Radioloxía

Radioloxía
	especialidá médica
	Diagnosis (es) y medicina

La radioloxía ye la especialidá médica, que s'ocupa de xenerar imagen del interior del cuerpu por aciu distintos axentes físicos (rayos X, ultrasoníos, campos magnéticos, ente otros) y d'utilizar estes imáxenes pal diagnósticu y, en menor midida, pal pronósticu y el tratamientu de les enfermedad. Tamién se-y denomina genéricamente radiodiagnóstico o diagnósticu per imaxe. La radioloxía tien d'estremase de la radioterapia, que nun utiliza imáxenes, sinón qu'emplega direutamente la radiación ionizante (rayos X de mayor enerxía que los usaos pal diagnósticu, y tamién radiaciones d'otru tipu) pal tratamientu de les enfermedaes (por casu, pa detener o frenar la crecedera de los tumores que son sensibles a la radiación).

Clasificación

Según l'órganu, el sistema o la parte del cuerpu que s'estudia

radioloxía neurolóxica o neurorradiología
radioloxía de cabeza y cuello
radiología odontolóxica *radioloxía torácica *radioloxía cardiaca

radioloxía abdominal
radioloxía gastrointestinal
radioloxía genitourinaria
radioloxía de la mama
radioloxía xinecolóxica *radioloxía vascular

radioloxía musculoesquelética
radioloxía pediátrica *radioloxía podolóxica.

Según la so actividá principal

Medicina nuclear: xenera imáxenes por aciu l'usu de trazadores radiactivos que s'afiten con distinta afinidá a los distintos tipos de texíos. Ye una caña puramente diagnóstica y en dellos países constituyir n'especialidá médica aparte.
Radioloxía diagnóstica o radiodiagnóstico: céntrase principalmente en diagnosticar les enfermedaes por aciu la imaxe.
Radioloxía intervencionista: céntrase principalmente nel tratamientu de les enfermedaes, por aciu l'emplegu de procedimientos quirúrxicos mínimamente invasivos empuestos por aciu téuniques d'imaxe.

La frontera ente radioloxía diagnóstica y intervencionista nun ta perfectamente definida: los especialistes en diagnósticu tamién suelen realizar procedimientos intervencionistes nel so área respeutiva y los especialistes en tratamientu (los radiólogos intervencionistes) suelen encargase del diagnósticu de les enfermedaes del sistema circulatoriu periféricu. Na actualidá, en munchos países, la subespecialidad de radioloxía vascular y intervencionista ta integrada col restu de la radioloxía nuna única especialidá, anque hai discutiniu sobre si tendríen de dixebrase como especialidaes oficiales.

Clásicamente emplegar los rayos X. Los rayos X (o rayos Röntgen) fueron descubiertos hai más de cien años por Wilhelm Conrad Röntgen, científicu alemán qu'estudió los efeutos de los tubos de Crookes sobre ciertes plaques fotográfiques cuando los sometía al pasu d'una corriente llétrica.

Modalidaes

Radioloxía convencional: emplégase radiación ionizante pa la captura d'imáxenes de cualesquier parte del cuerpu con un mayor énfasis en güesos y articulaciones.

Sonografía: ecografía o ultrasonografía, por aciu l'usu de los ultrasoníos llógrense imáxenes del interior del cuerpu específicamente órganos blandos que nun son visibles por aciu la radioloxía convencional. Los güesos y el gas son barreres que torguen el pasu eficaz de los ultrasoníos y llinden el so emplegu. Ye'l métodu aparente pa evaluar pacientes embarazaes yá que les ondes d'ultrasoníu nun afecten el fetu.

Tomografía computarizada: tomografía computarizada (TAC), dexa realizar esploraciones tridimensionales de tolos órganos del cuerpu incorporando a un tubu de rayos X xiratoriu un potente ordenador que ye capaz de reconstruyir les imáxenes. Apocayá tase incorporando a les téuniques de la radioloxía la tomografía per emisión de positrones (PET o TEP). Trátase d'una teunoloxía qu'utiliza isótopos radiactivos que s'introducen en molécules orgániques o radiofármacos que son inyectaos al paciente y darréu analízase la emisión radiactiva de los distintos texíos según la captación del radiofármaco que presenten. Xeneralmente utilízase glucosa marcada con flúor-18, polo qu'esiste mayor afinidá per parte de les mancadures tumorales o inflamatorias. Pueden realizase estudios combinando TAC y PET, lo que dexa mayor resolución espacial xunto con imáxenes funcionales.

Resonancia magnética: Los equipos contienen potentes dispositivos capaces de xenerar campos magnéticos d'hasta más de 3 teslas. Los campos asina xeneraos son capaces d'alliniar ordenadamente el momentu magnéticu nuclear de los átomo con un númberu impar de nucleones del organismu que s'estudia. Por aciu antenes de radiofrecuencia, los momentos de ciertos átomos del organismu desallíniense, empobinándose cada unu nuna direición distinta, al azar; cuando de dexen d'emitir estes radiaciones electromagnétiques, los momentos vuelven alliniase y emiten esa enerxía de radiofrecuencia antes recibida. Estes radiaciones, recoyíes y procesaes por ordenador, emplegar pa reconstruyir imáxenes del interior del cuerpu en cualquier direición del espaciu. La intensidá mayor o menor de la imaxe resultante correspuende a la facilidá pa lliberar esa enerxía de cada texíu. Con éses cada texíu va ver de distinta y particular forma.

Mamografía: Utiliza una dosis baxa de radiación y de la mesma estrúyese'l senu, nel llogru d'imáxenes diagnósticas de les mames o glándules mamaries y texíu de les axilas. Esencial nel diagnósticu de cáncer de senu.

Angiografía: estúdiense los vasos sanguíneos del cuerpu al traviés d'imáxenes llograes emplegando l'usu de radiación y un catéter pol cual introduzse un contraste radiopaco que dexa la visualización de los vasos sanguíneos pal so estudiu y diagnósticu d'una condición.

El profesional médicu encargáu de supervisar l'exame radiolóxicu ya interpretar la imaxe médica ye'l médicu radiólogu o'l médicu nucleísta, nel casu de la medicina nuclear. El profesional encargáu del llogru d'imáxenes médiques ye'l tecnólogu radiolóxicu.

Radioloxía n'odontoloxía

Nel área odontolóxica estremar ente téuniques radiográfiques intraorales y extraorales.

Téuniques intraorales

Les téuniques intraorales pueden ser:

téuniques periapicales: nelles ye posible reparar tantu la corona como'l texíu óseo periapical;
téuniques coronales: dexen reparar la corona del diente;
téuniques oclusales: por oclusión.

Téuniques extraorales

Dexen reparar mancadures fora del cuévanu bucal, a nivel de senos paranasales, ATM, quebres en güesos maxilares, ente otros.

Ver tamién

Referencies

Enllaces esternos

Radiografía Industrial: ¿Para qué s'utiliza?