Villaharta
Esti artículu necesita wikificase. |
Villaharta ye un conceyu español de la provincia de Córdoba, Andalucía. Nel añu 2016 cuntaba con 669 habitantes. La so estensión superficial ye de 11,96 km² y tien una densidá de 55,94 hab/km². Los sos coordenaes xeográfiques son 38º 08' N, 4º 54' O. Asítiase na contorna del Valle del Guadiato, a una altitú de 580 metros y a 38 quilómetros de la capital de provincia, Córdoba.
 Villaharta | |
|---|---|
 | |
| Alministración | |
| País |  España |
| Autonomía |  Andalucía |
| Provincia | provincia de Córdoba |
| Tipu d'entidá | conceyu d'España |
Alcalde de Villaharta (es)  | Alfonso Expósito Galán |
| Nome oficial | Villaharta (es)[1] |
| Códigu postal |
14210 |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 38°08′23″N 4°54′11″W / 38.1397°N 4.9031°O |
  Villaharta Villaharta (España)  | |
| Superficie | 12 km² |
| Altitú | 580 m |
| Llenda con | Pozoblanco, Obejo y Espiel |
| Demografía | |
| Población |
628 hab. (2023) - 301 homes (2019) - 318 muyeres (2019) |
| Porcentaxe |
0% de provincia de Córdoba 0% de Andalucía 0% de España |
| Densidá | 52,33 hab/km² |
| Más información | |
| Estaya horaria | UTC+01:00 |
| villaharta.es | |
 | |
Demografía editar
Númberu d'habitantes nos últimos diez años.
| 1996 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 629 | 614 | 640 | 642 | 656 | 650 | 626 | 615 | 637 | 687 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (Fonte: INE [Consultar]) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Historia de Villaharta editar
L'orixe de la llocalidá asitiar nel sieglu I, a partir de dalguna de les múltiples ventes que, como centros d'agospéu pa viaxeros y mercaderes, jalonaban el camín de Córdoba a Belmez y el de Córdoba a Los Pedroches por Villaharta.
La hestoria del pueblu tien rellación con que ta enclaváu en Sierra Morena, y guañáu cola tierra y la contaminación. La villa de Villaharta o Villa-alta ta asitiada xeográficamente a 38 km de Córdoba, en Sierra Morena, cercana al ríu Guadalbarbo y al Guadiato, de suelos aspros y montascosos, favorez pa la encina milenaria y l'altivu olivo de sierra, amás de los viñeos. El so orixe bien pudo ser pobláu célticu o ibéricu-romanu de nome Casóbriga.
Villaharta, l'Alta, tien un llugar estratéxicu por ser llugar d'encruz de rutes ente'l norte de la provincia y Estremadura, llugar de suministru y de descansu. L'historiador Idrisi aseguraba, con certidume, que pequí pasaba un camín árabe mientres los sieglos X y XI que dende la cuesta de la Matanza treslladaba viaxeros por Los Pedroches escontra Toledo y Castiella la Vieya y que, con posterioridá, sería vía pecuaria de la Cañada Real Soriana.
La más moderna Villaharta tuvo'l so orixe nel mayoralgu feudal de Fernández de Valenzuela, señor de Albendín, que darréu dexó los sos derechos a la so hermana María en 1380, al que s'amestaron les ventes del Lopillo, que tamién se conocieron como les ventes de Páez, n'honor del so comprador Páez de Castillejo.
El Rei Felipe IV, en 1616, fíxo-y la mercé de da-y xurisdicción civil y criminal. Nel añu de 1630, nomar al primer alcalde d'esta nueva villa, na persona de Miguel Molina. Esta primer villa de Villaharta taba dispuesta de la siguiente manera: con namái 11 cases en redol a una pequeña ilesia o ermita, con una capiya llateral y una posada, formando una exa redial alredor del llugar sagráu.
Nel Boletín de la Provincia de Córdoba de 1835 faise una referencia a la villa de Villaharta como términu d'una llegua, perteneciente al Ducáu d'Alba, qu'escarecía de médicu y de maestru d'escuela, con un pósito de granu común col de Obejo y unes escelentes agües melecinales, les llamaes agües de fierro de Villaharta o "aguagria", conocíu vulgarmente.
