Tommaso Sgricci
Tommaso Sgricci (31 d'ochobre de 1789, Castiglion Fiorentino (es) 
– 23 de xunetu de 1836, Arezzo (es) ) foi un actor italianu, célebre pol so talentu d'improvisación na traxedia.
Tommaso Sgricci | |
|---|---|
_-_da_Biffi.jpg) | |
| Vida | |
| Nacimientu |
Castiglion Fiorentino (es) [1], 31 d'ochobre de 1789 |
| Muerte |
Arezzo (es) [1], 23 de xunetu de 1836 (46 años) |
| Sepultura |
basílica de la Santa Cruz (es) |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá de Pisa |
| Oficiu | actor, poeta, improvisador |
| Miembru de |
Academia de la Arcadia (es) |
| Seudónimos | Terpandro Lesbio |
 | |
Biografía editar
Nacíu en Castiglion Fiorentino, na Toscana, nuna familia modesta, Tommaso Sgricci foi unu de los postreros herederos de la tradición de los improvvisatori italianos. Practicaba la improvisación dende la so infancia , consiguiendo vivir del so talentu a partir de 1813, añu nel qu'empezó la so vida de xires a lo llargo y anchu de toa Italia, ya inclusive nel estranxeru. Sabía crear la poesía bonal» como nengún otru, emplegando un llinguaxe poéticu italianu, compuestu de frases prefabricaes y alcordaes, qu'interpretaba de forma espectacular n'escena, declamando con tal rapidez que'l so auditoriu nun podía evaluar la calidá del versu.
Consiguía enllenar teatros enteros y recibía una acoyida delirante. Mientres estos espectáculos, xeneralmente convidaba al auditoriu a escribir temes sobre tarxetes: n'escoyendo una al azar, componía sobre l'escenariu una pieza entera en versu (pero ensin rima) y recitaba tolos papeles. Mientres una estancia en París en 1824, actuó delantre d'un grupu escoyíu ya improvisó con éxito dos traxedies en cinco actos sobre les temes «Bianca Cappello» y la Muerte de Carlos I». En 1825 improvisó delantre del Gran Duque de Toscana una traxedia sobre la Muerte de María Estuardo», con tal ésitu que, nel so entusiasmu, el Gran Duque concedió-y una pensión de 2400 llibres.
El so ésitu dexó-y non despintar el so homosexualidá y creó al so alredor un arume sulfuroso d'escándalu qu'estelaba al públicu. Lord Byron, que lo conció en Rávena, escribió en 1820: «Sgricci ta equí ya improvisa con muncho ésitu. Tamién ye un sodomita célebre, un personaxe que ta bien lloñe de ser tan respetáu n'Italia como tendría de selo, pero rir en llugar de glaya-y, y les muyeres dicen que ye una pena pa un home de tal talentu.»
El mayor escándalu producir en 1819, cuando nel visu de la so gloria, foi a Roma pa ser coronáu poeta nel Capitoliu, pero foi espulsáu de los Estaos Pontificios pocos díes antes de ser honráu. La esplicación oficial foi que criticaría'l gobiernu del papa, pero les males llingües dicíen que violaría « a Apolo por detrás.»
Cola so carrera en cayente, retornó en 1826 a Florencia, onde la proteición del Gran Duque garantizar la impunidá, a pesar de la vixilancia policial a la que foi sometíu.
Fuentes editar
- Dall'Orto, Giovanni (2002). «Sgricci,Tommaso», Aldrich, Robert; Wotherspoon, Garry: Who's Who in Gay and Lesbian History: From Antiquity to the Mid-Twentieth Century. Routledge Chapman & Hall, páx. 552.
- Giovanni Dall'Orto, «Sodoma all'improvviso», en Babilonia n°. 133 (mayu de 1995).
- Pietro Giordani, «Dello Sgricci et degl'improvvisatori in Italia», en Opere, volume 1, Florencia, 1851
- Ugo Viviani, Un xeniu aretino, Tommaso Sgricci, poeta tragico y improvvisatore, Arezzo, 1928.
- Carlo Pocci, «Sgricci Tommaso, cenni critico-biografici», en Rivista italiana del teatru, 15 de xunetu de 1943.
Referencies editar
- ↑ 1,0 1,1 «Diccionario biográfico de los italianos» (italianu) (1960).
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Tommaso Sgricci.
Datos: Q3531272- Multimedia: Tommaso Sgricci
