Claire Bishop
Claire Bishop (febreru de 1971) ye una historiadora d'arte, crítica, autora y profesora nel Departamentu d'Historia del Arte nel CUNY Graduate Center, Nueva York dende setiembre de 2008.[4] Bishop ye editora de los llibros Participation (2006) y Installation Art: A Critical History (2005) y ye collaboradora de munches revistes d'arte incluyendo Artforum y October.
Claire Bishop | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | febreru de 1971[1] (53 años) |
| Nacionalidá |
 Reinu Xuníu [1] |
| Estudios | |
| Estudios |
Universidá de Cambridge Saint John's College (es)  Universidá d'Essex |
| Llingües falaes | inglés[2] |
| Oficiu | historiadora del arte |
| Emplegadores | Universidá de la Ciudá de Nueva York |
| Premios |
ver
|
| clairebishopresearch.blogspot.com | |
 | |
El so ensayu Antagonismu y estética relacional (n'inglés Antagonism and Relational Aesthetics) qu'apaeció en October en 2004, sigue siendo una crítica influyente de la estética relacional.[5] Los sos llibros fueron traducíos a más de dieciocho llingües.[6]
Educación y vida temprana
editarBishop estudió Historia del Arte na Universidá St. John, Cambridge (1990-1994) y completó el so MA y Ph.D na Universidá de Essex en 1996 y 2002 respeutivamente. Convertir en profesora acomuñada nel Departamentu d'Historia d'Arte na Universidá de Warwick, Coventry de 2006 a 2008 y en Tutor en Teoría Crítica nel Departamentu de Curaduría d'Arte Contemporáneo na Royal College of Art, Londres de 2001 a 2006.[7]
Carrera
editarLa investigación actual de Claire Bishop enceta l'impautu de les teunoloxíes dixitales nel arte contemporáneo, según les cuestiones de amateurismo y "de-skilling" na danza contemporánea y l'arte de performance.[8] El so llibru recién Artificial Hells: Participative Art and the Politics of Spectatorship (2012) ye la primer visión histórica y teórica del arte participativo socialmente comprometíu, más conocíu nos Estaos Xuníos como "práutica social". Nél, Bishop sigue la trayeutoria del arte del sieglu XX y esamina momentos clave nel desenvolvimientu d'una estética participativa. Esti Itinerariu recueye'l Futurismu y el Dada; la Internacional Situacionista; Happenings n'Europa del Este, Arxentina y París; el Movimientu de les Artes Comuñales de 1970; y el Artists Placement Group. Conclúi con un discutiniu de proyeutos educativos al llargu plazu d'artistes contemporáneos como Thomas Hirschhorn, Tania Bruguera, Pawel Althamer y Paul Chan.[9] Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship foi revisáu nuna amplia gama de publicaciones incluyendo Art in America, Revista d'Arte, CAA Reviews (College Art Association), Art Review, Art Montly y TDR: The Drama Review.[10][11][12][13][14][15] En 2013, Artificial Hells ganó'l Frank Jewett Mather Prize pola crítica d'arte y el premiu de llibru ASAP, y en 2016 foi traducíu al español pola editorial Taller d'Ediciones Económiques en Méxicu.[16]
Publicaciones escoyíes
editar- 1968-1989: Political Upheaval and Artistic Change. Varsovia: Museum of Modern Art, 2010. (ISBN 9788392404408)
- Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship. Londres: Versu, 2012. (ISBN 9781844676903)
- Double Agent. Londres: ICA, 2009.(ISBN 9781900300582)
- Installation Art: A Critical History. Londres: Tate, 2005. (ISBN 9780415974127)
- Participation. Londres: Whitechapel/MIT Press, 2006. (ISBN 9780415974127)
- Radical Museology, or, What's Contemporary in Museums of Contemporary Art? Londres: Koenig Books, 2013 (ISBN 9783863353643)
Publicaciones n'español
editar- Infiernos artificiales. Arte participativo y polítiques de la espectaduría (tr. Israel Galina Vaca) / Taller d'Ediciones Económiques, 2016 (ISBN 978-607-965-195-4)[16]
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Companies House. Identificador de oficial de la Companies House: XSDYFpniIG1iBqTeguR5DKCsTvA. Data de consulta: 12 avientu 2021.
- ↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: jo2015871071. Data de consulta: 1r marzu 2022.
- ↑ URL de la referencia: https://www.gf.org/announcements/. Data de consulta: 20 abril 2024.
- ↑ «'Ruin lust' dominates contemporary art, says US author and academic Claire Bishop». Consultáu'l 25 de marzu de 2015.
- ↑ «Former West Conference Bio».
- ↑ «Claire-Bishop-2007 | Art, Theory, Practice». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-06-21. Consultáu'l 30 d'avientu de 2016.
- ↑ «Páxina/12 :: les12». Consultáu'l 30 d'avientu de 2016.
- ↑ «CUNY Faculty Bio».
- ↑ (2012) Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship. Versu, páx. back cover. ISBN 978-1-84467-690-3.
- ↑ Heartney, Eleanor (xunu de 2012). «Can Art Change Lives?». Art in America 100 (6): p. 67.
- ↑ Charnley, Kim (Summer 2014). «Criticism and Cooperation». Art Journal 73 (2): páxs. 116–118. doi:.
- ↑ Widrich, Mechtild (12 d'agostu de 2013). «Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship». CAA Reviews (College Art Association): páxs. 1–3.
- ↑ Charlesworth, J.J. (ochobre de 2012). «Artificial Hells Participatory Art and the Politics Spectatorship». Art Review (62): p. 142.
- ↑ Quaintance, Morgan (setiembre de 2012). «Artificial Hells». Art Monthly (359): p. 37.
- ↑ Watt, Kenn (2014). «Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship by Claire Bishop (review)». TDR: The Drama Review 58 (1): páxs. 181–183. doi:.
- ↑ 16,0 16,1 Taller d'Ediciones Económiques traducen ‘Infiernos artificiales'. Excélsior. 15 de mayu de 2016. http://www.excelsior.com.mx/espresiones/2016/05/15/1092644. Consultáu'l 30 d'avientu de 2016.
Enllaces esternos
editar
Datos: Q19666872