Xustos a menos de dos km de Villaharta ta l'enclave d'un grupu de manantiales d'agua ferrial, denominaos Los Manantiales o Balnearios de Fonte Agria, la esplotación de les sos agües ferriales y carbonataes, bien beneficioses pa la salú, dio un gran impulsu a la economía de la zona a lo llargo de la primer metá del sieglu XX. Dende l'añu 2009 celébrase "Aguosto", una fiesta que lleva nel so nome dos reclamos turísticos del pueblu: agua, y agostu, el mes por excelencia escoyíu polos braniantes pa pasar unos díes de vacaciones. Nesti proyeutu, acaldía del "Aguosto", celebrar con actividaes tantu pa neños, como títeres y magos, tanto como para non tan neños, como Dj, verbena, senderismo, marches nocherniegues, etc.
Llugares turísticos editar
Fuentes de Aguaria editar
Cerca de Villaharta esiste un conxuntu de fontes d'agua agrio.
Inda se pueden admiFuente de Malos Pasosrar dalgunos de los curiosos templetes qu'acovecen los manantiales mineromedicinales de fama mundial nel sieglu XIX.
El Conceyu de Villaharta rehabilitó les fontes d'El Cordel y de Malos Pasos, y señalizáu les rutes de senderismo poles que pueden aportase a elles y a la fonte de la "La boca del Infiernu".
Otres fontes que pueden visitase pela redolada de Villaharta son les de San Rafael, Fuenteagria, San Elías, La Lastrilla, La Lastra, Los Anxelinos y El Cura.
Parroquia La nuesa Señora de la piedá editar
Construyida en 1828, el so interior, presenta una sola nave cubierta con bóveda de mediu cañón con lunetos y por nichos llaterales de mediu puntu, reminiscencies barroques, nel esterior reflexa'l gustu neoclásicu de la dómina, cola so torre de lladriyu coloráu y la portada con pilastres toscanes. Tocantes a la so ornamentación destaca'l retablu barrocu de la Virxe de Belén, procedente del Monesteriu de Pedrique.
Los grifos editar
Tienen el so orixe nel añu 1955. La so agua provién, al traviés d'una galería soterraña, d'un manantial asitiáu xunto a la Plaza de la Constitución. El Conceyu de Villaharta rehabilitó la redolada, calteniendo los azulexos orixinales d'una imaxe del Arcánxel San Rafael y un azulexu cola fecha d'inauguración. Nel so orixe, cuando nun esistía agua corriente sirvía p'abastecer d'agua a los vecinos de la llocalidá.
Monumentu a San Rafael editar
El Conceyu de Villaharta quixo honrar al so Patrón San Rafael con un Trunfu que nada tien que ver con otres imáxenes esistentes del Arcánxel.
El responsable, Aurelio Teno, realizó un estudiu minuciosu del llibru de Tobías nes Sagraes Escritures y consiguió afigurar el calter viaxeru del personaxe, la so estrema probeza, arrodiándolo de simboloxía pa espresar lo que cunta la so hestoria. Na so mano derecha cayáu col güeyu de Dios, na so esquierda'l pexe que sanó, y obró, ente otros milagros, la ceguera de Tobías padre.
El monumentu asitiar nel Parque Elías Cervelló, a la entrada del pueblu, mui cerca de la Cañada Real Soriana y el Camín de Santiago.
Mirador de les Zahurdillas editar
Asitiáu al suroeste de Villaharta, na Paraxa de les Lagunillas atopamos nun espaciu, recuperáu pol Conceyu, pal esparcimientu y contemplación del paisaxe. Denomináu Les Zahurdillas pol so orixe, dedicáu a la instalación de zahúrdas, tamién foi una era pública, que los vecinos utilizaben pa triar y aventar les mieses.
Parque Elías Cervelló y Chinesta editar
Debe'l so nome al inxenieru valencianu que llogró que les agües de Villaharta fueren conocíes por toa España y nel estranxeru. Plantes arumoses, xardinos bien curiaos, zona infantil, unes vistes panorámiques de Sierra Morena y Villaharta faen d'esti parque un llugar ideal pa esfrutar de la naturaleza en tou la so rellumanza.
Monesteriu de Pedrique editar
El Monesteriu de Pedrique foi dende'l sieglu XIII llugar de meditación y retiru espiritual pa ermitaños.
Yá nel sieglu XVIII, adquirióse esta finca qu'entós yera una olivar vieya y un güertu. La inversión en repoblar la olivar y trabayar el güertu, fixo del monesteriu un llugar autosuficiente y próspero.
Na actualidá, Pedrique convirtióse nel llugar de trabayu y descansu d'Aurelio Teno, conocíu escultor vallesano, del qu'equí reparamos una completa esposición de la so obra.
