Armand Lunel

Armand Lunel (9 de xunu de 1892, Aix-en-Provence – 3 de payares de 1977, Mónacu) foi un escritor francés.

Armand Lunel
Vida
Nacimientu	Aix-en-Provence, 9 de xunu de 1892
Nacionalidá	Francia
Llingua materna	Shuadit
Muerte	Mónacu, 3 de payares de 1977 (85 años)
Estudios
Llingües falaes	francés Shuadit
Oficiu	escritor, llibretista, historiador, profesor universitariu
Premios	ver Lexón d'Honor Premio Renaudot

Nació nuna familia xudía orixinaria de Comtat-Venaissin, qu'habitaba dende bien antiguu en Provenza. Estudió na Universidá de Mónacu. Recibió'l premiu Renaudot en 1926 pola so novela Nicolo Peccavi. Foi amigu dende la infancia del compositor Darius Milhaud, pa quien escribió'l llibretu de les óperes Les malheurs d'Orphée (1924) y Esther de Carpentras (1938). En 1976 recibe'l premiu Gobert de l'Academia francesa por Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape.

Foi'l postreru falante nativu de shuadit, tamién llamáu xudeo-provenzal, una llingua occitana d'usu na comunidá xudía francesa mientres dellos sieglos. La so obra centrar na vida de los xudíos en Provenza.

Obres

• L'imagerie du cordier, La Nouvelle Revue Française, Paris, 1924.
• Nicolo-Peccavi o L'affaire Dreyfus à Carpentras, Gallimard, Paris, 1926.
• -y balai de sorcière, Gallimard, Paris, 1935.
• Jérusalem à Carpentras, Gallimard, 1937.
• Les amandes d'Aix, Gallimard, Paris, 1949.
• La belle à la fontaine, A. Fayard, Paris, 1959.
• J'ai vu vivre la Provence, A. Fayard, Paris, 1962.
• Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape, Albin Michel, Paris, 1975.
• Les chemins de mon judaïsme et divers inédits, presentáu porr Georges Jessula, L'Harmattan, Paris, 1993.

Enllaces esternos

• Datos: Q2861926