Xeógrafu Bávaru (en llatín Geographus Bavarus) ye un autor anónimu bautizáu asina por Jan Potocki en 1796.[1] Escribió'l documentu Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii ("Descripción de ciudaes y rexones al norte del Danubiu"), qu'afayó en Múnich el conde Louis-Gabriel Du Buat-Nançay, embaxador de Lluis XV nel Electoráu de Saxonia,[2] dempués de que la familia Wittelsbach adquirir tres mercalos al anticuariu Hermann Schädel (1410-85) en 1571. Esti documentu foi bien estudiáu nel sieglu XIX por historiadores como Nikolái Karamzín o Joachim Lelewel.[3] El documentu numbera les tribus d'Europa central y oriental, la mayoría eslaves. L'historiador Henryk Łowmiański demostró que'l documentu estremar en dos partes redactaes en dos momentos distintos y que podríen atribuyise a dos autores.[4]

Hai dos teoríes sobre'l llugar de redaición del documentu, una asitiar en Ratisbona,[5] y p'el historiadores contemporáneos el documentu en sí provendría del Codex Reginbertinus II, compilado nel sieglu IX na biblioteca de l'abadía Reichenau ente 830 y 850.[6] Pal historiador rusu Alexandre Nazarenko, sería redactáu nos años 870, pa la visita de San Metodio a Reichenau y rellacionaríase con misiones evanxéliques en territorios eslavos.[7]

Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii editar

Parte 1 editar

Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii.
(1) Isti sunt qui propinquiores resident finibus Danaorum, quos vocant Nortabtrezi, ubi regio, in qua sunt civitates LIII per duces suos partite.
(2) Uuilci, in qua civitates XCV et rexones IIII.
(3) Linaa est populus, qui habet civitates VII.
(4-6) Prope illis resident, quos vocant Bethenici et Smeldingon et Morizani, qui habent civitates XI.
(7) Iuxta illos sunt, qui vocantur Hehfeldi, qui habent civitates VIII.
(8) Iuxta illos est regio, que vocatur Surbi, in qua regione plures sunt, que habent civitates L.
(9) Iuxta illos sunt quos vocant Talaminzi, qui habent civitates XIII.
(10) Beheimare, in qua sunt civitates XV.
(11) Marharii habent civitates XL.
(12) Uulgarii regio est inmensa et populus multus habens civitates V, eo quod mutitudo magna ex eis sit et non sit eis opus civitates habere.
(13) Est populus quem vocant Merehanos, ipsi habent civitates XXX.
Iste sunt rexones, que terminant in finibus nostris.

Partie 2 editar

Isti sunt, qui iuxta istorum fines resident.
(14) Osterabtrezi, in qua civitates plus quam C sunt.
(15) Miloxi, in qua civitates LXVII.
(16) Phesnuzi habent civitates LXX.
(17) Thadesi plus quam CC urbes habent.
(18) Glopeani, in qua civitates CCCC aut eo amplius.
(19) Zuireani habent civitates CCCXXV.
(20) Busani habent civitates CCXXXI.
(21) Sittici regio inmensa populis et urbibus munitissimis.
(22) Stadici, in qua civitates DXVI populousque infinitus.
(23) Sebbirozi habent civitates XC.
(24) Unlizi populus multus civitates CCCCXVIII.
(25) Neriuani habent civitates LXXVIII.
(26) Attorozi habent civitates CXLVIII, populus ferocissimus.
(27) Eptaradici habent civitates CCLXIII.
(28) Uuilerozi habent civitates CLXXX.
(29) Zabrozi habent civitates CCXII.
(30) Znetalici habent civitates LXXIIII.
(31) Aturezani habent civitates CIIII.
(32) Chozirozi habent civitates CCL.
(33) Lendizi habent civitates XCVIII.
(34) Thafnezi habent civitates CCLVII.
(35) Zeriuani, quod tantum est regnum, ut ex eo cuncte genetes Sclauorum exorte sint et originem, sicut affirmant, ducant.
(36) Prissani civitates LXX.
(37) Uelunzani civitates LXX.
(38) Bruzi plus est undique quam de Enisa ad Rhenum
(39) Uuizunbeire
(40) Caziri civitates C.
(41) Ruzzi.
(42) Forsderen.
(43) Liudi.
(44) Fresiti.
(45) Serauici.
(46) Lucolane.
(47) Ungare.
(48) Uuislane.
(49) Sleenzane civitates XV.
(50) Lunsizi civitates XXX.
(51) Dadosesani civitates XX.
(52) Milzane civitates XXX.
(53) Besunzane civitates II.
(54) Uerizane civitates X.
(55) Fraganeo civitates XL.
(56) Lupiglaa civitates XXX.
(57) Opolini civitates XX.
(58) Golensizi civitates V.