L'arte d'Aurelio Teno fundir cola naturaleza y l'arquiteutura, gracies a la so esposición esterior, que chisca los patios d'esti formosu llugar cola so serie Inseutos, les Cabres y presidiendo los patios, ta'l gran Quixote, como símbolu de la llingua castellana y la constante llucha del home.
Na sala Gris asitiada na planta baxa del edificiu, pueden vese les esculto-pintures. Escultura y pintura xunir pa crear una obra única y mística. Un exemplu d'esto ye La ufrienda a San Onofre.
Tamién los xamanes y les bruxes recreen el mundu máxicu de Pedrique. Na planta 1ª tán les famoses águiles de Teno, realizaes en bronce, cuarzu y geodas.
La planta baxa de la sala Rosa amuesa la obra cronolóxica del escultor Teno: dende les maquetes de los monumentos que realizó pa distintes instituciones internacionales, hasta les escultures de la so dómina en París na década de 1960.
La planta cimera alluga seriar “Tauromaquia” como un homenaxe a la bravura y el dolor del toru.
El pueblu editar
Villaharta ta asitiada nel plenu corazón de Sierra Morena, dende la Cuesta de la Matanza vese fondiáu na falda del cuetu de la Solana. El so cascu urbanu, recortáu sobre'l Cuetu, ye quebráu en dos metaes pela Avenida d'Andalucía de la que surden a un llau y otru del so percorríu les cais de Villaharta, toes elles pendientes. Les sos blanques cases y les sos llimpies cais ufierten al turista un llugar llenu de rincones pa perdese y conocer esti pueblu de sierra. Aprovechando enanchar y les plazoletas del cascu urbanu surden fontes y pozos públicos peruquier (La Fragua, La Fonte, La Modesta, La Pilastra, etc).
Cais peculiares editar
Al asitiase Villaharta nes faldes d'un Cuetu, el so cascu urbanu configurar en cais empinaes que dende les Cais San Rafael y Guadalquivir, traviesen l'Avenida Andalucía y algamen el so mayor altor na Carretera de Pozoblanco, son callar Calvariu, Real, Pozu, Palaciu y Antonio Machado.
N'otru estremu del pueblu, al nordeste, surdieron nueves cais cola proliferación viviendes protexíes, qu'algamen el Cuetu de la Solana partiendo de la Cai Virxe de la Piedá: Víctimes del Terrorismu, Séneca, Picasso, Miguel Hernández y Federico García Lorca.
La Cai Ángel, que coloquialmente ye conocida como la Caseta, convertíase n'otres dómines na Caseta de la Feria, que se celebraba na Cai de la Ilesia (Antonio Machado).
La Cai Pilar Viejo caltuvo'l so nome, ésti debía a la esistencia d'una Pilastra nella y güei día ye una de les cais que se remocicaron, apaeciendo empedriada y ensin ceres, sumiendo les barreres arquiteutóniques.
Na Cai Yeres, tamién remocicada, allugóse una pequeña plazoleta en redol al so antiguu pozu con asientos de piedra.
=== La plaza asítiase frente al Conceyu la Plaza de la Constitución, que foi rehabilitada calteniendo la peculiaridá d'atopase elevada, allugando so ella locales comerciales y el Centru de Mayores. Dende esta plaza esfrutar d'unes maraviyoses vistes.
Fiestes Populares editar
Candelaria editar
El segundu día de febreru celebrar nel nuesu pueblu la Festividá de la Candelaria, yera entós cuando se quemar los tomillos na máxica nueche que trescurría ente los díes 1 y 2 de cada añu. Na actualidá vien celebrándose'l fin de selmana más próximu a la fecha del día 2.
Antes, cuando empezaba'l colexu a mediaos de setiembre, empecipiábense los preparativos pa formar los grupos d'amigos y entamar les candeles de caúna de les cais.
Una de les xeres encamentaes n'esclusiva a les rapaces yera iguar un moñecu relleno de sal y vistíu de papel, que se sería quemáu na candela meciéndolo con una cuerda y que primeramente s'esponía al públicu unos díes antes, nun balcón.
Llegáu'l Día de la Candelaria, que solía ser un día máxicu pa los vecinos del pueblu, sobremanera pa los más nuevos, a media tarde asitiábense con delicadeza y ritual tolos fexes de tomillos metanes la cai. Cola llegada de la escuridá y la nueche, encendíense les candeles, quemábase la muñeca o moñecu, que significaba la purificación de los malos espíritus, la quema de too lo malo de la vida, yera entós el momentu más estimulante cuando toos poner a danzar con allegría al corru alredor del gran fueu. Ente xuegos, cantes y bailles, cada grupu percorría les restantes candeles del pueblu.
