Catherine Clément
Catherine Clément (10 de febreru de 1939, Boulogne-Billancourt) ye una reconocida filósofa, novelista, feminista y crítica lliteraria francesa. Llogró'l grau de filósofa pola École Normale Supérieure, y estudió con Claude Lévi-Strauss y Jacques Lacan, trabayó en campos de l'antropoloxía y el psicoanálisis. Publicó llibros con Hélène Cixos y Julia Kristeva.
Catherine Clément | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Boulogne-Billancourt[1], 10 de febreru de 1939[2] (85 años) |
| Nacionalidá |
 Francia [3] |
| Llingua materna | francés |
| Familia | |
| Casada con |
André Lewin (es)  [4] |
| Hermanos/es | Jérôme Clément |
| Estudios | |
| Estudios | École normale supérieure |
| Llingües falaes | francés[5] |
| Oficiu | escritora, filósofa, crítica lliteraria, ensayista, novelista, cronista |
| Emplegadores |
Le Matin de Paris (en) France Culture (es) Universidá de París I Panthéon-Sorbonne (1964 – |
| Premios | |
 | |
Vida
editarNació nel senu d'una familia mediu católica, mediu xudía, fía de padres rusos provenientes del Cáucasu. Parte de la so infancia vive cola so güela cristiana nes veres del Loira, ente que los sos güelos xudíos fueron confinaos a campos de concentración y llevaos a Auschwitz onde morrieron en mayu de 1944.
Incorporar a la École Normale Supérieure de Jeunes Filles (ENSJF) en 1959. A los 20 años yera yá profesora amestada de filosofía, lo que s'acostumaba yera llograr la titulación ente los 25 y 30 años.
A partir de 1959 sigue'l seminariu de Jacques Lacan, primero en l'hôpital Sainte-Anne, depués en l'École Normale Supérieure y na Universidá de París I Panthéon-Sorbonne Panthéon-Sorbonne y va siguir hasta'l final. A los 24 años llogró'l puestu d'asistente de Vladimir Jankélévitch en La Sorbona.
Adscrita al Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS), preparó una tesis sobre El paraísu perdíu, la que termina pero debíu al estáu de salú de la so mentor Vladimir Jankélévitch a la fin de la so vida, nun-y dexó sofitar.
En 1962 averar a Claude Lévi-Strauss, quien nun seminariu convidar a descifrar un mitu africanu. El primer ensayu qu'escribe Clément dedicar a Lévi-Strauss en 1970.
Siendo profesora de La Sorbona, vivió'l mayu de 1968, del cual va dicir:
“"Foi un periodu terrible, La Sorbona llena d'estudiantes, el protagonismu d'ideoloxíes como'l marxismu o'l trosquismu; había un ambiente bien vivo”[8]
Coles mesmes:
“"La Universidá pegó un terrible baxón al añu siguiente, y baxó l'ambiente por un problema filosóficu: el valor del saber sumiera, cuasi naide sabía lo que faía, había contestación pero ensin saber por qué".”[8]
Esta perceición llevar depués de 12 años na docencia cimera, a solicitar llicencia.
A finales de 1976 el diariu Le Matin ufiertó-y dirixir la seición de cultura, la que llevó a cabu hasta 1982. Nesos años trabó amistá con Bernard Henri-Levy y con Sartre un añu primero que finara.
En Le Matin comentó sobre lliteratura, esposiciones, teatru, música, tamién escribió dellos ensayos críticos. Realizó grandes entevistes, incluyendo la postrera que brindó Jean-Paul Sartre, una con Claude Lévi-Strauss sobre les sos esperiencies en Xapón y la primer entrevista a François Mitterrand.
Ye conocida tamién la so afición a la corrida de toros, la qu'estendió nun llibru con François Coupry “Toreru d'or”, lo que provocó tou un alderique.
Actividá política
editarEn 1982 foi nomada al Ministeriu de Rellaciones Esteriores a la cabeza de l'Association Française d'Action Artistique (AFAA), mientres el gobiernu de Mitterrand, onde se fadría responsable de la emisión y receición de la cultura francesa nel estranxeru. Pasó cuatro años na India xunto col embaxador André Lewin, depués cinco años n'Austria y finalmente ente 1996 y 1999 en Senegal.
Nel 2001 xunto con Jean-Pierre Chevènement y Jean-Jacques Aillagon, nel gobiernu de Raffarin, redactaron un informe sobre la cultura na televisión, onde proponen soluciones práutica y senciella pa poner fin al deterioru de la televisión pública en Francia.[9]
Dende'l 2002 dirixe la Université Populaire du Quai Branly, que se da nel Teatru Claude Lévi-Strauss, inclusive dientro del Musée du Quai Branly.
Dende'l 2009 produció un programa en France Culture los díes miércoles a les 21 hores tituláu Cultures de soi, cultures des autres.
Foi reconocida con l'Ordre national du Mérite y la Légion d'honneur.
Anguaño desempéñase como encargada d'intercambios artísticos internacionales del Gobiernu francés. Coles mesmes ye la responsable del Departamentu de llingües y movilidá nel Centre International d'Études Pédagogiques (CIEP-Francia).
El so hermanu ye'l tamién reconocíu escritor Jérôme Clément.
Bibliografía
editar- Gandhi, athlète de llibertar. coleición «Découvertes Gallimard» (nᵘ 50), 1989.
- Trad. al español Gandhi, profeta de la llibertá, coleición «Aguilar Universal» (nᵘ 24), Madrid: Aguilar, S. A. d'Ediciones, 1991.
- Sissi: L'impératrice anarchiste. coleición «Découvertes Gallimard» (nᵘ 148), 1992.
- Por amor a la india. Barcelona: Martínez Roca, 1999.
- Lo femenín y lo sagrao. Madrid: Cátedra, 2000 (en collaboración con Julia Kristeva)
- El viaxe de Teo. Madrid: Siruela, 2002
- El xuegu de la verdá. Barcelona: Grijalbo, 2003.
- Claude Levi-Strauss. Buenos Aires: FCE, 2005.
- El segundu viaxe de Teo. Madrid: Siruela, 2007.
- Azul cero. Styria, 2007
- "La reina de los Cipayos". Madrid: Siruela, 2013.
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Babelio. Identificador Babelio de autor: 7135. Apaez como: Catherine Clément. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 11897019n. Llingua de la obra o nome: francés. Autor: Biblioteca Nacional de Francia.
- ↑ URL de la referencia: http://www.indiablognote.com/article-les-occidentaux-pretent-a-l-inde-des-vertus-therapeutiques-1-2-54759914.html.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: https://twitter.com/FondationFJF/status/1371810945643778048.
- ↑ Identificador NOR: PREX1238847D.
- ↑ 8,0 8,1 https://www.elpais.com/articulo/ultima/FRANCIA/Catherine/Clement/elpepiult/19841019elpepiult_5/Tes
- ↑ «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 17 de xunetu de 2012. Consultáu'l 27 de febreru de 2009.
Enllaces esternos
editar
Datos: Q452742
Multimedia: Catherine Clément
