Adolfo Ballivián
Adolfo Ballivián (15 de payares de 1831, La Paz – 14 de febreru de 1874, Departamento de Cochabamba (es) 
) foi un militar, músicu y políticu bolivianu. Foi tamién el décimu octavu Presidente de Bolivia dende'l 9 de mayu de 1873 hasta que renunciu del so puestu, el 31 de xineru de 1874.[2]
Adolfo Ballivián | |||
|---|---|---|---|
 | |||
9 mayu 1873 - 31 xineru 1875 ← Tomás Frías Ametller - Tomás Frías Ametller → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | La Paz, 15 de payares de 1831[1] | ||
| Nacionalidá |
 Bolivia | ||
| Muerte |
Departamento de Cochabamba (es) , 14 de febreru de 1874[1] (42 años) | ||
| Sepultura |
cementerio General de La Paz (es) | ||
| Causa de la muerte | cáncanu d'estómagu | ||
| Familia | |||
| Padre | José Ballivián | ||
| Fíos/es | Adolfo Ballivián Grimwood | ||
| Estudios | |||
| Llingües falaes | castellanu | ||
| Oficiu | políticu | ||
.svg) | |||
 | |||
Biografía
editarAdolfo Ballivián nació'l 15 de payares de 1831 na ciudá de La Paz, Bolivia. Foi fíu del ex Presidente bolivianu y héroe de guerra José Ballivián y Segurola. D'alta educación, tuvo la ocasión de viaxar per munchos llugares. Foi miembru de les fuercies armaes, orador, compositor de música clásica, escritor, y diputáu.
Dende bien neñu acompañó al so padre nes batalles de la Confederación Perú-Boliviana y participando tamién na Batalla de Ingavi.
Mientres los sos primeros viaxes, viviendo nel exiliu al pie del so padre, conoció en Valparaíso, Chile a Carmen Grimwood De cullá de Quillota, cola que se casó.
Presidente de Bolivia
editarTornando a la so tierra natal, exerció más tarde cargos como diputáu y periodista, pero tornó a Europa cuando se deterioraben les rellaciones ente'l Presidente Morales y el congresu y sociedá civil en 1872. Inda s'atopaba allá cuando'l so nome foi invocáu poles fuercies congresales y constitucionalistas como'l so candidatu nes eleiciones de 1873, llamaes con rapidez dempués del inesperáu asesinatu del presidente Agustín Morales (en payares de 1872). Foi escoyíu presidente no que posiblemente fueron les eleiciones más llimpies hasta esi puntu na historia boliviana.
Al so regresu, tresfirió-y el mandu a Tomás Frías Ametller el 4 de mayu de 1873, y Ballivián Coll asina se convirtió nel presidente más nuevu na historia de Bolivia, siguiendo precisamente al más vieyu (Paz Estenssoro).
Ballivián gozu d'un periodu curtiu de la "lluna de miel" y entós enfrentó l'avezada oposición obstruccionista de políticos que yera típica d'esos tiempos. Tampoco lu ayudar que'l so curtiu mandatu presidencial coincidió con una baxa global de los precios de la plata, hasta entós el productu d'esportación más importante pa Bolivia, xunto col estañu. Yera nesti contestu que'l Congresu negó-y a Ballivián el so urxente pidíu de mercar dos nuevos buques de guerra n'Europa pa reequipar la precaria, práuticamente inesistente Armada Boliviana, arriendes de desafíos a la soberanía boliviana que emanaban nel Pacíficu per parte de Chile. Esti refugu del congresu sería bien llamentáu más tarde polos bolivianos, cuando la guerra contra Chile fixo erupción finalmente, en 1879.
Trágicamente, el Presidente Adolfo Ballivián sufrió un cáncer d'estómagu[3] solo meses dempués de llegar al poder, y morrió'l 14 de febreru de 1874. Foi reemplazáu pol Presidente del Conseyu d'Estáu, el mesmu Tomás Frías Ametller quien-y tresfiriera la presidencia solu nueve meses antes.
| Predecesor: Tomás Frías Ametller |
 9 de mayu de 1873 - 31 de xineru de 1874 |
Socesor: Tomás Frías Ametller |
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6dv1q6x. Apaez como: Adolfo Ballivián. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Mcnbiografias. «Ballivián Coll, Adolfo (1831-1874).» (castellanu). Consultáu'l 8 d'abril de 2013.
- ↑ eldiario.net. «1874- Fina Adolfo Ballivián Coll» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-09-24. Consultáu'l 8 d'abril de 2013.
Datos: Q364994
Multimedia: Adolfo Ballivián