Güei día celebra'l fin de selmana más próximu al 2 de febreru. Nesti día, cola llegada de la nueche, enciéndense les candeles. La foguera mayor ye la que prepara'l Conceyu nun solar anexu a la casa Consistorial. Un costume recuperada, rellacionada coles fogueres, ye la confección de muñeques rellenes de sal, y sofitaes por un palu en forma de forqueta llamáu "cálbiro". Colgada d'una cuerda que sostienen dos persones, la muñeca suspende sobre la foguera, xubiéndola y baxándola hasta que se priende y quémase, en mediu del chisporroteo producíu pol sal.
Antroxu editar
L'antroxu ye una fiesta popular que siempres goció d'una gran tradición en Villaharta, qu'anque hai ablayáu nos últimos años ta intentándose volver recuperar.
Amarutar más corrientes yeren pa los homes, vistise de muyer y pa les muyeres, vistise d'homes. Otros más estravagantes, que nel so día tuvieron gran ésitu yeren el del neváu, una persona vistida de negru que se ponía enriba un algodón cosíu qu'asemeyaba la nieve.
Ente les murgues cabo destacar la más conocida de toes, la de los “Los Pañeros” que surde p'asonsañar a unos comerciantes que vendieron a les muyeres de Villaharta unos paños que por ser de bien mala calidá rompiéronse de momentu. Tamién quedó na memoria coleutiva de los villaharteños otra murga que faía referencia al discutiniu surdíu por cuenta de la construcción d'una molina pol arramáu de alpechín al regueru. Los sos componentes xubíos a un pollín, amarutaos de alpechineros y coles cares tisnaes formaben dos grupos. Unos dicíen: “Tachin, tachin, tachin pol regueru del Lagarazo nun va pasar el alpechín”. Los otros respondíenlu: “Tachin, tachin, tachin pol regueru del Lagarazo si va pasar el alpechín.”
L'Antroxu ye una fiesta popular que siempres goció d'una gran tradición en Villaharta, que, anque hai ablayáu nos últimos años, el Conceyu, ta intentando la recuperación d'esta fiesta ayudando económicamente a los participantes nos gastos del vestuariu, al igual que promoviendo los premios del concursu que se celebra nel Edificiu d'Usos Múltiples.
Día d'Andalucía editar
Nesti día prepárense diverses actividaes pa conmemorar la fiesta autonómica.
Ente elles, l'actu oficial pa conmemorar el la Festividá andaluza, cola participación de neños y neñes, nueves y Adultos.
Amás celébrense xornaes de convivencia vecinal nes que participen les asociaciones locales del conceyu.
Selmana Santa editar
Conmemora Villaharta la Selmana Santa con dos sencielles procesiones acompañaes pela Banda de Cornetes y Tambores, que salen el Xueves y Vienres Santu colos titulares de la Cofradería del Cristu del Perdón y la Virxe de los Dolores. La procesión del Vienres ufierta la peculiaridá de que les imáxenes del Cristu y de la Virxe dixebrar tres salir de la ilesia, realcontrándose na Vía Crucis, concretamente na confluencia de callar Calvariu y Guadalquivir.
Merendilla editar
Esta fiesta vien celebrándose dende principios de los años cuarenta. Tien el so orixe nuna comida, consistente nuna tajadita de llombu y un hornazo de pan daes a los neños que se confesaben por faer la comunión. Esta comida foi acoyida con gran entusiasmu per parte de los padres que se fueron incorporando a la celebración apurriendo les sos comíes. Anguaño esta celebración fai'l Sábadu de Gloria. Como datu anecdóticu, esta fiesta tien un componente paganu: ye una romería ensin santu y consiste en pasar un día de convivencia nel campu cantando, baillando, xugando...
Corpus Christi editar
La festividá de Corpus Christi ye una fiesta relixosa que se celebra 62 díes dempués del Xueves Santu, fecha de la Última Cena. Nella los neños vistíos de comunión pasen en procesión xunto al párrocu por unes alfombres de serrín de preciosos dibuxos y llenes de coloríu que les vecines encargar d'afatar.
Les selmanes previes a la fecha les vecines de cada cai escueyen los sos dibuxos, merquen los tintes y encárguense de tiñir sacos de serrín de distintos colores, que guarden en dalguna cochera, corrolada o llocal de dalgún vecín. El día anterior a la celebración del Corpus marcar na cai con tiza'l dibuxu escoyíu y a otru día, de madrugada, les muyeres más nueves y aquelles que pueden faelo encargar de rellenar con serrín el dibuxu marcáu.
