Calzada del llagu Pontchartrain
La calzada del llagu Pontchartrain (inglés: Lake Pontchartrain Causeway ) ye una calzada compuesta por dos pontes paraleles que crucien el llagu Pontchartrain nel sur de Louisiana, Estaos Xuníos. El más llargu d'ellos tamién ye'l segundu más llargu del mundu sobre l'agua, llegando a midir 38,42 km. Les pontes son soportaos por unos 9000 pilastres de formigón. Como obra d'inxeniería destaca poles dos seiciones basculantes que s'alcen pa facilitar la navegación pel llagu pese a la ponte y que tán asitiaes a 13 km al sur de la mariña norte. L'estremu sur de la calzada ta en Metairie, un barriu de Nueva Orleans. L'estremu norte atópase na llocalidá de Mandeville.
| Calzada del llagu Pontchartrain | |
|---|---|
puente basculante (es)  , puente de carretera (es) , megaproyeutu de tresporte y puentes gemelos (es) | |
.jpg) | |
| Llocalización | |
| País |  Estaos Xuníos |
| Estaos |  Louisiana |
| Parroquia | parroquia de Jefferson |
| Coordenaes | 30°11′59″N 90°07′22″W / 30.199722222222°N 90.122777777778°O |
  Calzada del llagu Pontchartrain Calzada del llagu Pontchartrain (los EE.XX.) | |
| Historia y usu | |
| Apertura | 30 agostu 1956 |
| Orixe del nome |
Lago Pontchartrain (es) |
| Materiales | formigón armao |
| Llargor | 38,442 km |
| Crucia |
Lago Pontchartrain (es) |
| Patrimoniu | |
 | |
Historia
editarLa idea d'una ponte que cruciara'l llagu Pontchartrain remontar a principios del sieglu XIX, con Bernard de Marigny: el fundador de Mandeville. Ésti empezó con un serviciu de ferris que siguió darréu operando a mediaos de la década de 1930. Nos años 1920, esixóse la creación d'islles artificiales que seríen coneutaes por una serie de pontes. El financiamientu d'esti plan llograr de la venta d'inmuebles nes islles. La Calzada actual empezó a tomar forma en 1948, cuando la Llexislatura de Luisiana creó lo qu'agora ye la Comisión de la Calzada (Causeway Commission).
El proyeutu orixinal de la Calzada consistía nun vial de dos carriles sosteníu sobre l'agua por pilastres de formigón qu'inauguráu en 1956 con un costu de 30,7 millones de dólares. Un segundu vial con otros dos carriles y paralelu al primeru abrir al tráficu rodáu'l 10 de mayu de 1969 con un costu de 26 millones de dólares, dándose la circunstancia de qu'esti segundu ye 15 metros más llargu que'l primeru. La Calzada siempres foi una ponte de peaxe. Hasta 1999, cobrar por travesar la ponte en cualesquier de los dos sentíos, pero nesi añu pa esaniciar la conxestión viaria que se producía na mariña sur del llagu (onde ta allugada la ciudá de Nueva Orléans) decidió suprimise el peaxe de la ponte nel sentíu norte. Dende esi momentu l'únicu peaxe cobráu na Calzada foi'l del sentíu sur y quedó afitáu en 3 dólares.
La inauguración de la Calzada aumentó la riqueza de les pequeñes comunidaes de la mariña norte, amenorgando'l tiempu de conducción escontra Nueva Orleans hasta 50 minutos, averando asina la mariña norte escontra'l área metropolitana de Nueva Orleans. Antes de la Calzada, los residentes de la Parroquia de S. Tammany teníen qu'arrodiar el llagu, bien pel llau este pela Ponte Rigolets na U.S. Ruta 90 cerca de Slidell (Luisiana), bien pel llau oeste pola U.S. Ruta 51 al traviés de Manchac (Luisiana).
Tres el Furacán Katrina el 29 d'agostu de 2005, los videos grabaos amuesen los daños na ponte, pero estos produciéronse na so mayor parte na vuelta menos usada nel vieyu arcu en direición sur. Los cimientos de la estructura permanecen intactos. Les Calzaes nunca sufrieron mayores daños de nengún tipu por causa de furacanes o otros fenómenos naturales. Col El Puente d'Arcu Ximielgu I-10 llargamente estropiáu, la Calzada usóse como ruta principal pa los equipos de recuperación que permanecieron en tierres altes al norte pa entrar en Nueva Orleans. La Calzada reabrir en primer llugar pa tráficu d'emerxencies y depués pal públicu polo xeneral, siendo suspendíu'l peaxe, el 9 de setiembre de 2005. El peaxe foi reinstaurado a mediaos d'ochobre.
