Berenice Troglodytica

Berenice o Berenice Troglodytica (griegu Βερενίκη), conocida anguaño como Medinet-el Haras, foi un antiguu puertu marítimu d'Exiptu asitiáu na mariña oeste del mar Roxu. A partir d'una aldega yá esistente, fundóse la ciudá por Ptolomeo II (r. 285 e.C. — 246 e.C. ), que la denominó col nome de la so madre: Berenice I d'Exiptu.

Llocalización de Berenice nel mar Roxu (derecha).

Imaxe de satélite de Berenice Troglodytica

Troglodytica fai referencia a la xente aborixe de la rexón, los troglodites o «moradores de cueves».^[1] Anque'l nome ye atestiguáu por dellos escritores clásicos, les inscripciones ptolemaiques más antigües lleen Trogodytai (lo cual George Wynn Brereton Huntingford especuló podría tener rellación col mesmu raigañu que tuareg, cola pallabra árabe, tawāriq, sing. tāriqa, «tribu»). Ye posible que los copistas tardíos confundieren esti nome col términu más común Troglodytai. ^{[necesita referencies]}

Construyida na cabeza d'un golfu, el Sinus Immundus o badea Inmunda, d'Estrabón, taba abellugada al norte pola península de Ras Benas (Lepte Estrema). Un cordal eleváu trescurre xunto a esti llau de la mariña africana, y dixebra Berenice del valle del Nilu. Les mines d'esmeralda de Zabara y Saket tán próximes. El puertu ye mediocre, pero foi ameyoráu. Berenice llevántase sobre una estrecha franxa de mariña asitiada ente'l mar Roxu y los montes. El puertu de Berenice taba protexíu del vientu del noroeste pola islla Ofiodes (Ὀφιώδης νήσος, Estrabón xvi. p. 770; Diod. iii. 39), que yera rica en topacios.

Historia

Berenice foi bastante famosu y prósperu na dómina grecorromana. La ciudá ye mentada pola mayoría de los xeógrafos antiguos, incluyíos Estrabón, Plinio el Viejo (vi 23, 26, 29, 33), y Estéfano de Bizancio (s. v.). La so prosperidá dempués del sieglu III e.C. deber en gran midida a trés causes: el favor de los reis macedonios, el so anclaje seguru y el bonu allugamientu al ser el final de la gran carretera de Coptos, que xunía Berenice y Myos Hormos, los dos principales emporios del comerciu ente Etiopía (Alto Nilo) y Exiptu, per un sitiu, y Siria y Tamilakam (India meridional), pol otru. El camín al traviés del desiertu dende Coptos tenía 258 milles romanes de llargu, o un viaxe d'once díes. El camín taba dotáu d'estaciones de riego (en griegu hydreumata; vease en: Hadhramaut); los pozos y llugares d'acampada de les caravanes son numberaos por Plinio (vi 23 s 26.), y nos Itinerarios Antoninos (Antonino p. 172, f.). Belzoni (Travels, vol. ii. p. 35) atopó rastros de delles d'estes estaciones.

Dende'l sieglu I e.C. hasta'l sieglu II d.C. Berenice foi unu de los puntos de tresbordu del comerciu ente India, Arabia y l'Altu Exiptu. Foi conectáu col Baxu Exiptu pola Via Hadriana en 137. El comerciu costeru que partía dende Berenice y siguía a lo llargo de la mariña del océanu Índicu describir nel manual anónimu del sieglu I d.C., Periplu pela Mar Eritrea. Tres la crisis del sieglu III, nel sieglu IV Berenice volvió convertise nun activu puertu, pero dempués del sieglu VI el puertu foi definitivamente abandonáu. Sol Imperiu Romanu, Berenice formó un distritu en sí mesmu, col so peculiar prefeutu, que yera llamáu Praefectus Berenicidis, o P. montis Berenicidis. (Orelli, Inscr. Lat. non. 3880, f.)

En 1818 les ruines de Berenice fueron identificaes por Giovanni Battista Belzoni, confirmando un dictame anterior de D'Anville. De magar, lleváronse a cabu delles escavaciones. El puertu ta cuasi llenu, tien una barra de sable na so entrada y puede llegase solo n'embarcaciones pequeñes. La más importante de les ruines ye un templu; los restos de les sos escultures ya inscripciones caltienen el nome de Tiberio y les figures de munches deidaes, incluyendo una (¿diosa?) Alabarch o Arabarch, tamién el nome del maxistráu xefe de los xudíos n'Alexandría sol dominiu ptolemaicu y romanu. El templu ye de piedra arenisca y piedra caliar blandia, n'estilu exipciu. Tien 31 m de llargu y 13 m d'anchu. Una parte de los sos murios ta esculpida con baxorrelieves bien executaos, de mano d'obra griega y tamién de xemes en cuando apaecen xeroglíficos nes parés. Belzoni dixo que la ciudá midía 490 m de norte a sur, y 690 d'este a oeste. Envalórase que l'antigua población yera d'unos 10.000 habitantes (Researches, vol. ii. p. 73.)

Referencies

↑ Scott, Henry George. «A Greek-English Lexicon». Oxford Clarendon Press. Consultáu'l 18 de xineru de 2018.

Enllaces esternos

The Berenike Project: the port's excavation.
George Wynn Brereton Huntingford, "The Ethnology and History of the Area Covered by the Periplus" in Huntingford (trans. & ed.), Periplus of the Erythraean Sía (London, 1980).
S. Sidebotham and W. Wendrich, "Roms Tor am Roten Meer nach Arabien und Indien", in AW 32-3 (2001), p. 251-263.
Plantía:DGRG

23°54.62′N 35°28.42′E / 23.91033°N 35.47367°E / 23.91033; 35.47367

[1] Scott, Henry George. «A Greek-English Lexicon». Oxford Clarendon Press. Consultáu'l 18 de xineru de 2018.

[1]