Paeonia officinalis

especie de planta

Paeonia officinalis ye una planta de la familia Paeoniaceae.

Paeonia officinalis
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Saxifragales
Familia: Paeoniaceae
Xéneru: Paeonia
Especie: Paeonia officinalis
L.
Subespecies
  • Paeonia officinalis L. subsp. humilis
  • Paeonia officinalis L. subsp. officinalis
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Detalle de la flor
Ilustración
Nel so hábitat
Paeonia officinalis

Descripción editar

Paeonia officinalis ye una planta perenne, yerbácea, con rizoma soterrañu maderizu y d'hasta 70 cm d'altor (raramente más alta). Fueyes grandes, les basales totalmente formaes y peciolaes, 2-3 vegaes estremaes en 17-30 segmentos llanceolaos, más o menos lobulaos, col viesu pubescente. Peciolu cola cara cimera claramente acanaláu. Fueyes cimeres más pequeñes, menos segmentaes hasta simples. Flores grandes, hasta 13 cm d'anchu, en forma de mota. Sépalos narquiaos, percima de les fueyes cimeres, nun cayen. 5-10 pétalos coloraos, anchamente ovalaos, con cantu onduláu. Numberosos estames con filamentos coloraos y anteres marielles. 2-3 carpelos, hasta 3-5 cm de llargu, llanudos. Na fructificación folículos con delles granes.

Hábitat editar

Montes, praderíes, nivel de monte y melojares.

Distribución editar

Mediterraneu, hasta Europa central.

Propiedaes editar

Paeonia officinalis contién el principiu activu paeonol que se porta como antiinflamatoriu, analxésicu, antiácido, antiulceroso y antibacteriano. La paeoniflorina ye sedante, hipnóticu, antitusivu, llixeramente espasmolítico, analxésicu y anticonvulsivante. Los antocianósidos son responsables del efeutu venotónico y vasoprotector. Popularmente utilizáronse les flores como laxo-purgante y les granes como emético, nun siendo recomendables dichos usos. Contraindicáu col embaranzu (pue ser albortivu), la lactancia y a neños pequeños.

Indicáu para ansiedá, taquicardia, tos irritativa, gastritis, úlcera gastroduodenal, varices, hemorroides.[1]

Como interés heráldicu, cabo mentar que ye la flor nacional de China.

Taxonomía editar

Paeonia officinalis describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 530. 1753.[2]

Etimoloxía

Paeonia: nome xenéricu n'honor de Pion, el médicu de los dioses qu'apaez mentáu na Ilíada y na Odisea de Homero. Curó a Ares cuando foi mancáu por Diomedes mientres la guerra de Troya; tamién se menta un sanamientu anterior que-y fixo a Haes d'una flecha llanzada por Heracles en Pilos.[3] Tamién en Pliniu'l Vieyu, llibru 25, X, 1, que la encamienta contra «les velees provocaes polos Faunos.»[4][5]

officinalis: epítetu llatín que significa "de venta en herbarios".[6]

Sinonimia
  • Moutan officinalis (L.) Lindl. & Paxton
  • Paeonia anemoniflora (Hook.) auct.
  • Paeonia barrii Lynch
  • Paeonia baxteri Sabine ex Salm-Dyck
  • Paeonia commutata Wender.
  • Paeonia elegans Sabine ex Salm-Dyck
  • Paeonia feminea (L.) Desf.
  • Paeonia festiva Tausch
  • Paeonia fimbriata (Sabine) B.D.Jacks.
  • Paeonia foemina Mill.
  • Paeonia foemina Garsault
  • Paeonia fulgens Bailly
  • Paeonia fulgida Sabine ex Salm-Dyck
  • Paeonia hirsuta Mill.
  • Paeonia lanceolata Salm-Dyck
  • Paeonia lobata Rchb.
  • Paeonia mollis G.Anderson
  • Paeonia nemoralis Salisb.
  • Paeonia paradoxa var. fimbriata Sabine
  • Paeonia peregrina var. officinalis (L.) Huth
  • Paeonia peregrina f. officinalis (L.) Rouy & Foucaud
  • Paeonia porrigens Rchb.
  • Paeonia promiscua Tausch
  • Paeonia pubens Sims
  • Paeonia rubra Steud.
  • Paeonia sessiliflora Sims
  • Paeonia splendens Bailly
  • Paeonia subternata Salm-Dyck
  • Paeonia versicolor W.H.Baxter[7]

Nomes comunes editar

Castellán: rosa albardera, rosa de rejalgar.[8]

Ver tamién editar

Referencies editar

Enllaces esternos editar