Ninox ablonda
Ninox ablonda[1] ye una especie d'ave estrixiforme de la familia Strigidae qu'habita en Nueva Guinea y el norte d'Australia y delles islles menores aledañas. Esti uxu foi descritu en 1846 pol ornitólogu inglés John Gould. El so nome común fai referencia al color pardu acoloratáu de les plumes de los adultos.
Ninox ablonda  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN 3.1) | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Strigiformes | |
| Familia: | Strigidae | |
| Xéneru: |
Ninox Gould, 1846 | |
| Especie: | N. ablonda | |
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
El nínox acoloratáu ye un uxu de gran tamañu que pesa ente los 700 y 1700 g dependiendo del sexu y edá. Ye solu ligéramente más pequeñu que'l uxu más grande d'Australia en nínox robezu (Ninox strenua), que suel pesar ente 1050 y 1700 g.[2] El nínox acoloratáu ye un depredador xeneralista nocherniegu que suel actuar en solitariu.
Descripción editar
El nínox acoloratáu mide ente 46 y 57 cm de llargu, con un valumbu alar d'ente 100 y 120 cm. Les femes son daqué menores yá que suelen pesar ente 700-1050 g, ente que los machos suelen pesar ente los 1050-1300 g. Dambos sexos tienen una cabeza relatívamente pequeña en rellación col so cuerpu y cola pa un uxu, pero los machos los machos tener más esplanada y ancha que les femes. La frente pescuezu y partes cimeros de los adultos son de color castañu acoloratáu con llistáu de color marrón. La so cara de de color pardu y el frontal del so pescuezu, pechu y restu de partes inferiores tán llistaes en canela acoloratáu y crema. El so picu ganchudu ye de color gris claru y ta arrodiáu per goches negres na so base. Los sos güeyos son mariellos.
Los sos pitucos miden al nacer xeneralmente ente 49 y 54 mm y tán cubiertos de plumón blancu.
== Taxonomía reconocen cinco subespecies que difieren llixeramente en tamañu y color:[3]
- Ninox ablonda ablonda (Gould, 1846)
- Ninox ablonda aruensis (Schlegal, 1866)
- Ninox ablonda humeralis (Bonaparte, 1850)
- Ninox ablonda meesi (I.J. Mason & Schodde, 1980)
- Ninox ablonda queenslandica (Matthews, 1911).
Distribución y hábitat editar
El nínox acoloratáu tien una distribución bastante amplia. Ye nativu de Nueva Guinea, el norte d'Australia y delles islles menores d'Indonesia como la islles Aru y Waigeo. N'Australia atópase na Tierra de Arnhem, el norte de los Kimberleys, y l'este de la península del Cabu York, y el distritu Mackay al este de Queensland. Ye l'únicu uxu puramente tropical d'Australia.[4] Nun s'envaloró la población global de Ninox ablonda, pero considérase una especie ente pocu frecuente y rara.[2]
Esti uxu habita n'ecosistemes terrestres.[5] Alcuéntrase principalmente nes selves húmedes y los márxenes d'éstes.[5] Amás puede vivir n'otru tipu de montes como les sabanes húmedes y los humerales isleños.
Comportamientu editar
Los nínox acolorataos carauterizar por comportamientu cobarde y evasivu pero que puede convertise n'agresivu si siéntense amenaciaos. Son casi exclusívamente nocherniegos y quédense nel so nial o folgando nuna caña mientres el día. Xeneralmente nun suelen emitir llamaes, salvu na so estación de cría. Mientres esti periodu los machos y les femes comuniquen unos con otros por aciu dellos tipos de llamaes y berros. Les llamaes de les femes son más agudes que les de los machos.
