Audición
La audición constitúi los procesos psicofisiológicos qu'apurren al ser humanu la capacidá d'oyer.
Soníu
editarEl soníu ye la carauterística del mediu molecular en que s'atopa l'individuu. Una de les principales carauterístiques qu'hai de tener el soníu, pa ser oyible pol ser humanu, ye que'l so frecuencia caltener ente los 20 y 20 000 Hz.[1] Otra de les carauterístiques que tien distintes que puede oyer el ser humanu ye bien grande, utilízase una escala logarítmica de presiones llamada de decibelio qu'embrive la inmensidá de valores posibles.
Perceición
editarL'audición ye la perceición de les ondes sonores que s'arrobinen pel espaciu, de primeres, peles nueses oreyes, que les tresmiten polos conductos auditivos esternos hasta que topeten col tímpanu, faciéndolo cimblar. Estes vibraciones xeneren movimientos trémboles na cadena de huesecillos del oyíu mediu (martiellu, incla y estribu), los que son conducíos hasta'l perilinfa del cascoxu. Equí les ondes mueven los cilios de les célules nervioses del órganu de Corti que, de la mesma, aguiyen les terminaciones nervioses del nerviu auditivu. Esto ye, nel órganu de Corti les vibraciones tresformar n'impulsos nerviosos, los que son conducíos, finalmente, a la corteza cerebral, onde s'interpreten como sensaciones auditives.
Procesu de l'audición humana
editarMás allá de les ondes sonores (física del soníu), el procesu de l'audición humana implica procesos fisiolóxicos, derivaos de la estimulación de los órganos de l'audición, y procesos psicolóxicos, derivaos del actu consciente d'escuchar un soníu.
L'oyíu capta los soníos de la siguiente manera:
La oreya capta les ondes sonores que se tresmiten al traviés del conductu auditivu hasta'l tímpanu. El tímpanu ye una membrana flexible que cimbla cuando-y lleguen les ondes sonores. Esta vibración llega a la cadena de huesecillos qu'amplifiquen el soníu y tresmitir al escuchu internu al traviés de la ventana oval. Finalmente les vibraciones "mueven" los dos líquidos qu'esisten na cóclea (perilinfa y endolinfa), deformando les célules ciliaes esistentes nel interior. Estes célules tresformen les ondes sonores n'impulsos llétricos que lleguen al nerviu auditivu y de esti nerviu a la corteza auditiva que ye l'órganu encargáu d'interpretar los soníos.
El lóbulu temporal ocupar de delles funciones, incluyíu'l llinguaxe. Cuando s'escucha música, o falar a daquién, esta rexón ta tratando de descifrar la información. El procesamientu d'información d'audiu y memoria auditiva xestiónense equí.[2]
Divisiones del sistema auditivu
editarPodemos estremar el sistema auditivu en dos partes:
- Sistema auditivu periféricu (el oyíu), responsable de los procesos fisiolóxicos que capten el soníu y unviar al cerebelu.
- Sistema auditivu central (nervios auditivos y celebru), responsable de los movimientos psicolóxicos que conformen lo que se conoz como perceición sonora.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Schiffman, Harvey (2001). «4», La Perceición Sensorial. Limusa Wiley, páx. 73. ISBN 968-18-5307-5.
- ↑ National Geographic. Features. Mappig Memory in 3D. Making Memories. Forming Memories. Inmediate Memory. Auditory Information. Consultáu: 05/06/2.012
Enllaces esternos
editar
