Segunda Coalición

Segunda Coalición
	Parte de Guerres revolucionaries franceses y Guerres Napoleóniques
Fecha	1798 → 1801
Llugar	Europa Central y mar Mediterraneu
Resultáu	Victoria francesa, Tratáu de Lunéville, Tratáu de Amiens; Sobrevivencia de la república francesa *Cambeos; territoriales menores Les hostilidaes volver# a entamar en 1803 cola formación de la Tercer Coalición contra Francia;
Belixerantes
Segunda Coalición:; Sacru Imperiu Romanu Xermánicu; · Archiducáu d'Austria; · Países Baxos Austriacos; · Ducáu de Milán; · Gran Ducáu de Toscana; Reinu de Gran Bretaña (hasta 1801); Reinu Uníu de Gran Bretaña ya Irlanda (dende 1801); Imperiu rusu; Realistes franceses; Reinu de Portugal; Reinu de Nápoles; Reinu de Sicilia; Orde de Malta; Malta (1798-1800); Imperiu otomanu	Primer República Francesa; Reinu d'España; Lexones polaques; Reinu de Dinamarca y Noruega; Repúbliques hermanes:; · República Bátava; · República Helvética; · República Cisalpina; · República Romana (hasta 1799); · República Partenopea (1799)
Baxes
79.000 austriacos, húngaros y alemanes muertos en combate	75.000 franceses muertos en combate
	[editar datos en Wikidata]

Plantía:Campaña Segunda Coalición Conozse como la Segunda Coalición (1798-1800) al segundu esfuerciu combináu de múltiples países europeos, lideraos pol Archiducáu d'Austria y l'Imperiu rusu, pa contener a la Revolución francesa. Ciertu númberu d'enemigos de Francia prepararon una nueva alianza con Inglaterra pa desfaer les anteriores conquistes franceses. Austria y Rusia movilizaron exércitos de refrescu pa les campañes d'Alemaña ya Italia en 1799.

La Coalición entendía a:

Archiducáu d'Austria (parte del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu)
Inglaterra (yá en guerra con Francia dende 1793)
Imperiu rusu
Imperiu otomanu
Reinu de Portugal
Reinu de Nápoles
Estaos Papales

Nel branu de 1798, Napoleón dirixó una espedición a Exiptu, llogrando numberoses victories, pero foi incapaz de tresportar al so exércitu de vuelta a Francia per mar tres la batalla del Nilo. Na so ausencia d'Europa, un españíu de violencia en Suiza riquió'l sofitu francés contra l'antigua Confederación Suiza. Cuando los revolucionarios depunxeron el gobiernu cantonal de Berna, l'exércitu francés de los Alpes empezó la invasión de Suiza, col sofitu de los suizos republicanos.

1799 editar

Situación estratéxica d'Europa en 1798

Nel norte d'Italia, el xeneral rusu Aleksandr Suvorov encadenó una serie de victories qu'emburriaron a los franceses lideraos por Moreau fuera del valle del Po y obligar a recular hasta los Alpes franceses y a la mariña alredor de Xénova. Sicasí, l'exércitu rusu foi ganáu en Suiza pol comandante francés André Massena y Suvorov finalmente rindióse. A lo postrero los rusos abandonaron la coalición cuando Gran Bretaña aportunó en arrogarse el derechu de rexistrar cualquier embarcación que detuviera nel mar.

N'Alemaña, l'Archiduque Carlos fixo recular hasta'l Rin al exércitu francés sol mandu de Jean-Baptiste Jourdan y llogró numberoses victories en territoriu suizu. Jourdan foi sustituyíu por Masséna, quien combinó entós los exércitos del Danubiu y de Suiza.

A finales del añu, Napoleón volvió d'Exiptu, dexando tres de sigo al so exércitu, y tomó el control de Francia nun golpe d'Estáu. Reorganizó a los exércitos franceses y los comandó mientres la campaña del siguiente añu.

1800 editar

En xunu de 1800, Napoleón punxérase personalmente al mandu del exércitu d'Italia y ganó la batalla de Marengo contra les tropes austriaques del xeneral Michael Melas, conduciendo a los austriacos de vuelta a los Alpes (venciendo a la Segunda Coalición).

