Wikipedia

Neoconservadurismu

El neoconservadurismu ye una ideoloxía marcada polos oxetivos políticos ya idees de los «nuevos conservadores», aniciada n'Estaos Xuníos, pa depués influyir en países como Reinu Xuníu, República Checa, Xapón, ente otros. La novedá respeuto al clásicu conservadorismu consiste en que ye una nueva folada del pensamientu y organización política conservadora.[1] Considérase-y como un movimientu políticu surdíu como reaición a les idees de la contracultura d'esquierda de la década de 1960. El neoconservadurismu defende l'individualismu, el mercáu llibre y la promoción asertiva de la democracia y los intereses internacionales del país, inclusive pela vía militar.

La pallabra neoconservador —dacuando embrivida a «neocon»— foi nos sos entamos utilizada pa describir a los intelectuales comunistes americanos que yeren críticos cola ideoloxía soviética. Dende la década de los 30 hasta principios de los 50, munchos conservadores yeren acérrimos non-intervencionistes y la Old Right tuvo comprometida col conceutu del anti-imperialismu hasta finales de los 60, cuando'l neoconservadores empezaron a sofitar el intervencionismu contra la URSS.

Carauterístiques

editar

El neoconservadores, de cutiu denominaos neocons, tantu por partidarios como por críticos, caracterícense (o se-yos acusa) de promover una política esterior d'Estaos Xuníos más agresiva, especialmente so l'alministración de George W. Bush (2001-2009). Los que s'opunxeron a la invasión d'Iraq en 2003 criticaron fervientemente el programa de los neocons, al considerar esta invasión como una iniciativa neoconservadora. Comparaos colos conservadores tradicionales d'EEXX, el neoconservadores estremar pola so postura moralmente agresiva escontra l'estranxeru (imposición de valores absolutos ya intransixencia usando como premisa la creencia d'Estaos Xuníos de tener una cimera autoridá moral) y pol so conservadorismu políticu.

 
George W. Bush.

Neoconservadurismu ye un términu polémicu que'l so significáu apostar con frecuencia. La mayoría de les persones que se definen como «neoconservadores» son miembros del Partíu Republicanu. El términu utilizar más de cutiu los que s'oponen a la política neoconservadora que los que la suscriben; ello ye que munchos refuguen esti términu cuando se-yos asigna. El términu utilizar con frecuencia de forma peyorativa, tantu per parte de los que se consideren conservadores al estilu clásicu, que s'oponen al neoconservadurismu, como per parte de los políticos del Partíu Demócrata, que critiquen a los neoconservadores. Apocayá, los demócrates utilizaron el términu pa criticar les polítiques y a los líderes republicanos de l'alministración del presidente George W Bush. Nun entamu, les polítiques neoconservadores nacieron de la Izquierda como refugu a les ideoloxíes que s'empleguen na conservaduría pa regular a la sociedá, según tamién se ta en contra de les idees ortodoxes dientro del ámbitu económicu nacíes del neolliberalismu.

Los que nun tán acordies con el términu dicen que la pallabra úsase por demás y escarez d'una definición coherente. Por casu, afirmen que munchos supuestos neoconservadores discrepen fuertemente ente sigo n'asuntos importantes. Tamién precisen que'l significáu camudó nun plazu demasiáu curtiu. Ente que el términu foi utilizáu orixinalmente polos demócrates qu'abrazaron l'estáu de bienestar pero que s'opunxeron agresivamente a la Xunión Soviética, agora'l términu utilízase sobremanera pa describir a los que sofiten una política global agresiva contra'l islamismu radical y el terrorismu islamista. El términu tamién s'utiliza p'acusar a los qu'adopten una política estranxera «unillateral», en llugar de confiar nel consensu y les aiciones de Naciones Xuníes.

N'España, el movimientu neoconservador ta arrexuntáu en redol al Grupu d'Estudios Estratéxicos (GEES).

Güei día munchos analistes, políticos y politólogos determinaron les carauterístiques tocantes a como definir a los neoconservadores, estes son les carauterístiques más relevantes d'un neoconservador:[ensin referencies]

