Chinu jin

Jìn (simplificáu: 晋语; tradicional: 晉語; pinyin: jìnyǔ ?), o jin-yu, ye una subdivisión del chinu faláu. Los llingüistes nun se ponen d'alcuerdu pa determinar el so estatus; dalgunos prefieren clasificalo sol chinu mandarín, ente qu'otros asitiar como una caña estreme ya independiente.

Jìn *晋语 (jìnyǔ)*
Faláu en	China
Falantes	~45 millones
Familia	Sino-tibetanu Sinítico Jìn
Estatus oficial
Oficial en	Nengún país
Reguláu por	Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1	`zh`
ISO 639-2	`chi (B)`
ISO 639-3
Estensión del jìn

Jin falar en cuasi tola provincia de Shanxi, sacante na zona baxa del valle del ríu Fen; bona parte del centru de la Mongolia Interior; según nes provincies de Hebei, Henan y Shaanxi. Dalgunes de les ciudaes que s'atopen dientro d'estes provincies inclúin a Taiyuan, Zhangjiakou, Hohhot, Jiaozuo y Yulin. En total, jin ye faláu por unos 45 millones de persones.

Igual qu'asocede con toles variedaes de chinu, hai una gran disputa ente quien consideren jin como una llingua o un dialeutu.

Comparanza léxica

Los numberales en distintes variedaes de chinu jin son:^[1]

GLOSA	Taiyuan	Shenmu	Pingyao	PROTO-JIN
'1'	iəʔ²	iəʔ⁴	iɐ̞ʔ¹³	*iəʔ⁷
'2'	ər⁴⁵	ʌɯ⁵³	ər³⁵	*ər⁵³
'3'	sæ¹¹	sɛ²¹³	sɑŋ¹³	*sɑŋ^?
'4'	sɿ⁴⁵	sɿ⁵³	sɿ³⁵	*si⁵
'5'	vu⁵³	vu²¹³	oɐ̞ʔ~o⁵³	*wu^?
'6'	liəo⁵³	liəo⁵³	liəo³⁵	*liəo^53?
'7'	tsʰiəʔ²	tsʰiəʔ⁴	tsʰiɐ̞ʔ¹³	*tsʰiəʔ³
'8'	paʔ²	paʔ⁴	pɐ̞ʔ¹³	*paʔ³
'9'	tɕiəo⁵³	tɕiəo²¹³	tɕiəo⁵³	*tɕiəo⁵³
'10'	sə⁴	ʂəʔ⁴	ʂɐ̞ʔ⁵³	*ʂəʔ⁴

Referencies

↑ «Sinón-Tibetan Numerals (Eugene Chan)». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-03-05.

Bibliografía

Hou Jingyi 侯精一 y Shen Ming 沈明 (2002). Jin-yu (晋语). En Hou Jingyi 侯精一 (Ed.) Xiandai Hanyu Fangyan Gailun 现代汉语方言概论. Shanghai: Shanghai Education Press. ISBN 7-5320-8084-6.

[1] «Sinón-Tibetan Numerals (Eugene Chan)». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-03-05.

[1]