Charlotte-Rose-Émilie de Sainte-Amaranthe

Charlotte-Rose-Émilie de Sainte-Amaranthe
Vida
Nacimientu	París, 18 de xunetu de 1773
Nacionalidá	Francia
Muerte	París, 17 de xunu de 1794 (20 años)
Causa de la muerte	decapitamientu
Familia
Madre	Jeanne-Louise-Françoise de Sainte-Amaranthe
Casada con	Charles de Sartine
Familia	ver Antoine Raymond Jean-Gualbert Gabriel de Sartine (es) (suegru);
Estudios
Llingües falaes	francés
Oficiu	salonnière

Charlotte-Rose-Émilie Davasse de Saint-Amarand (18 de xunetu de 1773-17 de xunu de 1794) foi una salonnière francesa.

Biografía

Fía de Jeanne-Louise-Françoise de Sainte-Amaranthe y esposa de Charles de Sartine, fíu del ministru de policía Antoine de Sartine, Émilie de Sainte-Amaranthe formó parte del "50", un salón de juego propiedad de la so madre asitiáu nel númberu 50 del Palaciu Real. El conde de Tilly, nes sos memories, menta'l salón de xuegos según el so baldíu intentu por conquistar a Émilie.

A pesar d'haber contraido matrimoniu col conde de Sartine en 1792 en Rouen, onde la so familia buscara abellugu mientres les masacres de setiembre, Émilie taba namorada de callao del cantante François Elleviou. Na primavera de 1793, Madame de Sartine retirar al castiellu de Sucy-en-Brie, que fuera adquiríu pola so madre gracies a los fondos retiraos del so negociu.

Comprometida nel procesu de los camises coloraes, Émilie foi condergada a muerte y executada xunto cola so madre y el so hermanu, Louis de Sainte-Amaranthe, de dieciséis años, el 17 de xunu de 1794. Poco primero de la execución, en siendo vistíos los cincuenta y cuatro condergaos con prendes coloraes, Émilie dixo a la so madre: "mira, ma. Ye graciosu, ¡toos estos abrigos coloraos! ¡Paecemos cardenales!"

Según l'historiador Lenôtre:

Madame de Sainte-Amaranthe, mediu alloriada pol horror, glayó, implorando que se-y dexara morrer primero que los sos fíos. Los verdugos lleváronse (al so fíu de dieciséis años Louis), y la cuchiella volvió cayer. La so madre esmorecióse, y nun vio más. Entós Émilie apaeció sobre la plataforma; y cuando'l velu coloráu foi arrincáu de los sos costazos, la so escultural guapura yera tan trascendente que los devotos de la guillotina, a quien pagaron p'aplaudir, quedáronse mudos d'almiración, y permanecieron estelaos, coles manes apertaes. Los verdugos emburriar sópito sobre la máquina papada de sangre, y el tercer golpe cayó. Entós la forma inerte de Madame de Sainte-Amaranthe foi abasnada sobre'l cadafalsu: ella yá taba muerta cuando la so cabeza cayó. Y el montón de cadabres ensin cabeza creció gradualmente, y el cadafalsu cubrir de sangre. La escena siguió mientres ventiocho minuto.

Tres la execución de Émilie, les muyeres de París empezaron a llevar sobre los costazos un pañuelu coloráu nel so honor, llamáu "nemesis".

Bibliografía

Caroline Labaume (1827) - La Famille Sainte-Amaranthe, ou le règne de la terreur. ISBN 9783628577840.

Henri d'Alméras (1904) - Émilie de Sainte-Amaranthe. les chemises rouges. -y demi-monde sous la Terreur. Société française d'imprimerie et de librairie.

Maurice Duplay (1960) - Mesdames de Sainte-Amaranthe. S.Y.P.F.Y.

Armandine Rolland (2013) - La Famille Sainte-Amaranthe. ISBN 9782012934290.

Jacques Chabannes - Amours sous la Révolution. ISBN 9782262073664.

Sleeping Beauty’s Daughter – Émilie de Sainte-Amaranthe. Recuperáu d'http://madameguillotine.co.uk/2014/07/18/sleeping-beautys-daughter-emilie-de-sainte-amaranthe/ Archiváu 2018-06-19 en Wayback Machine

Referencies

Enllaces esternos

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Charlotte-Rose-Émilie de Sainte-Amaranthe.