Referencies editar

  1. J. Potocki. Fragments historiques et geographiques sur la Scythie, Sarmatie, et les Slaves. Brunsvic, 1796.
  2. -y comte du Buat. Histoire ancienne des peuples de l'Europe. T. 11. Paris, 1772.
  3. J. Lelewel. Winulska Sławiańszczyzna z Geografa bawarskiego, Tygodnik Wileński, nr 47, z dn. 8 paźdzernika 1816, s. 333, i w nastęnych numerach 48-50. Voir aussi: Joachim Lelewel, Geographe du Moyen Age III, Bruxelles 1852, s.21-45.
  4. Henryk Łowmiański, O identyfikacji nazw Geografa bawarskiego, Studia Źródłoznawcze, t. III: 1958, s.1-22.
  5. Henryk Łowmiański, O pochodzeniu Geografa bawarskiego, Roczniki Historyczne, R. 20, 1955, s.9-58
  6. Bischoff B. Die südostdeutchen Schreibschulen und Bibliotheken in der Karolingerzeit. Bd. 1.2. Aufl. Wiesbaden, 1960.
  7. А.В. Назаренко. Древняя Русь на международных путях: Междисциплинарные очерки культурных, торговых, политических связей IX-XII веков. Moscow, 2001. Pages 52-70.

Pa saber más editar

  • -y comte du Buat, Histoire ancienne des peuples de l'Europe, T. 11. Paris 1772
  • J. Potocki, Fragments historiques et géographiques sur la Scythie, Sarmatie, et les Slaves, Brunsvic 1796
  • V. von Keltsch, Der bairische Geograph, Alpreussische Monatsschr., 23 (1886), s. 507 n.
  • A. Králiček, Der s.g. bairische Geograph und Mahren, Zeitschr d. Vereins f. die Geschichte Mahrens o. Schlesiens II (1898), s. 216-235, 340-360
  • S. Zakrzewski, Opis grodów i terytoriów z północnej strony Dunaju czyli tzw. Geograf bawarski, Lwów 1917
  • Y. Kucharski, Polska w zapisce karolińskiej zwanej niewłaściwie "Geografem bawarskim", [w:] Pamiętnik IV powszechnego Zjazdu historyków polskich, t. I, Lwów 1925, sekcja II, s. 111;
  • Y. Kucharski, Zapiska karolińska zwana niewłaściwie "Geografem bawarskim", Sprawozdania Tow. Nauk. we Lwowie, t. V (1925), s. 81-86
  • A. V. Nazarenko. Nemetskie latinoyazychnye istochniki IX-XI vekov: teksty, perevod, kommentarii. Moscow, 1993
  • W. Fritze, Die Datierung des Geographus Bavarus, Zschr f. Slavische Philologie, 21, Heft 2 (1952), s. 326-242
  • Henryk Łowmiański, O pochodzeniu Geografa bawarskiego, Roczniki Historyczne, R. 20, 1955, s. 9-58; reed: w: Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Dama Mickiewicza, Poznań 1986, s. 104-150, ISSN 0554-8217
  • Henryk Łowmiański, O identyfikacji nazw Geografa bawarskiego, Studia Źródłoznawcze, t. III: 1958, s. 1-22; reed: w: Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Dama Mickiewicza, Poznań 1986, s. 151-181, ISSN 0554-8217
  • Gerhard Billig, Zur Rekonstruktion der ältesten slawischen Burgbezirke im obersächsisch-meißnischen Raum auf der Grundlage des Bayerischen Geographen, Neues Archiv für sächsische Geschichte 66 (1995), s. 27-67
  • Jerzy Nalepa, O nowszym ujęciu problematyki plemion słowiańskich o "Geografa Bawarskiego". Uwagi krytyczne, Slavia Occidentalis, T. 60 (2003), s. 9-6