del sieglu XVII y empiezos del XIX, dos antigües fábriques d'aguardiente, y más de 600 barraques de viña.

Namás entrar nel pueblu atopamos cola ilesia de Sant Feliu, destaca'l so campanariu barrocu y la parte esterior del ábside románicu. La planta actual ye del sieglu XVIII.

Símbolos

editar

Escudu

editar

L'escudu de Monistrol de Calders definir pol siguiente blasón: Escudu embaldosado: d'oru, un monte de sinople moviente de la punta asomáu d'un sol saliente de gules y cargáu d'una faxa ondonada d'argén. Por timbre una corona mural de pueblu.[3] Foi aprobáu'l 19 de setiembre de 1996. La faxa ondonada representa rir de Calders, y el monte ye una señal parlante alusivu a una parte del nome del pueblu. Monistrol perteneció a Calders hasta 1934, añu en que llogró l'autonomía municipal, y el sol simboliza «l'alba na llibertá del conceyu».

Bandera

editar

La bandera de Monistrol de Calders ye una bandera apaisada de proporciones 2 d'altu por 3 de llargu. La metá cimera mariella y la metá inferior colorada y verde con una franxa ondulada de tres crestes blanca d'una grosez 1/12 del altor del pañu, ente les partes colorada y verde.[4]

Foi aprobada'l 27 d'ochobre de 1998.

Referencies

editar
  1. Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
  2. URL de la referencia: http://www.idescat.cat/pub/?id=aec&n=925&t=2016.
  3. «RESOLUCIÓN de 19 de setiembre de 1996, pola que se da conformidá a l'adopción del escudu heráldicu del conceyu de Monistrol de Calders.». DOGC núm. 2270. Xeneralidá de Cataluña (18 d'ochobre de 1996). Consultáu'l 27 d'ochobre de 2011.
  4. «RESOLUCIÓN de 8 d'ochobre de 1998, pola que se da conformidá a l'adopción de la bandera del conceyu de Monistrol de Calders.». DOGC núm. 2752. Xeneralidá de Cataluña (27 d'ochobre de 1998). Consultáu'l 19 de febreru de 2010.

Enllaces esternos

editar