Piratería
- Esti artículu cinca sobre la piratería marítima, pa otros usos ver Piratería (dixebra)
La piratería ye l'actividá dedicada al asaltu y saquéu de barcos n'alta mar, esta alquier una importancia histórica que rescampló dende entamos del sieglu XVI fasta'l primer terciu del sieglu XIX.
Esta actividá apaez espeyada yá en testos clásicos, anque con una perfuerte venceya a les actividaes comerciales y Roma tuvo qu'enfrentase al problema de la piratería nel Mar Mediterraneu. Los viquingos fixeron actividaes pirátiques pel norte d'Europa. A entamos del sieglu XVI el Mediterráneo foi escenariu del renacer d'esta actividá. Estos pirates teníen les sos bases na Berbería (costa del norte d'África), especialmente nos puertos d'Arxel, Trípoli y Tunicia. Atacaben los barcos nel Mediterraneu y nel océanu Atlánticu y esfarrapaben les sos costes. Llegaron actuar pel norte en Gran Bretaña y n'Islandia. L'orixe llueu del desendolque d'estes flotes de pirates alcuéntrase na victoria final de los cristianos sobre los musulmanes na península Ibérica en 1492. Los musulmanes espulsaos d'España instaláronse na costa norte d'África u crearon estaos autónomos o, en dalgún casu, provincies dependientes del Imperiu otomanu. Los asaltos, n'orixe actos de venganza escontra España, afeutaron a barcos de toles naciones.
Referencies
editar- ↑ ZuMondfeld, Wolfram, Piratas, Círculo de Lectores, Barcelona, 1978, ISBN 84-226-1034-5
