Nunación
La nunación (n'árabe تنوين, tanwīn) ye un fenómenu gramatical de ciertes llingües semítiques, especialmente del árabe. Consiste na adición d'una nun final a un sustantivu o axetivu que xeneralmente indica que ye totalmente declinable y sintácticamente indetermináu. Sicasí, ciertos nomes propios, que son semánticamente sustantivos definíos, parten de sustantivos orixinalmente indeterminaos y por tanto caltienen la nunación. Ej.: مُحَمَّدٌ, Muḥammadun, «Mahoma».[1]
 Nunación | |
|---|---|
| Caráuter |
ٌ ً ٍ ࣱ Unicode: 08F1 ࣰ Unicode: 08F0 ࣲ Unicode: 08F2 |
 | |
N'árabe representar por tres signo diacríticos, n'esencia les vocales curtios reduplicadas. Indiquen, d'esquierda a derecha, los finales -un (nominativu), -in (xenitivu) y -an (acusativu). El signu ـً suelse escribir en combinación con ا ʾalif (ـًا), tāʾ marbūṭah (ةً) o hamza (ءً). La ʾalif ye obligatoria si la pallabra nun acaba en tāʾ marbūṭah, hamza o ye díptota, anque'l símbolu en sí non s'escriba. La nunación solo utilízase n'árabe lliterariu; nun ta presente nes variedaes falaes, y munchos llibros de testu árabes introducen inclusive fragmentos lliterarios ensin utilizar estes terminaciones.
El términu nunación puede referise tamién a la fin -n de los duales n'acadiu, que se perdió nel periodu babilónicu antiguu.[2]
Vease amás editar
Referencies editar
- ↑ Corriente, Federico (1980). Gramática árabe. Madrid: Institutu hispanu-árabe de cultura. Ministeriu de Cultura, páx. 41-51. ISBN 84-7472-017-6.
- ↑ Akkadian grammar: morphology Archiváu el 5 de xunetu de 2009 na Wayback Machine.
Enllaces esternos editar
- Nunation (n'inglés)
Datos: Q633306
