Benitu III

Benedicto III. (Roma, ¿?–Roma, 17 d'abril de 858). Papa nᵘ 104 de la Ilesia católica de 855 a 858.

Benitu III
104. Papa 3 ochobre 855 - 17 abril 858 (Gregorianu) ← León IV (es) - Nicolás I (es) →
Vida
Nacimientu	Roma, circa 810
Nacionalidá	Estaos Pontificios
Muerte	Roma, 7 d'abril de 858 (47/48 años)
Sepultura	basílica de San Pedru
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	políticu, sacerdote católicu, escritor
Llugares de trabayu	Roma y Estaos Pontificios
Creencies
Relixón	Ilesia Católica

Desconozse la fecha de la so nacencia, morrió'l 17 d'abril del añu 858. La eleición de Benedicto, un romanu erudito y ascético, fíu de Pedro, foi un terrible problema. A la muerte de Lleón IV (17 de xunetu del añu 855), Benedicto foi escoyíu p'asocede-y, y unos emisarios fueron unviaos pa llograr la ratificación del decretu d'eleición al Emperador Lotario y a Lluis II. Pero los unviaos traicionaron l'enfotu depositáu nellos y dexáronse influyir a favor del ambiciosu y escomulgáu Cardenal Anastasio. La misión imperial trató de conciliar procurando qu'Anastasio fuera aceptáu pola Ilesia Romana. Benedicto foi faltáu y tomáu prisioneru. La mayoría del cleru y el pueblu, sicasí, permanecieron fieles al Papa y la misión tuvo que vencer. Benedicto foi consagráu solemnemente el 29 de setiembre o'l 6 d'ochobre del añu 855. Y a pesar de que'l so rival foi condergáu por un sínodu, el Papa dexó-y recibir la comunión de los llaicos. Por cuenta de la discordia y a los ataques de fora, el reinu de los Francos taba nun caos, y la Ilesia dientro de les sos fronteres taba primida. Benedicto escribió a los obispos Francos, atribuyendo munches de les miseries sufiertes, al so silenciu. (cf. "Capitularia regum Francorum", ed. Boretius, II,424), y col fin d'atenuar los males internos, procuró frenar al poderosu subdiácono Hubert (Ep. Bened., in Mon. Germ. Epp.,V,612), que yera cuñáu de Lotario II rei de Lorena, y quien desafió les lleis de Dios y de los homes, hasta que morrió asesináu l'añu 864. Nuna clamia fecha pel este a Benedicto, él caltuvo un balance imparcial ente San Ignacio, Patriarca de Constantinopla y Gregorio, Obispu de Siracusa. Recibió la visita del rei Anglosaxón Ethelwulf, acompañáu del so famosu fíu Alfredo, y completó la restauración de la famosa Schola Anglorum, destruyida por una quema l'añu 847. Siguió l'arreglu de les ilesies de Roma estropiaes pola invasión de los Sarracenos l'añu 846. Foi soterráu cerca de la puerta principal de San Pedro. Una moneda cola so imaxe prueba que nun esistió nengún Papa llamáu Juan, ente él y Lleón IV. [Garampi, "De nummo argenteo Bened.III" (Rome,1749)].

La fonte más importante pa conocer la hestoria de los nueve primeros Papes qu'usaron el nome de Benedicto, son los datos biográficos qu'apaecen nel Liber Pontificalis, na más conocida edición de Duchesne, el Liber Pontificalis (París 1886 - 92) y l'última obra de Mommsen, Gesta Pontif. Roman (hasta'l final del reináu de Constantino, Berlín, 1898) Jaffé, Regesta Pont.Rom. (2ª ed.,Leipzig, 1885) dando un resume de les cartes de cada Papa, mentando ónde pueden ser lleíes más en tientes. Más información alrodiu de estos Papes, pue ser atopada nuna más amplia Historia de la Ilesia o nuna Historia de la ciudá de Roma. Los más completos rellatos n'Inglés, pueden ser lleíos en Mann, Vides de los Papes na temprana edá media (Londres, 1902, en dellos pasaxes).

HORACE K. MANN Trescritu por Kryspin J. Turczynski Traducíu por K.S.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Benitu III.

Predecesor: Lleón IV

Papa 855-858

Socesor: Nicolás I

• Datos: Q172445
• Multimedia: Benedictus III