Les persones más mayores que, pola so edá, nun pueden agachase nin faer otros esfuercios (treslladar los sacos, agachase, etc.), collaboren barriendo'l serrín que pudiera enchise de los sacos, asitiando les juncias y sacando los sos tiestos p'afatar los llaterales de l'alfombra, etc. Tamién collaboren afatando los altares, que son vistíos con preciosos manteles d'encaxes o con dibuxos referíos a la festividá, nos que presiden imáxenes de santos pequeños y dalgunos bien antiguos, acompañaos pol arume d'un ramu de flores. Al pie del altar, de normal, asítiase un reclinatorio. Otres vecines, collaboren apurriendo un ensundiosu almuerzu a les madrugadores, basáu en chocolate o café caliente con dulces típicos.
Finalmente, cuando tou ta llistu, los balcones vistir de gala con mantones qu'afaten el pasu de la procesión. En delles cais destaquen los pétalos de rosa espardíos sobre l'alfombra, faciendo recordar la téunica anterior al serrín pal adornu de les cais. Esta tradición, que siempres foi sostenida por muyeres, nos últimos años tamién recibió l'ayuda de dellos homes que, anque son pocos, ye un fechu lloable que merez la pena de destacar.
Feria n'honor a La nuesa Señora del Carmen editar
La Feria de Villaharta, celebrábase'l día 7 de mayu hasta 1967, por ser ésta la fecha de l'apaición de San Rafael al padre Rúcales.
Entós la Feria allugar na cai principal, la de la ilesia, na que se montaben les casetes y los puestos de turrón. El baille asitiábase de primeres de la cai Guadalquivir, o na cai Ángel (por eso ye conocida polos mayores como la caseta).
Anguaño la Feria celebren honor a La nuesa Señora del Carmen ye una de les fiestes mayores qu'hai nel conceyu. Durantes estos díes el Conceyu de Villaharta entama diverses actividaes deportives y culturales pa neños, nuevos y mayores qu'ocupen la mayor parte del el día y pela nueche la fiesta continua na Caseta Municipal con un gran baille amenizado por diversu orquestes. El Sábadu de feria, al mediudía tien llugar l'actuación d'un Grupu Rociero, onde la xente préstase comiendo y baillando.
Aguosto editar
Villaharta ye un pueblu conocíu por ser un llugar de vacaciones y descansu, amestáu a los sos balnearios y fontes d'agües mineru-melecinales agua-vacaciones-fuelgo, actividaes que'l Conceyu quier potenciar como seña d'identidá potenciando les actividaes culturales, recreatives, deportives y d'ociu mientres el periodu branizu.
San Rafael editar
Esta festividá celébrase'l 7 de mayu y el 24 d'ochobre, siendo esti postreru'l día nel que se dar# en la eleición d'un nuevu hermanu mayor. Tres la eleición, los cofrades de San Rafael celebren una comida d'hermandá. D'antiguo la fiesta grande de San Rafael en Villaharta yera'l 7 de mayu, fecha na que s'apaeció n'Arcánxel en Córdoba. Por esa fecha celebrábase la feria n'Honor al Arcánxel Custodio ( darréu treslladada a xunetu pol mal tiempu). El día 24 d'ochobre nun pasaba desapercibíu pa los villaharteños, faíase misa y procesión como'l día 7 de mayu, y tres la celebración relixosa los hermanos convidar a una chicolatada con churros nun local cercanu a la ilesia. Anguaño, el día grande de San Rafael pasó a ser el día 24 d'ochobre ente que'l día 7 de mayu fainos recordar una tradición.
Día del café editar
El día de San Diego yera costume celebrar la llamada fiesta del café, na que les rapaces casaderes axuntar pa convidar a los mozos, non yá a cafés, sinón a chocolate con churros y otros manxares; los mozos solíen corresponder con bébores y carambelos. Yera una forma de rellacionase dambos sexos en tiempos de menos permisividad, que favorecía l'entamu de novialgos. Güei caltiénse esta tradición gracies al Conceyu y a delles asociaciones como'l AMPA, que cuando llega la fecha faen por alicar la tradición y enseña-y les a les nueves xeneraciones.
Referencies editar
- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Villaharta.- Villaharta - Sistema d'Información Multiterritorial d'Andalucía *[http://www.mireportaje.com/Cordoba/56.html
Semeyes de Villaharta] - Fotografíes de Villaharta - Córdoba
Datos: Q612826- Multimedia: Villaharta
