Clasificación estelar

Les estrelles puen clasificase a partir de la temperatura efectivo de les sos fotosferes siguiendo la llei de Wien. Esta xera complícase nel casu d'estrelles distantes.

Una clasificación inicial formulóse nel sieglu XIX entamando les estrelles en tipos espectrales de la A a la P, siendo esti l'orixe de los modernos tipos espectrales.

Clasificación gravitacional d'estrelles

La clasificación gravitacional faise según cuatro criterios gravitacionales instauraos apocayá pola Xunión Astronómica Internacional en 2006.

Clasificación por centru gravitacional estelar

El primer criteriu ye la presencia o ausencia d'un centru de gravitación estelar, ye dicir si formen parte d'un sistema estelar. Les estrelles que formen parte d'un sistema estelar (presencia de centru gravitacional estelar) denómense estrelles sistémiques. Les estrelles que nun formen parte d'un sistema estelar (ausencia de centru gravitacional estelar) denómense estrelles solitaries.

Clasificación d'estrelles sistémiques por posición

Si una estrella ye sistémica (forma parte d'un sistema estelar) pue ser al empar de dos tipos. Les estrelles centrales son aquelles estrelles sistémiques qu'actúen como centru gravitacional d'otres estrelles. Esto quier dicir qu'otres estrelles orbítenles. Les estrelles sistémiques qu'orbiten a una estrella central denómense estrelles satélites, que formen el segundu tipu.

Clasificación d'estrelles por agrupación gravitacional

Esta clasificación d'estrelles básase n'estremar dos tipos d'estrelles dependiendo de si éstes s'arrexunten con otres estrelles per aciu fuercies d'atraición gravitacional. Esta clasificación refier a dos tipos d'estrelles (cumulares ya independientes) d'alcuerdu a si atópense o non xuníes a otres estrelles y amás esta unión nun se debe a la presencia d'un centru gravitacional estelar; ye dicir nenguna estrella xira alredor d'otra y sicasí atópense xuníes gravitacionalmente.

Clasificación d'estrelles por sistema planetariu

Les estrelles que tienen un sistema planetariu onde elles son centru gravitacional y los demás cuerpos celestes que les orbiten denómense estrelles planetaries. Les estrelles úniques son aquelles que nun tienen un sistema planetariu orbitante. Entiéndese por sistema planetariu cualquier cuerpu celeste (planeta, asteroide, cometa) qu'orbita una estrella.

Clasificación según magnitúes

Esti sistema de clasificación remanez orixinalmente del astrónomu griegu Hiparco, que nel añu 134 e.d.C clasificara les estrelles en seis magnitúes acordies col so rellumu. Hiparco asignó la magnitú 1 a les 20 estrelles más brilloses del firmamentu y foi asignando valores mayores a estrelles cada vez más débiles hasta asignar la magnitú 6 a estrelles apenes visibles a güeyu. Esti esquema adoutólu l'astrónomu exipciu Ptolomeo y tresmitióse na tradición astronómica occidental.

Anguaño la clasificación por magnitúes aparentes ye más bien complementaria a los dos grandes tipos de clasificación: el de tipu espectral y el de clases de lluminosidá.

Clasificación por tipos espectrales

Conocida tamién como Clasificación espectral de Harvard, yá qu'entamó a esbozala Edward Charles Pickering de la Universidá Harvard nel añu 1890, y que perfeicionó Annie Jump Cannon de la mesma universidá en 1901. Esta clasificación estelar ye la más utilizada n'astronomía.

Clas	Temperatura(kelvins)^[1]	Color convencional	Color aparente^[2]^[3]^[4]	Masa(Masa solar)^[1]	Radiu(Radiu solar)^[1]	Lluminosidá(bolométrica)^[1]	Hidróxenollinies	Fraición de laSecuencia principal
O	≥ 33.000 K	azul	azul	≥ 16 M☉	≥ 6,6 R☉	≥ 30.000 L☉	Débil-Media	~0.00003%
B	10.000–33.000 K	azul a blancu azuláu	azul a blancu azuláu	2,1–16 M☉	1,8–6,6 R☉	25–30.000 L☉	Mediu	0,13%
A	7.500–10.000 K	blancu	blancu a blancu azuláu	1,4–2,1 M☉	1,4–1,8 R☉	5–25 L☉	Fuerte	0,6%
F	6,000–7,500 K	blancu amarellentáu	blancu	1,04–1,4 M☉	1,15–1,4 R☉	1,5–5 L☉	Mediu	3%
G	5.200–6,000 K	mariellu	blancu amarellentáu	0,8–1,04 M☉	0,96–1,15 R☉	0,6–1,5 L☉	Débil	7,6%
K	3.700–5.200 K	naranxa	anaranxáu	0,45–0,8 M☉	0,7–0,96 R☉	0,08–0,6 L☉	Bien débil	12,1%
M	≤ 3.700 K	coloráu	colloráu anaranxáu	≤ 0,45 M☉	≤ 0,7 R☉	≤ 0,08 L☉	Bien débil	76,45%

Clasificación por clases de lluminosidá

Clasificación de Morgan-Keenan.

Clase	Descripción
0	Hiperxigantes
Ia	Superxigantes bien lluminoses
Ib	Superxigantes de menor rellumu
II	Xigantes lluminoses
III	Xigantes
IV	Subxigantes
V	Estrelles nanes de la secuencia principal
VI	Subnanes (pocu utilizada)
VII	Nanes blanques (pocu utilizada)

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Tables VII, VIII, Empirical bolometric corrections for the main-sequence, G. M. H. J. Habets and J. R. W. Heinze, Astronomy and Astrophysics Supplement Series 46 (November 1981), páxs. 193–237, Bibcode: 1981A&AS...46..193H.
↑ The Guinness book of astronomy facts & feats, Patrick Moore, 1992, 0-900424-76-1
↑ «The Colour of Stars». Australia Telescope Outreach and Education (21 d'avientu de 2004). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-12-03. Consultáu'l 26 de setiembre de 2007.
↑ What color are the stars?, Mitchell Charity.

Ver tamién

Oxetu astronómicu
Tipu espectral (estelar)
Tipu espectral (asteroides)

Enllaces esternos

Spectral Classification of Stars

[calib-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Tables VII, VIII, Empirical bolometric corrections for the main-sequence, G. M. H. J. Habets and J. R. W. Heinze, Astronomy and Astrophysics Supplement Series 46 (November 1981), páxs. 193–237, Bibcode: 1981A&AS...46..193H.

[möre-2] The Guinness book of astronomy facts & feats, Patrick Moore, 1992, 0-900424-76-1

[3] «The Colour of Stars». Australia Telescope Outreach and Education (21 d'avientu de 2004). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-12-03. Consultáu'l 26 de setiembre de 2007.

[4] What color are the stars?, Mitchell Charity.

[1]

[2]

[3]

[4]