Wikipedia

Anamirta cocculus

especie de planta
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente

Anamirta cocculus ye una planta de la familia Menispermaceae y la única especie del xéneru Anamirta. Ye una planta trepadora del Sureste Asiáticu y la India.[1] El so frutu, ye la fonte de la picrotoxina, un alcaloide venenosu con propiedaes estimulantes.[2]

Anamirta cocculus
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Ranunculales
Familia: Menispermaceae
Xéneru: Anamirta
Especie: Anamirta cocculus
(L.) Wight & Arn., 1834
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Fueyes

Descripción editar

La planta ye de gran tamañu, col tarmu (d'hasta 10 cm de diámetru), la corteza ye gris, cola madera blanco. Les flores, de color blancu amarellentáu, tienen un duce arume y varien de tamañu, con ente 6 a 10 centímetros de diámetru, la fruta producida ye una drupa ye d'alredor de 1 cm de diámetru cuando ta seca. [3]

 
Frutu secu
 
Frutu secu: seición llonxitudinal

Principios activos editar

El tarmu y los raigaños contienen alcaloides, como berberina, palmatina, magnoflorina y colunibamina.[4] Les granes contienen picrotoxina (C15H16O6), un sesquiterpeno, ente que los pulgos de les granes contienen los alcaloides menispermina y paramenispermina.[4][5]

Usos editar

Los esperimentos basaos nes práutiques d'etnobotánica demostraron que la planta puede ser eficaz nel tratamientu de la tiña. Les sos granes esmagayaes son un pediculicida eficaz (anti-pioyos) y tamién s'utiliza tradicionalmente p'amoriar o matar a los pexes o como plaguicida.[3][6] En farmacoloxía, ye conocíu como Cocculus Indicus.

Anque toxico, multum duru yera un preparáu de Cocculus Indicus, etc., una vegada utilizáu (polos fabricantes de cerveza del sieglu XIX)[7] pa dar una calidá más embriagante a la cerveza que'l previstu pol solu conteníu d'alcohol.[8][9] Charles Dickens referir a quien se dedicaben a estes práutiques como "fabricantes de cerveza y vendedores de cerveza de baxu grau, ... que nun entienden la política sana de la venta de bébores saludables."[10] A pesar de qu'apaez en munchos volúmenes homeopáticos y guíes de siquier dos cerveceros, l'usu de tales preparaciones foi prohibíu n'Inglaterra, mientres la metá del sieglu XIX, con multes de 500 £ en venta y 200 £ pol usu de la droga.[9]

La madera de la planta utilizar pa combustible y talla.[3]

Taxonomía editar

Anamirta cocculus describióse por (L.) Wight & Arn. y espublizóse en Prodr. Fl. Ind. Orient. 1: 446 1834.[11]

Sinonimia
  • Anamirta baueriana Endl.
  • Anamirta jucunda Miers
  • Anamirta paniculata Colebr.
  • Anamirta populifolia (DC.) Miers
  • Anamirta racemosa Colebr. ex Steud.
  • Anamirta toxifera Miers
  • Cocculus indicus Royle
  • Cocculus lacunosus DC.
  • Cocculus populifolius DC.
  • Cocculus suberosus DC.
  • Menispermum cocculiferum Stokes
  • Menispermum cocculus L.
  • Menispermum heteroclitum Roxb.
  • Menispermum lacunosum Lam.
  • Menispermum monadelphum Roxb. ex Wight & Arn.
  • Menispermum populifolium Spreng.
  • Tinospora lacunosus Miers[12]

Ver tamién editar

Referencies editar

  1. ↑ USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. URL: http://www.ars-grin.gov.4/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?3069 (02 September 2015)
  2. ↑ Boullay, P. F. G. (1812). «Analyse chimique del Coque du Levant, Menispermum cocculus» (en francés). Bulletin de Pharmacie 4:  p. 1–34. https://books.google.com/books?id=pgE4AAAAMAAJ&pg=PA5#v=onepage&q&f=false.  (Nota: "Menispermum cocculus" foi renombrada "Anamirta cocculus".)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Wilma C. Dichosu (ed.): «Research Information Series On Ecosystems - Volume 12 Non.2». Useful Plant Species with Toxic Substance. DENR (May–August 2000). Consultáu'l June 9, 2012.
  4. ↑ 4,0 4,1 R.Verpoorte (March 1981). «Studies on Indonesian Medicinal Plants V. The Alkaloids of Anamirta cocculus». Journal of Natural Products (American Chemical Society):  páxs. 221–224. doi:10.1021/np50014a013. http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/np50014a013. Consultáu'l June 9, 2012. 
  5. ↑ Alfred H. Allen, F.I.C., F.C.S. (1896). P.Blakiston, Son & Co: Commercial Organic Analysis - Vol.III Part III. Consultáu'l June 9, 2012.
  6. ↑ en Dr. Duke
  7. ↑ Y. Harris Ruddock, MD (1874). Homœopathic Publishing Company: Text Book of Modern Medicine and Surgery on Homœopathic Principles. Consultáu'l June 9, 2012.
  8. ↑ (1913) G. & C. Merriam Co: Webster's Revised Unabridged Dictionary. Consultáu'l June 9, 2012.
  9. ↑ 9,0 9,1 Henry Morley, LL.D. (1891). Geo. Routledge & Sons, LTD: Early Papers and Some Memories. Consultáu'l June 9, 2012.
  10. ↑ Charles Dickens (1852). Bernhard Tauchnitz Jun: Household Words - Volume XIV. Consultáu'l June 9, 2012.
  11. ↑ «Anamirta cocculus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  12. ↑ Anamirta cocculus en PlantList

Enllaces esternos editar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Anamirta_cocculus&oldid=4045692»