Alimentación editar
El nínox acoloratáu aliméntase cazando una amplia variedá de preses. La so dieta ye desaxeradamente diversa y puede incluyir dende pequeños páxaros ya inseutos hasta mamíferos como los foinos voladores. Ente los mamíferos los tamaños de les sos preses bazcuya ente pequeños royedores de 5 a 15 gramos hasta grandes marsupiales arborícoles como'l pósum cola de cepiyu nortizu (de 1100 a 2000 gramos). Xeneralmente'l nínox acoloratáu caza a los exemplares nuevos d'estes especies más grandes. Ente los mamíferos que s'hai documentáu la so caza per parte del nínox acoloratáu atópense: Pteropus scapulatus, Pteropus alecto, Phascogale tapoatafa, Trichosurus arnhemensis, Petaurus breviceps, Mesembriomys gouldii, Conilurus penicillatus, Isoodon macrourus, Rattus tunneyi, Rattus colletti, ente otros.[2] Amás atrapen aves de tamañu considerable como'l talégalo de Reinwardt y el loru eclecto.[6]
La eleición de les sos preses varia estacionalmente n'Australia.[2] Por casu cuando la vexetación ye más trupa mientres la estación húmeda, estos uxos al paecer alimentar con más frecuencia d'aves que de los mamíferos qu'analayen pel suelu. La seleición de preses tamién ta marcada en gran midida pola disponibilidad de les distintes especies según la estación. Reparóse que los nínox acolorataos utilicen distintes téuniques de caza como l'acesmo dende un posaderu, atrapar preses d'ente les cañes mientres vuelen, escorreles en vuelu o llanzase en picáu dende l'aire escontra les preses asitiaes nel suelu o l'agua.[7]
Reproducción editar
La dómina de cría del nínox acoloratáu ye ente xunu y setiembre, dependiendo del calor del so hábitat. Al entamu el machu emite llamaes dobles p'atraer a una fema, que-y va devolver llamaes mientres vuela escontra él. Suelen asitiar el so nial ente les cañes y los tueros de los árboles, a un altor d'hasta 30 metros. El machu escueye l'allugamientu del nial onde la fema va poner unu o dos güevos. La incubación dura 37 díes. Los pitucos dependen de los sos padres mientres dellos meses, de cutiu hasta la siguiente dómina de cría. Tanto los adultos tanto machos como femes defenden el so nial agresivamente de cualquier intrusu o depredador mientres permanezan los pollos nel so interior.[7]
Estáu de caltenimientu editar
Según la Llista Colorada de la UICN, Ninox ablonda ta clasificáu como especie so esmolición menor. Anque la so población ta amenorgándose, la so tasa de cayente nun se considera los abondo rápida pa considerala una especie vulnerable, ye dicir el so cayente ye menor de 30% nos diez últimos años o en tres generaciones. Como otres munches aves vese amenazáu pola caza, la desforestación y les quemes mientres la estación seca.[5]
Referencies editar
- ↑ Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Quinta parte: Strigiformes, Caprimulgiformes y Apodiformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 47 (1): páxs. 123-130. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_47_1_quinto.pdf. Consultáu'l .
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Estbergs, J. A., and R. W. Braithwaite. "The Diet of the Rufous Owl Ninox Ablonda Near Cooinda in the Northern Territory." EMU 85 (1984): 202-05. Web.
- ↑ Integrated Taxonomic Information System Report. <http://www.itis.gov/index.html>.
- ↑ Bouglouan, Nicole. "Rufous Owl." Oiseaux-birds. Web. 02 Apr. 2011. <http://www.oiseaux-birds.com/card-rufous-owl.html>.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Error de cita: La etiqueta
<ref>nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaesref1 - ↑ Legge S., Heinsohn R., Blackman C. and Murphy S. (2003) "Predation by Rufous Owls on Eclectus Parrots and Other Animals at Iron Range National Park, Cape York." Corella 27: 45-46.
- ↑ 7,0 7,1 Lewis, Deane P. "Rufous Owl - Ninox Ablonda." The Owl Pages. 25 d'abril de 2005. Web. 2 d'abril de 2011. <http://www.owlpages.com/owls.php?genus=Ninox&species =ablonda>.
Enllaces esternos editar
| Wikispecies tien un artículu sobre Ninox ablonda. |
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ninox ablonda 
.
Datos: Q373033- Multimedia: Ninox rufa
Especies: Ninox rufa
