RT Carinae
RT Carinae (RT Car)[1] ye una estrella variable na constelación de Carina, la quilla del Navío Argos. De magnitú aparente media +8,55, la midida de la paralax realizada pol satélite Hipparcos lleva acomuñáu un error de casi'l 50%. Sicasí, la so pertenencia al cúmulu estelar Carinae OB1-Y —al igual que BO Carinae y IX Carinae—, dexa envalorar la so distancia al Sistema Solar en 2500 pársecs (8200 años lluz).[2]
RT Carinae | ||
---|---|---|
Datos d'observación (Dómina J2000.0) | ||
Constelación | Carina | |
Ascensión reuta (α) | 10h 44min 47,15s | |
Declinación (δ) | -59º 24’ 48,1’’ | |
Mag. aparente (V) | +8,55 (media) | |
Carauterístiques físiques | ||
Clasificación estelar | M2I | |
Radiu | (1090 R☉) | |
Magnitú absoluta | -6,74 | |
Lluminosidá | 200.000 L☉ | |
Temperatura superficial | 3625 K | |
Variabilidá | Variable irregular | |
Periodu d'oscilación | 448 / 201 díes | |
Astrometría | ||
Velocidá radial | -20,91 km/s | |
Distancia | 8200 años lluz (2500 pc) | |
Paralax | 2,28 ± 1,02 mas | |
Referencies | ||
SIMBAD | enllaz | |
Otres designaciones | ||
HD 303310 / HIP 52562 / CD-58 3538 / SAO 238424 | ||
[editar datos en Wikidata] |
RT Carinae ye una superxigante colorada de tipu espectral M2I con una temperatura efectivo de 3625 K. Tien un tamañu colosal, siendo'l so radiu 1090 vegaes más grande que'l del Sol,[2] lo qu'equival a 5,1 UA; si tuviera nel centru del nuesu Sistema Solar, la so superficie estenderíase práuticamente hasta la órbita de Xúpiter. La so lluminosidá envalórase ente 180.000 y 220.000 vegaes superior a la del Sol.[2] Como otres estrelles de les sos carauterístiques, pierde masa en forma de polvu a razón de 4,3 × 10-9 mases solares per añu.[3]
Catalogada como una variable irregular LC —que'l so prototipu ye TZ Cassiopeiae—, el rellumu de RT Carinae fluctúa ente magnitú +8,20 y +9,90. Apocayá detectáronse dos posibles periodu d'oscilación, unu de 448 ± 146 díes, y otru de 201 ± 25 díes.[4]
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ RT Car - Pulsating Variable Star (SIMBAD)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Levesque, Emily M.; Massey, Philip; Olsen, K. A. G.; Plez, Bertrand; Josselin, Eric; Maeder, Andre; Meynet, Georges (2005). «The Effective Temperature Scale of Galactic Red Supergiants: Cool, but Not As Cool As We Thought». The Astrophysical Journal 628 (2). páxs. 973-985. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2005ApJ...628..973L&db_key=AST&nosetcookie=1.
- ↑ Josselin, Y.; Blommaert, J. A. D. L.; Groenewegen, M. A. T.; Omont, A.; Li, F. L. (2000). «Observational investigation of mass loss of M supergiants». Astronomy and Astrophysics 357. páxs. 225-232. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2000A%26A...357..225J&db_key=AST&nosetcookie=1.
- ↑ Kiss, L. L.; Szabó, Gy. M.; Bedding, T. R. (2006). «Variability in red supergiant stars: pulsations, long secondary periods and convection noise». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 372 (4). páxs. 1721-1734. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2006MNRAS.372.1721K&db_key=AST&nosetcookie=1.