Wikipedia

Stéphane Mallarmé

Stéphane Mallarmé (18 de marzu de 1842, París – 9 de setiembre de 1898, Valvins (es) Traducir), que'l so nome real yera Étienne Mallarmé, foi un poeta y críticu francés. Foi ún de los principales poetes simbolistes franceses, y les sos obres anticiparon ya inspiraron dalgunes de les escueles artístiques revolucionaries d'entamos del sieglu XX: cubismu, dadaísmu, futurismu y surrealismu.

Stéphane Mallarmé
Vida
Nacimientu París[1], 18 de marzu de 1842[2]
Nacionalidá Bandera de Francia Francia [3]
Llingua materna francés
Muerte Valvins (es) Traducir[4], 9 de setiembre de 1898[2] (56 años)
Sepultura cemetery of Samoreau (en) Traducir
Familia
Casáu con Maria Christina Gerhard (en) Traducir
Fíos/es
Estudios
Llingües falaes francés[5]
Profesor de Charles Seignobos
Oficiu poeta, traductor, escritor, críticu lliterariu, críticu d'arte, profesor d'enseñanza secundaria, ilustrador
Llugares de trabayu París
Emplegadores Liceo Condorcet (es) Traducir
Lycée Janson de Sailly (es) Traducir
Collège-lycée Jacques-Decour (en) Traducir
Premios
Cambiar los datos en Wikidata
Stéphane Mallarmé

Biografía editar

Stéphane Mallarmé nació en París. Trabayó como profesor d'inglés y pasó la mayoría de la so vida nún estáu de pobreza relativa. Pese a ello, foi famosu polos sos salons, reuniones ocasionales d'intelectuales na so casa de la rue de Rome pa discutir sobre poesía, arte y filosofía. El grupu que se reunía ellí entamó a ser conocíu como les Mardistes, porque reuníase los martes (mardi), y al traviés d'elli Mallarmé exerció una considerable influyencia sobro'l trabayu d'una xeneración d'escritores. Por bien de años eses sesiones, nes que Mallarmé facía de xuez, de bufón y de rei, foron consideraes el corazón de la vida intelectual de París. Ente los visitantes regulares taben William Butler Yeats, Rainer Maria Rilke, Paul Valéry, Stefan George, Paul Verlaine...

 
Retratu de Stéphane Mallarmé (Édouard Manet, 1876).

El 10 d'agostu de 1863 casóse con Maria Christina Gerhard, y tuvo una fía, Geneviève Mallarmé, que nació'l 19 de payares de 1864. Mallarmé morrió en Valvins (anguaño Vulaines-sur-Seine) el 9 de setiembre de 1898.

Estilu lliterariu editar

Los primeros trabayos de Mallarmé dében-y muncho al estilu de Charles Baudelaire, que ye consideráu'l precursor del simbolismu lliterariu. El so estilu posterior fin de siècle, d'otra banda, anticipa munches de les fusiones ente la poesía y les otres artes qu'españaríen nel sieglu siguiente. Muncho d'esti trabayu posterior esploró la rellación ente conteníu y forma, ente'l testu y la disposición de les pallabres y los espacios valeros na páxina. Esto vese nidio nel so caberu gran poema, Un coup de dés jamais n'abolira le hasard (Una tirada de dados nunca va acabar col azar), de 1897.

Considérase a Mallarmé un poeta difícil de tornar a otra llingua. La dificultá débese en parte a la naturaleza complexa y multifacética de munches de les sos obres, pero tamién al importante papel que xuega la sonoridá de les pallabres, munches vegaes más importante que'l so significáu, na so poesía. Esti aspectu de la so poesía fizo que fora sometida a un análisis musical por dellos autores, y tamién que fora fonte d'inspiración pa delles composiciones musicales.

Obres editar

  • Hérodiade, 1864-1896
  • L'après-midi d'un faune, 1876
  • Les Mots anglais, 1878
  • Les Dieux antiques, 1879
  • Prosa1880
  • Poésies, 1887
  • Pages, 1891
  • La musique et les lettres, 1891
  • Le Tombeau de Charles Baudelaire, 1895
  • Divagations, 1897
  • Un coup de dés jamais n'abolira le hasard, 1897

Bibliografía editar

  • Bowie, Malcolm. Mallarmé and the Art of Being Difficult. Cambridge: Cambridge University Press, 1978.
  • Cohn, Robert Greer. Toward the Poems of Mallarmé. Berkeley: University of California Press, 1965.
  • Cohn, Robert Greer. Mallarmé’s Masterwork: New Findings. The Hague: Mouton & Co., 1966. [A commentary on "Un coup de dés jamais n'abolira le hasard".]
  • Jameson, Fredric. "Mallarmé Materialist". In The Modernist Papers. London: Verso, 2007. 313-41.
  • Johnson, Barbara. "Crise de Prose". In Défigurations du langage poétique: La seconde révolution baudelairienne. Paris: Flammarion, 1979. 161-211.
  • Johnson, Barbara. "Allegory's Trip-Tease: 'The White Waterlily'" and "Poetry and Performative Language: Mallarmé and Austin". In The Critical Difference: Essays in the Contemporary Rhetoric of Reading. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1980. 13-20, 52-66.
  • Meillassoux, Quentin. The Number and the Siren: A Decipherment of Mallarme's Coup De Des. Falmouth: Urbanomic, 2012.
  • Millan, Gordon. A Throw of the Dice: The Life of Stephane Mallarme. New York: Farrar, Straus & Giroux, 1994.
  • Rancière, Jacques. Mallarmé: The Politics of the Siren. Trans. Steve Corcoran. London and New York: Continuum, 2011.
  • Richard, Jean-Pierre. L’univers imaginaire de Mallarmé. Paris: Éditions du Seuil, 1961.
  • Robb, Graham. Unlocking Mallarmé. New Haven: Yale University Press, 1996.
  • Ronat, Mitsou. Un coup de dès...pour la première fois grandeur nature, in La Quinzaine Littéraire, numéro 319, 1980.


Referencies editar

  1. ↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Малларме Стефан. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
  2. ↑ 2,0 2,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ «LIBRIS» (1r ochobre 2012). Consultáu'l 24 agostu 2018.
  4. ↑ Afirmao en: Archivio Storico Ricordi. Identificador del Archivio Storico Ricordi: 12768. Llingua de la obra o nome: italianu. Data de consulta: 15 mayu 2021.
  5. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

Enllaces esternos editar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Stéphane_Mallarmé&oldid=4071339»