San Vitorino Mártir

San Vitorino foi, según la tradición, ciudadanu romanu, hermanu de San Cloyo que yera Alcaide de los presos y tío de San Sinforiano, que convirtiéronse a la fe cristiana influyíos poles predicaciones y milagros de San Sebastián. Lo prendió en Roma Fabiano, prefeutu de la ciudá, quien lo condenó a morrer llanzáu al mar atáu con grandes peses. Rescatáu'l so cuerpu polos cristianos foi soterráu nes catacumbes de San Sebastián.

A lo llargo de les diverses époques históriques el nome varió de San Vitorino a San Victorino y viceversa, de xuru por influencia de les modes impuestes pola mesma Ilesia Católica.

Nos primeros documentos históricos estudiaos, referíos a la solicitú y autorización pal so proclamación como patrón de la entós villa d'Arévalo, el nome utilizáu ye Santu Bitorino. Darréu, y sobremanera a partir de finales del sieglu XIX, el nome que s'utiliza ye yá con "V" y entrepólase una "c" quedando'l nome como Victorino, más acorde col perfil "triunfal" que la relixón católica va enllantando.