Ceclava Czapska

Ceclava Czapska
Vida
Nacimientu	Bucarest, 2 de xineru de 1899
Muerte	Roma, 1 d'avientu de 1970 (71 años)
Sepultura	Cementerio Flaminio (es)
Oficiu	impostora

Ceclava Czapska (2 de xineru de 1899, Bucarest – 1 d'avientu de 1970, Roma) foi la más conocida de les munches falsantes qu'afirmaron ser la gran duquesa María, fía de Nicolás II y Alejandra. Sicasí, ella enxamás tuvo nenguna pretensión pública, foi'l so nietu Alexis quien lo afirmó.

Pa demostrar la so identidá'l so nietu presentaba un documentu en francés, que supuestamente -y apurrió ella, que dicía:

Declaro equí que yo, Ceclava «Di Fonzo» Czapska, a los güeyos de la llei n'Europa occidental viví, dende 1920, so una falsa identidá, pa la mio salvaguardia. Nacida en Peterhof el 14 de xunu de 1899, María Nicolaievna, fía de Les sos Maxestaes (Nicolás II y Alejandra). La mañana del 6 d'ochobre de 1918, na ciudá de Perm, onde tuvimos dende'l 19 de xunetu, la mio madre y los mios trés hermanes fuimos dixebraes la una de la otra y llevaes a un tren. Llegué a Moscú'l 18 d'ochobre, onde Jorge B. Chicherin, primu del conde Czapski, confióme al representante ucranianu sol apellíu Czapski pa partir en tren militar escontra Kiev. Tuvi protexida, en Kiev, pol xeneral príncipe Alejandro N. Dolgoruky, comandante d'Ucraína y padre del mio llexítimu maríu príncipe Dolgoruky, llamáu «Di Fonzo», quien recibió dicha identidá estendida a la mio persona por orde de la reina Elena N. en 1920. Al nun tener noticies de la mio hermana Tatiana N. y al nun tener descendencia la mio hermana Olga, na mio condición d'heredera natural al tronu, instituyo como herederu universal al mio únicu nietu, fíu de la mio fía primoxénita Beatriz, Alexis, nomándolo como'l mio únicu socesor, con tolos mios derechos, col patronímicu de Romanov-Dolgoruky, pa él solo y la so descendencia, como zarévich y gran duque. Bruxeles, 10 de febreru de 1970, María Nicolaievna (condesa di Fonzo) Dolgoruky.»

Salida de Rusia y evacuación

Ceclava o María en 1919

Según la so versión, la zarina y les grandes duqueses fueron treslladaes dende Ekaterimburgu a Perm. Más tarde, ella foi llevada a Moscú, llegando'l 18 d'ochobre de 1918, y foi escoltada hasta un apartamentu onde s'axuntó con Georgi Chicherin, ministru d'Asuntos Esteriores soviéticu, que informólu que sería treslladada a Kiev. El cónsul de la embaxada d'Ucraína en Moscú dio-y un pasaporte col nome de condesa Ceclava Czapska, un títulu nobiliariu venceyáu al conde Czapski, familiar de Chicherin. El día 30 d'ochobre abandonó Moscú direición Ucraína.

Ellí foi protexida por gobiernu del hetman Pavló Skoropadski, y sobremanera pol xeneral Alejandro Dolgorouky, comandante de los Exércitos d'Ucraína (Xeneralísimu). Conoció a quien sería'l so futuru maríu, el príncipe Nicolás Dolgorouky, primoxénitu del xeneral Alejandro, comprometiéndose con él nel palaciu de Mariinsky, el 14 d'avientu de 1918, el mesmu día que'l hetman dexaba'l so poderes por cuenta de la perda d'influencia pola retirada de les tropes alemanes, al xeneral Alejandro, que foi proclamáu volodar (rei).

Cuando'l ataman Simon Petliura alzar contra'l volodar, Ceclava y Nicolás fuxeron a Rumanía xunto a la hermana d'este, María Dolgoroukoya y el so maríu, el príncipe rumanu Miguel Cantacuzino. En Rumanía tuvieron so la proteición del rei Fernandu I de Rumanía y la so esposa la reina María. El 20 de xineru de 1919, Ceclava y el príncipe Nicolás Dolgorouky casar na ilesia del Palaciu Real de Sinaia, actuando como testigos los reis de Rumanía y dalgún miembru de la familia real rumana. Lo más probable ye que de la ceremonia pueda quedar constancia nel archivu d'Estáu d'aquel país, quiciabes con dalguna indicación sobre la verdadera identidá de la novia.

Viaxe y estancia n'Italia y n'otros llugares

Tando en Rumanía, recibieron una invitación del sultán Mehmed VI p'abellugase en Constantinopla, na embaxada d'Ucraína nel Imperiu otomanu. Depués, el ministeriu d'Asuntos Esteriores del reinu d'Italia, por orde de los reis d'Italia, Víctor Manuel III y Elena, unviáron-yos vía valija diplomática unos pasaportes a nome de Nicolás y Cecilia (Ceclava n'italianu) di Fonzo, condes di Fonzo. Como ciudadanos italianos, el matrimoniu viaxó por dellos llugares d'Europa, ente Bucuresti, Roma, Amberes y Berlín. Instaláronse provisionalmente en Amberes, so la proteición del cardenal Desiderio José Mercier. Ente 1924 y 1926, Nicolás viaxó a Estaos Xuníos, y el 10 de febreru de 1927, nació n'Amberes la primer fía del matrimoniu, Olga Beatriz di Fonzo (Dolgorouky).

Unos meses dempués, el 1 de payares, la familia Dolgorouky (so la identidá di Fonzo), treslladar al Congo Belga con una pequeña comitiva formada por delles persones del so enfotu, como'l conde Ralgine, antiguu gentilhombre de la emperatriz Alejandra Fiódorovna. Van Permanecer ellí mientres diez años, viviendo de la fortuna del príncipe Nicolás que guardaba en bancos europeos y americanos. El 15 d'ochobre 1930 nació la segunda y última fía de la pareya, Julia Yolanda di Fonzo (Dolgorouky). Cecilia di Fonzo finó'l 1 d'avientu de 1970 en Roma.

Prueba ADN d'identidá

Dempués de la disolución de la XRSS, allugóse'l llugar onde s'atopaba soterrada la familia imperial. En 1991 desenterráronse los cuerpos, pero ente los restos nun s'atopaben nin María nin Alexei. La gran duquesa, xunto al restu de la familia, foi canonizada como mártir pola Ilesia ortodoxa nel exiliu nel añu 2000.

Bibliografía

Ferro, Marc (2012). La verité sur la tragédie des Romanov (en francés). Tallandier. ISBN 1021000515.

Referencies

La zarina y los sos cuatro fíes sobrevivieron a la matanza de la familia imperial rusa
Martha Schad Wielkie dynastie. Mit i historia - Romanowowie, Varsovia 2003, s. 72.
[1] (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). Artículu publicáu nel periódicu La Vanguardia.