Anselmo Lorenzo
Anselmo Lorenzo Asperilla (21 d'abril de 1841, Toledo – 30 de payares de 1914, Barcelona), foi unu de los primeros anarquistes españoles. Foi mui activu nel movimientu dende'l so alcuentru con Giuseppe Fanelli en 1868 en Madrid hasta la so muerte en 1914.
Anselmo Lorenzo | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Toledo, 21 d'abril de 1841[1] |
| Nacionalidá |
 España [2] |
| Muerte | Barcelona, 30 de payares de 1914[1] (73 años) |
| Sepultura | Cementeriu de Montjuïc |
| Estudios | |
| Llingües falaes | castellanu |
| Oficiu |
anarcosindicalista, sindicalista, cajista (es)  |
| Miembru de |
Confederación Nacional del Trabayu Primera Internacional |
 | |
A la edá d'once años treslládase a Madrid onde entama a trabayar na cerería d'un tíu de so hasta los quince años en qu'entama a trabayar de tipógrafu. Años más tarde faise sociu del Fomento de las Artes, asistiendo a clases nocheriegues de matemátiques, gramática y francés. Ye nel Fomento onde conoz a Tomás González Morago.
Enviáu Fanelli a España pola Asociación Internacional de Trabayadores (AIT), aconcéyase'l 24 de payares de 1868 con unos cuantos republicanos, ente ellos Anselmo, a los qu'esplicará'l programa y los principios de la Internacional, entamando d'esta manera l'actividá de l'AIT n'España.
El 15 de xineru de 1870 asoléyase La Solidaridad, órganu de la seición española de l'AIT, periódicu nel que collaboraría Lorenzo y que nel primer númberu fai una declaración de principios de la Internacional. Tamién será unu de los cuatro delegaos mandaos pola delegación de Madrid al primer congresu obreru celebráu en Barcelona ente'l 19 y el 26 de xunu d'esi añu.
Depués de los acontecimientos de la Comuna de París nel añu 1871, exilióse en Portugal escapando de la represión a la que se vía sometíu'l movimientu obreru n'España. En Lisboa siguiría trabayando polos ideales de la Internacional formando un grupu de rapazos colos que fundaría'l periódicu O Pensamento Social.
Nesi mesmu añu participó con Francisco Mora y González Morango de la seición española de la Primera Internacional, nuna conferencia en Londres, viviendo demientres los díes que duró la so estancia na ciudá na casa de Karl Marx, aunque a lo llargo de la conferencia tomaría partíu poles tesis de Bakunin.
En 1883 entra a formar parte de la masonería, fechu que nun fairía públicu hasta abril de 1887, dientro d'una conferencia entamada nel Atenéu Barcelonés.
En 1888 entama a escribir la so obra más importante, El Proletariado Militante, del que s'asoleyaríen dos volúmenes quedando un terceru ensin terminar.
Exilióse en París depués de vese afeutáu pol procesu de Montjuïc (1896-1897) collaborando a la so vuelta cola Editorial de la Escuela Moderna xunto a Francesc Ferrer i Guardia. Participó nel congresu de Barcelona de 1910 y la fundación de la Confederación Nacional del Trabayu (CNT) en 1911.
El 30 de payares de 1914 muerre en so casa de la cai Casanovas de Barcelona.
Anguaño la CNT cuenta con una fundación que lleva'l so nome: Fundación de Estudios Libertarios Anselmo Lorenzo.
Obres
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 13513416v. Apaez como: Anselmo Lorenzo. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ URL de la referencia: https://datos.gob.es/es/catalogo/e00123904-autores-espanoles-en-dominio-publico-fallecidos-desde-1900.
Enllaces esternos
editar- Fundación de Estudios Libetarios Anselmo Lorenzo (castellán)
Datos: Q174770
Multimedia: Anselmo Lorenzo
Testos: Autor:Anselmo Lorenzo