  • Consideren a la relixón como una institución aportadora d'ideoloxíes non solo relixoses, sinón tamién d'ideoloxíes polítiques, económiques, sociales, filosófiques ya inclusive científiques.
  • Preferencia pol nacionalismu.
  • Deséu pol caltener y caltener les normes y les llamaes nueves costumes» qu'ayuden al desenvolvimientu social, anque nun futuru sían eses «nueves costumes» erradicadas, por ser consideraes desaparentes o obsoletas pal desenvolvimientu social.
  • Firme deseyo y apegu a les lleis y los marcos xurídicos y políticos.
  • Deséu plenu por un Estáu gociosu en facultaes polítiques, sociales y económiques, so un gobiernu demócrata y de calter republicanu central.
  • Fuerte actitú en contra del socialismu y el comunismu.
  • Preferencia pol orde públicu y xurídicu.
  • Intención imperiosa de tar implícitu en cualquier ámbitu y calter de la vida social humana, tando consciente y enteráu de cualquier fechu o sucesu, inclusive primero que se dea a conocer, pa poder actuar nel tapar o dar a conocer la realidá de los fechos; con cuenta d'abellugar la paz y l'orde social, y nun perxudicar la mentalidá de les persones; nun siendo que la información sía dafechu evidente y non pueda faese nada al respeutu.
  • Preferencia por una fuerte ideoloxía pol desenvolvimientu del positivismu.
  • Rocea total por ideales pacifistes y/o ecoloxistes, pos los consideren un fechu carente d'estudios científicos y un fechu irracional en contra de les meyores teunolóxiques y la evolución humana.
  • Procurar siempres la bona alministración y aplicación de les lleis.
  • Deséu pola aplicación de reformes polítiques, sociales y económiques pal bien de la sociedá y el Estáu.
  • Completa fidelidá al estáu de defender y caltener les nueves reformes que'l país precisa, escaeciendo les lleis, reformes, polítiques y costume del pasáu que sían consideraes desaparentes pal desenvolvimientu de la sociedá.
  • Firme deseyo por caltener el futuru de la sociedá o'l país pa distintos bienes comunes.
  • Despreciu a les sociedaes ensin evolucionar nes lleis y carentes d'orde pal desenvolvimientu d'un país.
  • Firme intención d'intervenir y ayudar per cualesquier mediu nos asuntos d'otres sociedaes o naciones, pa impulsar el so desenvolvimientu y crecedera, ensin atender a les necesidaes más básiques.
  • Completu deséu por abrir pasu a les ciencies y les meyores teunolóxiques (predominantemente meyores teunolóxiques nel área de la guerra y les innovaciones teunolóxiques).
  • Odiu contra toles minoríes ideolóxiques, sociales, económiques y n'especial les polítiques.
  • Completa necesidá pol abrir pasu a nuevos cambeos sociales, ensin importar daños secundarios o colaterales.
  • Deséu imperiosu por erradicar les vieyes costumes y adoptar nueves, pero por un tiempu indetermináu y col riesgu de ser modificaes nun futuru.
  • Preferencia pol cambéu de forma constante que torgue la miseria social.
  • Firme intención pol erradicar el terrorismu (sobremanera'l terrorismu islámicu y cualesquier otra aguada del terrorismu), el crime entamáu, el comunismu, el socialismu, la desllealtá al país autónomos del Estáu y esaniciar a les sociedaes o individuos en contra del bien social que tean en contra de les normes nacíes del Estáu, la ciencia o la relixón.
  • Firme aprobación pola pena de muerte, albuertu, eutanasia y otres penes, siempres y cuando se adecuen pa nun cometer actos illegales o que se tea en contra de la llei y el bienestar social mayoritariu.
  • Despreciu poles sociedaes radicales y ultraconservadoras.
  • Fuerte deséu pol solucionar problemes graves y casi irreversibles con ayuda de la fuercia público, l'exércitu, les armes y la guerra xustificada».
  • Despreciu poles ideoloxíes polítiques ultraconservadoras, d'ultraizquierda, estrema esquierda radical, d'ultraderecha, de derecha y d'esquierda, protexendo les ideoloxíes polítiques d'esquierda-centru, derecha-centru, centru y el bilateralismo, p'abrir a les posibilidaes y distintes ideoloxíes que lleven a un estáu de constante progresu.
  • Firme desprecio pola unión de naciones y sociedaes pa evitar la guerra o los cambeos sociales agresivos.
  • Completu deséu pol cambéu y el progresu basáu en teoríes catastrofistas, pero ensin cayer nel enclín darvinistes del Ser Más Fuerte.
  • Consideren y sofiten fuertemente la globalización.
  • Fuertemente despréciase la distinción racial, relixosa, sexual, rexonal, etc. La neoconservaduría nun acepta distinciones pos les considera costumes retrógrades y radicales que entorpecen el progresu del país.
  • Considera retrógrades les costumes ensin importar relevancia o hestoria d'estes.
  • Considera un ampliu sentíu de la moral y acepta munches reformes sociales que dexen el desenvolvimientu, como'l tolerar la diversidá de xéneru y sexualidá, llibertá d'espresión ensin llendes, y la rellación estrecha y perdurable ente Ilesia, Estáu y Ciencia; tamién estes reformes sociales son dalgunos de los más importantes cambeos que s'impulsen na neoconservaduría, pa un desenvolvimientu social.
  • Considera al home como un ser perfectible, pero non perfectu, según tamién ye consideráu un ente universal en constante crecedera y un ser con un fuerte ya imperiosu deséu pol conocer sobre'l mesmu y sobremanera lo que lu arrodia.
  • Tiense un fuerte deséu de proteición a toles instituciones gubernamental y social, dende'l defender de toes toes a políticos y relixosos, hasta protexer a la Ilesia, los axentes d'Estáu, economistes, exércitos, cuerpos policiacos, etc.
  • Desprecio total y deséu pol amenorgar o erradicar la burocracia que se tien nel país, pa entainar y entainar los tresformamientos y meyores pa la sociedá.
  • Despreciu polos grupos artísticos, sociales y de cualquier calter social que simbolicen estereotipos pa la sociedá provocando la desvirtualización de la conducta humana na sociedá.
  • Impulsa fuertemente un estáu capitalista, pero en busca del cómo camudar el sistema neolliberal, ensin cayer nel comunismu o'l socialismu.
  • Critiquen tanto al totalitarismu como la ingobernabilidad, valorando sicasí la idea de democracia lliberal y central.

La neoconservaduría, siempres ta abierta a munches posibilidaes dende les más enérxiques hasta les más simples, como ye'l casu de la implementación de la guerra como mediu pacificador, y la relixón como mediu de progresu pa la sociedá. Nun se busca un estáu de perfeición inmediatu como'l comunismu, pero tampoco se busca un estáu d'igualdá como'l socialismu, sinón un estáu de perfeccionamiento y construcción socioevolutiva ensin importar medios.

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ E.J. Dionne, (1991) Why Americans Hate Politics, New York, New York: Simon & Schuster Inc. p. 56. ISBN 0-671-68255-5

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Neoconservadurismu&oldid=4284568»