N'Alemaña, el xeneral Moreau ganó al Archiduque Carlos na batalla de Hohenlinden, forzándo-y a roblar un armisticiu.

1801 editar

En febreru de 1801, los austriacos roblaron el Tratáu de Lunéville, aceptando'l dominiu francés sobre'l Rin y les repúbliques-satélite franceses n'Italia y los Países Baxos. El subsiguiente Tratáu de Amiens ente Francia y Gran Bretaña empecipió'l mayor periodu de paz ente Francia y Gran Bretaña mientres el periodu napoleónicu. A pesar de que la Toscana aguantara al sitiu de Porto Ferrajo y calteníu el so control, cola firma del Tratáu de Amiens, esti pueblu fortificáu pasó a pertenecer a Francia. Los franceses, sicasí, tuvieron qu'abandonar el Reinu de Nápoles.^[3]

Ver tamién editar

Referencies editar

↑ Oficialmente neutral, pero la so flota foi atacada polos británicu na Primer Batalla de Copenhague (1801).
↑ ^2,0 ^2,1 «Victimario Históricu Militar».
↑ del Cantillo, Alejandro (1843). Imprenta de Alegria y Charlain: potencies estranxeres+los monarques+espa%C3%B1oles+de+la casa+de+Borb%C3%B3n+dende+el+a%C3%B1o+de+1700+hasta+el+d%C3%ADa&hl=es&sa=X&ei=vb0xU9nSJYeS7AbsuIDwBA&ved=0CDQQ6AEwAA#v=onepage&q=Trataos%2C%20convenios%20y%20declaraciones%20de%20paz%20y%20de%20comerciu%20que%20han%20fechu%20con%20les%20potencies%20estranxeres%20los%20monarques%20espa%C3%B1oles%20de%20la%20casa%20de%20Borb%C3%B3n%20dende%20el%20a%C3%B1o%20de%201700%20hasta%20el%20d%C3%ADa&f=false Trataos, convenios y declaraciones de paz y de comerciu que fixeron coles potencies estranxeres los monarques españoles de la casa de Borbón dende l'añu de 1700 hasta'l día (en castellanu). ISBN 978-1247492063. Consultáu'l 25 de marzu de 2014. «Artículu 11º: Les tropes franceses van sacupar el reinu de Nápoles y l'Estáu romanu. Les fuercies ingleses van sacupar igualmente Porto-ferrayo, y polo xeneral tolos puertos ya islles qu'ocuparen nel Mediterraneu o nel Adriáticu»

[1] Oficialmente neutral, pero la so flota foi atacada polos británicu na Primer Batalla de Copenhague (1801).

[militari-2] 2,0 ^2,1 «Victimario Históricu Militar».

[3] Cantillo, Alejandro (1843). Imprenta de Alegria y Charlain: potencies estranxeres+los monarques+espa%C3%B1oles+de+la casa+de+Borb%C3%B3n+dende+el+a%C3%B1o+de+1700+hasta+el+d%C3%ADa&hl=es&sa=X&ei=vb0xU9nSJYeS7AbsuIDwBA&ved=0CDQQ6AEwAA#v=onepage&q=Trataos%2C%20convenios%20y%20declaraciones%20de%20paz%20y%20de%20comerciu%20que%20han%20fechu%20con%20les%20potencies%20estranxeres%20los%20monarques%20espa%C3%B1oles%20de%20la%20casa%20de%20Borb%C3%B3n%20dende%20el%20a%C3%B1o%20de%201700%20hasta%20el%20d%C3%ADa&f=false Trataos, convenios y declaraciones de paz y de comerciu que fixeron coles potencies estranxeres los monarques españoles de la casa de Borbón dende l'añu de 1700 hasta'l día (en castellanu). ISBN 978-1247492063. Consultáu'l 25 de marzu de 2014. «Artículu 11º: Les tropes franceses van sacupar el reinu de Nápoles y l'Estáu romanu. Les fuercies ingleses van sacupar igualmente Porto-ferrayo, y polo xeneral tolos puertos ya islles qu'ocuparen nel Mediterraneu o nel Adriáticu»

[1]

[2]

[3]