Tomás Berreta

Tomás Berreta Gandolfo (2 de payares de 1875, Montevidéu – 2 d'agostu de 1947, Montevidéu) foi un políticu d'Uruguái, Presidente de la República ente'l 1 de marzu de 1947 y el día del so fallecimientu. Foi asocedíu por Luis Batlle Berres.

Tomás Berreta
29. Presidente d'Uruguái 1r marzu 1947 - 2 agostu 1947 ← Juan José de Amézaga - Luis Batlle Berres →
Vida
Nacimientu	Montevidéu, 2 de payares de 1875
Nacionalidá	Uruguái
Muerte	Montevidéu, 2 d'agostu de 1947 (71 años)
Causa de la muerte	cáncanu de próstata
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu
Creencies
Partíu políticu	Partido Colorado (es)

Biografía

Fíu de Juan Berreta y Rosa Gandolfo dambos d'orixe italianu. Nació cerca de la villa Colón, güei barriu Colón de la ciudá de Montevideo. Nun realizó la educación primaria, la so madre enséñolu a lleer y escribir. Tuvo l'oficiu de llabrador y tropero dende pequeñu. Foi xefe de policía de Canelones ente 1911 y 1916. Vivió nel departamentu de Canelones hasta ser electu presidente. Morrió a 5 meses d'asumir la presidencia depués de ser interveníu quirúgicamente nel Hospital Italianu de Montevideo.

Actuación política

Como militante del Partíu Coloráu, xuntó a les idees polítiques del presidente José Batlle y Ordóñez.

Berreta participó viviegamente ente los años 1896 y 1904 nes lluches civiles qu'hubo n'Uruguái, participó na batalla de Fray Marcos, el 31 de xineru de 1904, onde foi prindáu poles fuercies de Aparicio Saravia.

En 1917 asumi como Intendente de Canelones, llogrando una histórica votación cercana al 60% de los sufraxos, y calteniéndose nesi cargu hasta 1920.

Desempéñase como Diputáu escoyíu en tres oportunidad 1922, 1925 y 1928.

Ente 1930 y 1933 ingresa como miembru al Conseyu Nacional d'Alministración.

El 31 de marzu de 1933, Gabriel Terra da un golpe d'Estáu, y entós Tomás Berreta ye detendido xunto a otros dirixentes políticos opositores.

Depués ye desterráu al Brasil onde vive na ciudá de Porto Alegre, Estáu de Rio Grande do Sul.

Participó na ellaboración de la revolución de xineru de 1935, xunto con otros actores políticos, queriendo derrocar a Terra pero la mesma fracasó.

Integró'l Conseyu d'Estáu de 1942, encargáu de redactar la Constitución de 1942.

Sol gobiernu del presidente Amézaga desempeñóse como Ministru d'Obres Públiques y llevó a cabu'l plan quinquenal d'obres públiques con una inversión inicial de 70 millones de pesos, dineru que se llogró por aciu el permisu d'endeldamientu internu dau pola Asamblema Xeneral por aciu la Llei 10.589 nel añu 1944.

Presidencia

Foi designáu candidatu presidencial pol partíu Coloriáu nes eleiciones de 1946 na fórmula Berreta-Batlle Berres.

Foi electu como'l ventenu séptimu presidente constitucional con 71 años y desenvolvimientu les sos funciones ente marzu y agostu de 1947, finando en plenu mandatu por causes naturales sustituyéndolo'l so vicepresidente, Luis Batlle Berres, hasta completar el periodu que concluyía en marzu de 1951.

Antes d'asumir la presidencia, realiza en Febreru de 1947 un viaxe a los Estaos Xuníos , onde visitó les ciudaes de Miami, Philadelphia y Nueva York, depués entrevistóse en Washington D.C. col presidente Harry S. Truman. Coordinóse la compra de maquinaria agroindustrial coles mires d'aumentar la producción agropecuaria.

N'el so gobiernu encaróse'l cobru de la delda que contraxo Inglaterra con Uruguái mientres la Segunda Guerra Mundial, qu'algamaba'l monto de 17 millones de llibres esterlines. Formóse una comisión encabezada pol Dr. Gustavo Gallinal que viaxó a Londres. Llogróse la firma d'un conveniu'l 15 de xunu onde l'Estáu adquiría la propiedá d'empreses ingleses de ferrocarril, agües corrientes y tranvíes.

Mientres el so mandatu, el 13 de marzu, fundóse'l Llicéu Militar "Xeneral José Artigas".

Mientres una xunta col presidente de Brasil Eurico Gaspar Dutra decidióse la construcción de la Ponte Internacional de la Concordia qu'anguaño xune les ciudaes de Artigas y Quaraí.

El 30 de xunu de 1947, hubo una fuelga xeneral de trabayadores en contra d'un proyeutu de llei sindical.

Foi impulsor de la creación del Institutu Nacional de Colonización, que se creó en 1948.

Gabinete de ministros

Ministeriu de rellaciones esteriores: Mateo Marqués Ministeriu de facienda: Dr. Cina Ministeriu d'industria y enerxía: Ministeriu de salú: Ministeriu del interior: Ministeriu de defensa: Ministeriu de ganadería, agricultura y pesca:

Homenaxes

La escuela nacional d'enoloxía, el Llicéu Departamental Nᵘ1 de la ciudá de Canelones y la plaza principal de la ciudá de Santa Lucía lleven el so nome como homenaxe.

La casa del Partíu Coloriáu na ciudá de Canelones lleva'l nome "Don Tomás Berreta".

En Montevideo, lleven el so nome, un tramu de la Rambla montevideana nel barriu de Carrasco y la escuela Nᵘ179 del barriu Punta de Rieles.

Libro

-Vida de Don Tomás Berreta de Carlos Walter Cigliuti.

-Tomás Berreta, Juan Vidart 1946.

Gabinete de gobiernu

Ministeriu	Nome	Periodu
Interior	Giordano Eccher	1947
Rellaciones Esteriores	Mateo Marques Capo	1947
Economía y Finances	Ledo Arroyo Torres	1947
Defensa Nacional	Pedro Munar	1947
Instrucción Pública y Previsión Social	Francisco Forteza	1947
Obres Públiques	Manuel Rodríguez Correa	1947
Industria y Trabayu	Alberto Fermín Zubiría	1947
Salú Pública	Enrique Claveaux	1947
Ganadería, Agricultura y Pesca	Aquiles Espalter	1947

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Tomás Berreta.

• Datos: Q879007
• Multimedia: Tomás Berreta