Batik
El batik ye una de les varies "téuniques de tiñíu por reserva" (Ikat; Tie Dye; Plangit; Bandhana; Shibori). Ye utilizáu pa colorear texíos y consiste n'aplicar capes de cera sobre les rexones que nun se deseyen tiñir (zones reservaes), afitándose les anilinas naquelles zones non reservaes. Esti procesu puede repitise tantes vegaes como se deseye, lo que dexa sobreponer colores, llogrando con ello una bien rica variedá de matices. La propiedá que tien la cera de sedase una vegada endurecida, dexa que nel posterior tiñíu dibúxense llinies quebraes o "craqueladas". Esti "craquelado" constitúi'l sellu diferenciador d'esta téunica de tiñíu d'otres similares como'l shibori, por casu, que nun se trabaya con cera y les sos llinies debelas a amarres o fines plegues na tela.
La téunica del batik ta estendida en países como la India, Sri Lanka, Irán y Tailandia pero onde ye más popular ye n'Indonesia y Malasia. La islla de Java n'Indonesia ye famosa poles sos batiks. El batik indonesiu foi inscritu en 2009 sobre la Llista representativa del Patrimoniu Cultural Inmaterial de la Humanidá de la Unesco.[1]
En distintes zones d'África tamién se realiza esta téunica de forma bien similar a la d'Indonesia.
Etimoloxía editar
Batik ye una pallabra javanesa proveniente de la voz "ambatik". La terminación “tik” de la pallabra “batik” significa “un pocu”, “un pequeñu llugar”, “una gota”. Esa terminación vien de la pallabra javanesa “tritik” o “taritik”, una tela na qu'apaez un diseñu que paez tar compuestu de gotes. Tamién s'atopa nel nome “nitik” del diseñu de batik, qu'asonsaña diseños de llunares. Asina, la pallabra “ambatik” pue ser lliteralmente traducida como “una tela de gotes (de cera o almidón)”.
Téunica editar
- L'amiestu: Usualmente preparense nuna proporción de 30% de cera d'abeya (más elástica y flexible) y 70% de parafina (más argayadiza). Distintes proporciones de cera o parafina, con que se preparen los amiestos, determinen distintos tipos de craquelado nel tiñíu final.
- L'aplicación: Como l'aplicación de la cera sobre la tela ye en caliente, tienen d'usase ferramientes apropiaes, éstes lleven xeneralmente acabaos metálicos y constrúyense d'alcuerdu al tipu d'aplicación. Para trazu de llinies, por casu, úsense distintos tipos de "tjanting". Tamién pueden utilizase pinceles de pelo duru pa recoyer la cera y depositala sobre la tela. Dempués de l'aplicación de la cera ye cuando se tiñe'l texíu y una vegada secu repitir los pasos anteriores, tapando cola cera los colores a caltener una y bones el restu de la tela va siguir recoyendo color del tinte que s'aplique.
Referencies editar
- ↑ «El batik indonesio». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 19 d'agostu de 2010.
