Armand Lunel
Armand Lunel (9 de xunu de 1892, Aix-en-Provence – 3 de payares de 1977, Mónacu) foi un escritor francés.
Armand Lunel | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Aix-en-Provence[1], 9 de xunu de 1892[2] |
| Nacionalidá |
 Francia |
| Llingua materna | Shuadit |
| Muerte | Mónacu[1], 3 de payares de 1977[3] (85 años) |
| Estudios | |
| Llingües falaes |
francés[3] Shuadit |
| Oficiu | escritor, llibretista, historiador, profesor universitariu |
| Premios |
ver
|
 | |
Nació nuna familia xudía orixinaria de Comtat-Venaissin, qu'habitaba dende bien antiguu en Provenza. Estudió na Universidá de Mónacu. Recibió'l premiu Renaudot en 1926 pola so novela Nicolo Peccavi. Foi amigu dende la infancia del compositor Darius Milhaud, pa quien escribió'l llibretu de les óperes Les malheurs d'Orphée (1924) y Esther de Carpentras (1938). En 1976 recibe'l premiu Gobert de l'Academia francesa por Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape.
Foi'l postreru falante nativu de shuadit, tamién llamáu xudeo-provenzal, una llingua occitana d'usu na comunidá xudía francesa mientres dellos sieglos. La so obra centrar na vida de los xudíos en Provenza.
Obres
editar- L'imagerie du cordier, La Nouvelle Revue Française, Paris, 1924.
- Nicolo-Peccavi o L'affaire Dreyfus à Carpentras, Gallimard, Paris, 1926.
- -y balai de sorcière, Gallimard, Paris, 1935.
- Jérusalem à Carpentras, Gallimard, 1937.
- Les amandes d'Aix, Gallimard, Paris, 1949.
- La belle à la fontaine, A. Fayard, Paris, 1959.
- J'ai vu vivre la Provence, A. Fayard, Paris, 1962.
- Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape, Albin Michel, Paris, 1975.
- Les chemins de mon judaïsme et divers inédits, presentáu porr Georges Jessula, L'Harmattan, Paris, 1993.
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 «certificáu de nacencia». Consultáu'l 10 xunu 2022.
- ↑ Afirmao en: Base Léonore. Identificador Léonore: 19800035/1439/66656. Apaez como: Armand Joseph Lunel. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: francés. Editorial: Ministerio de Cultura de Francia.
- ↑ 3,0 3,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 11913633d. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Afirmao en: Base Léonore. Llingua de la obra o nome: francés. Editorial: Ministerio de Cultura de Francia.
Enllaces esternos
editar
Datos: Q2861926
