Aeronáutica
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
L'aeronáutica ye la disciplina que se dedica al estudiu, diseñu y manufactura d'aparatos mecánicos capaces d'alzase en vuelu, según el conxuntu de les téuniques que dexen el control d'aeronaves. L'aeronáutica tamién engloba l'aerodinámica, qu'estudia'l movimientu y el comportamientu del aire cuando un oxetu mover nel so interior, como asocede colos aviones. Estos dos cañes son parte de la física.
| Aeronáutica | |
|---|---|
| rama de la ciencia | |
| Aeroespacial | |
 | |
 |
Nun tien de confundir se col términu aviación (referíu al manexu d'aviones), magar na práutica nun ye estrañu oyer cómo s'utiliza un términu pa referise al otru. Asina, por casu, ye correutu falar d'un inxenieru aeronáuticu, yá que se trata d'una carrera académica, pero sicasí tien de falase de historia de l'aviación.
Historia editar
El ser humanu empezaba a escurrir formes de volar yá antes del entamu de la investigación científica de l'aeronáutica. Na lleenda griega, Ícaro y el so padre Dédalu construyeron ales a partir de plumes de pollu, y pegar con cera, pa escapar d'una prisión. Ícaro voló mui cerca del sol, esto provocó que se derritiera la cera y cayó al mar, onde morrió afogáu. Cuando la xente empezó a estudiar de forma científica la manera de volar, empezar a entender lo básico en rellación al aire y l'aerodinámica.
El primer intentu científicu de vuelu llevar a cabu Abbás Ibn Firnás, en Córdoba, onde entamó dende una torre de la ciudá en dos oportunidad, primero con una amplia lona y depués con ales de madera y tela, nel sieglu IX. Ente los científicos qu'empecipiaron l'estudiu de l'aeronáutica taba Leonardo da Vinci. Da Vinci estudió'l vuelu de los páxaros pa desenvolver esquemes pa una de les primeres máquines voladores, a finales del sieglu XV d. C. Los sos esquemes, sicasí, como'l del ornitóptero, que falló al momentu de ser puestu en práutica, nun tuvieron ésitu. Les máquines d'aletéu que diseñara yeren bien pequeñes p'alzase lo suficiente, en dellos casos, o bien pesaes pa ser operaes por humanos. Sicasí, en 1793, Diego Marín Aguilera, mecánicu de Coruña del Conde (Burgos, España), consiguió faer volar un artefautu d'esti tipu, pilotáu por él mesmu, 431 vares castellanes (360 m), y viose obligáu a aterrizar pol frayatu d'una de les articulaciones de les ales. A pesar de que'l ornitóptero sigue siendo una tema d'interés pa ciertos grupos d'aficionaos, esti preséu foi reemplazáu pol planiador nel sieglu XIX.
Sir George Cayley diseñó diversos modelos de planiador dende 1804 d'equí p'arriba; el primer planiador tripuláu, el "Coachman Carrier" (que puede ser traducíu lliteralmente como'l tresporte del conductor, una y bones el primeru que tripuló los sos inventos foi'l conductor de los sos carros), tien l'atribución d'habese eleváu nel añu 1853. Voló unos 130 metros aproximao, al traviés d'un valle en Brompton-by-Sawdon, cerca de Scarborough (dambos nel condáu de Yorkshire, Inglaterra).
Pedro Paulet, científicu nacíu na ciudá d'Arequipa, Perú, en 1874, foi unu de los primeros n'esperimentar con cohetes a propulsión siendo consideráu como'l Padre de los Cohetes Modernos» y por otros como'l Padre de l'Aeronáutica Moderna». Ellaboró planos d'un avión torpedu», polo que ye consideráu como un adelantráu pa la so dómina. Cuando s'inventaron los motores d'esplosión interna, abondo pequeños como pa poder propulsar con ellos un artefautu volador, empecipióse una carrera ente dos posibilidad de vuelu: los más llixeros que l'aire (dirixibles) y los más pesaos que l'aire (aeroplano).
Aeronáutica moderna editar
La investigación na aeronáutica moderna ye principalmente controlada por corporaciones independientes y universidaes. Esisten tamién diverses axencies gubernamentales qu'estudien l'aeronáutica; ente elles, la NASA, nos Estaos Xuníos, y l'Axencia Espacial Europea, n'Europa (ESA).
Inxeniería aeronáutica editar
La inxeniería aeronáutica ye una área qu'investiga, diseña, manufactura y caltién en bon estáu elementos como los aviones, misiles y satélites espaciales (al falar de satélites espaciales, esto saldría de l'aeronáutica y pasaría a l'astronáutica, una y bones l'aeronáutica referir a lo que vuela nel aire. La inxeniería aeroespacial trata de dambes coses: aeronáutica y astronáutica). Rellacionar coles temes científiques de l'Aerodinámica, Materiales, Teunoloxía, Estructures d'aviones y Mecánica de fluyíos.
Debíu al desarrollu de la industria aeroespacial, anguaño fálase más de "Inxeniería Aeroespacial" que de "Inxeniería Aeronáutica", anque tamién s'escucha'l términu "Inxeniería Aeronáutica y del Espaciu".
Los nuevos inxenieros aeroespaciales tienen un perfil profesional[1] bien demandáu dende finales del sieglu XX y principios del XXI.
Xestión de la calidá aeroespacial editar
L'aviación ta comprometida cola seguridá. D'ende la importancia de los sistemes de xestión calidable acordies cola norma EN/AS 9100 et seq. na industria aeroespacial.
Seriar AS/EN9100 tán sofitaes y xuntaes a los mayores fabricantes de la industria aeronáutico. Basada na ISO 9001:2000, fai especial fincapié na calidá, seguridá y teunoloxía. Toles árees de la industria y de la cadena de suministru tán incluyíes.[2]
Les series de la norma EN/AS 9100 son:
AS/EN 9100 - Xestión de la Calidá Aeroespacial pa fabricantes.
AS/EN 9110 - Xestión de la Calidá Aeroespacial pa organizaciones de caltenimientu aeronáuticu.
AS/EN 9120 - Xestión de la Calidá Aeroespacial pa minoristes y distribuidores de materiales rellacionaos cola aeronáutica, maquinaria y componentes.Visión xeneral Norma EN/AS 9100 et seq.[3]
Ver tamién editar
Referencies editar
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Aeronáutica.- Federación Aeronáutica Internacional (n'inglés).
Datos: Q8421- Multimedia: Aeronautics
