Suicidiu cuánticu

En mecánica cuántica, denominar suicidiu cuánticu a un esperimentu imaxinariu propuestu de manera independiente por Hans Moravec (1987) y Bruno Marchal (1988), y desenvueltu por Max Tegmark en 1998.

L'esperimentu trata d'estremar ente la interpretación de Copenhague y la teoría de los universos múltiples de Hugh Everett al traviés d'una variación del esperimentu del gatu de Schrödinger, consistente en mirar esti postreru dende'l puntu de vista del gatu.

L'esperimentu supón un home sentáu con una arma qu'apunta escontra la so cabeza. L'arma ye manipulada por una máquina que mide la rotación d'una partícula subatómica. Cada vez que l'home apierte'l gatíu l'arma va disparase dependiendo del sentíu de la rotación de la partícula: Si xira en sentíu horariu l'arma dispara, en sentíu contrariu nun lo fai.

Según la interpretación de Copenhague, con cada execución del esperimentu esiste un 50 % de probabilidá de que l'arma sía disparada y l'home muerra. La teoría de los universos múltiples plantega que cada execución del esperimentu estrema l'universu en dos: unu en que l'home vive y otru mundu en que muerre. Dempués de munches series de la prueba, va haber munchos universos. En toos ellos menos n'unu l'home va dexar d'esistir, pero siempres va haber un universu onde siga esistiendo. Dende'l puntu de vista del home, por enforma qu'apierte'l gatíu de l'arma nunca se va disparar, por culpa de que la so conciencia va siguir esistiendo n'unu de los universos. Esto postreru ye lo que se denomina inmortalidá cuántica.

Enllaces esternos

• How Quantum Suicide Works (n'inglés)

• Datos: Q20077590