Accidentes importantes d'embarcaciones
editarLa Calzada foi cutida por embarcaciones en trés causes, causando daños estructurales dando como resultáu'l fundimientu de porciones de la vía.[1]
- 17 de xineru de 1960, una embarcación vacida cutió la ponte nun día d'intensa borrina matutino. Dos de los güeyos de 52 pies de la Calzada fundiéronse y un terceru resultó estropiáu. Nun hubo víctimes mortales.
- 16 de xunu de 1964, dos barcaces topetaron contra la ponte causando'l fundimientu de cuatro de los sos güeyos y motivando de la mesma qu'un autobús de la empresa Continental Trailways cayera al llagu y 6 de los sos pasaxeros morrieren afogaos.[2]
- 1 d'agostu de 1974, delles embarcaciones topetaron contra'l nuevu güeyu en direición norte, fundiéndose dellos güeyos y faciendo cayer a dellos vehículos a l'agua, resultando muertes trés persones.
Reglamentu
editarAnguaño, dambos carriles tán sometíos a una llende de velocidá máxima de 65 milles/hora mientres el día, escluyendo borrina, agua o fuertes raches de vientu. Esta llende foi amontáu de 55 milles/hora en 2004 p'aumentar la seguridá nel carril y amenorgar el tiempu de conducción en 4 minutos. Sicasí, el carril en direición sur vese cuestionáu sobre la llinia de visión pela nueche nes ascensiones del carril, riquiendo una llende de velocidá de 55 milles/hora sobre los montículos. La Comisión de la Calzada ta estudiando'l costu d'allumar les xubíes nel carril en direición sur y posiblemente en direición norte.[3][4]
Planes sobre un tercer carril
editar
En 2002, la Comisión de la Calzada plantegó la construcción d'un tercer carril, antes de decidir n'última instancia anovar los yá esistentes, una y bones los estudios amosaben que la crecedera del tráficu estabilizábase. Envalorábase'l costu de la construcción en 400 millones de dólares, lo que pal añu 2006 llegó a 800-900 millones. Ente les remortines del furacán Katrina, el tráficu creció a 40.000 vehículos per día por cuenta de que la población de les parroquies de la mariña norte amontóse rápido. Un estudiu en 1992 sobre'l tráficu predixo que la capacidá de tráficu de los carriles actuales entepasar en 2007; una estimación que se revisó darréu y adelantróse a una fecha más inmediata y quedaría inútil polos desplazamientos de población rellacionaos col furacán Katrina. A principios de marzu de 2006, el Direutor Xeneral Robert Lambert estimó que la Comisión reconsiderara'l plan sobre un tercer carril. Lambert aludió a la medría del tráficu y la necesidá de meyores rutes d'evacuación escontra'l norte como razones principales pa volver esaminar la necesidá d'un nuevu carril. Ésti atoparíase al este del qu'anguaño lleva escontra'l norte ya incluyiría dos carriles pa viaxar y un completu arcén a la derecha. L'actual carril en direición sur tamién s'afadría con un arcén completo. Con éses el carril escontra'l norte sería utilizáu como un carril con calzada reversible con arcén completo pa solliviar les hores puntes de circulación.[5]
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Hazardous crossings - Graphics - Times-Picayune - NOLA.com
- ↑ http://www3.gendisasters.com/louisiana/19617/lake-pontchartrain-la-bus-plunges-lake-june-1964
- ↑ Error de cita: La etiqueta
<ref>nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaesLighting - ↑ http://www.nola.com/newslogs/tpsttammany/ "Nighttime speed limit going up on southbound Lake Pontchartrain Causeway" NOLA.com
- ↑ SouthEast Roads. «Lake Pontchartrain Causeway». Consultáu'l 22 de febreru de 2007.
Enllaces esternos
editar- The Causeway website (n'inglés)
- Google Maps satellite image (n'inglés)
Datos: Q1132510
Multimedia: Lake Pontchartrain Causeway
