Colaptes cinereicapillus

Colaptes cinereicapillus ye una especies (o subespecie) d'ave qu'integra'l xéneru Colaptes. Esti carpinteru habita en rexones montascoses del noroeste de Suramérica.

Colaptes cinereicapillus
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Piciformes
Familia: Picidae
Xéneru: Colaptes
Especie: Colaptes cinereicapillus
Reichenbach, 1854
Sinonimia
  • Colaptes rupicola cinereicapillus
  • Colaptes rupicola cinereicapilla
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Carauterístiques

editar

Los sos pates son grandes, lo que ye una adautación pa treslladase pol pisu. El picu ye fuerte, llargu, termináu en punta y de color negru. L'iris ye mariellu.

El patrón cromáticu dosal del so plumaxe ye un dominante pardu, más o menos negru o acoloratáu escuru, xaspiáu de blancu o crema. Na corona amuesa una boina de color gris, delimitada na metá anterior por un sector acaneláu que dende la base del picu crucia los güeyos y pasa a ser ancha banda qu'algama'l pescuezu y cubre tou lo ventral. Nel pechu amuesa marques o llunares escuros variables ente individuos.

El color del plumaxe ventral ye'l calter diagnósticu pa estremar fácilmente a esti taxón del so taxón hermanu, C. rupicola (a quien-y lo suel adosar como subespecie), siendo nesti postreru de tonu blancu buxu pálidu a blancu ocráceo amarellentáu, ente que C. cinereicapillus exhibe un color xeneral acoloratáu ocráceo. Amás el nortizu ye más escuru, más grande, col pechu más marcáu, y el mancha malar de los machos (que nes femes ye toa corita) ye nesti mayormente negra, con mínimu coloráu nel so estremu posterior.

Distribución

editar

Esti taxón habita nel sur del Ecuador (sureste de Loja) y nel norte de Perú, en Piura, Amazones, Cajamarca, Loreto y Libertad.

Un exemplar machu, catalogáu como MACN 8633 nes coleiciones del Muséu Arxentín de Ciencies Naturales Bernardino Rivadavia de Buenos Aires (MACN), llográu'l 4 d'agostu de 1914 por Juan Mogensen en Volcán, Jujuy, noroeste de l'Arxentina, foi atribuyíu a esti taxón, sicasí paez más lóxicu consideralo un individuu de Colaptes rupicola (especie frecuente na zona) con aberración cromática nel plumaxe.[2]

Costumes y hábitat

editar

Vive ente roques y pacionales altoandinos, n'altitúes d'ente 2000 y 5000 msnm.[3]

En casu de cuntar con árboles cultivaos o les escases especies natives, puede utilizar como percha o llugar de descansu. Aliméntase d'inseutos qu'atopa caminando pel suelu, en grupos. Pa construyir el so nial utiliza buecos en fuécares de ríu o ente les roques en fasteres empinaes. Los sos güevos son de color blancu, y los pichones nacen pelaos y ciegos.

Taxonomía

editar

Esti taxón foi descritu orixinalmente nel añu 1854 pol zoólogu, naturalista y botánicu alemán Heinrich Gottlieb Ludwig Reichenbach, basándose n'exemplares colectados na paraxa Guayabamba, Perú.[4]

En 1930, l'ornitólogu estauxunidense John Todd Zimmer propunxo considerar a C. cinereicapillus como una subespecie de C. rupicola,[5] lo cual foi siguíu pola mayoría de los especialistes.[6] Nel añu 2014 foi rehabilitáu como bona especie,[7][8] so un conceutu más ampliu que'l de la especie biolóxica,[9][10] tal como ye'l d'especie filoxenética.[11]

Hábitats y estáu de caltenimientu

editar

Na Llista Colorada ellaborada pola Xunión Internacional pal Caltenimientu de la Natura (UICN) esti taxón ye categorizado como “so esmolición menor”.[1] N'Ecuador foi calificáu como 'poco común y local'.[12]

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 BirdLife International (2014). Colaptes cinereicapillus. The IUCN Red List of Threatened Species. Versión 2014.2. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
  2. Zotta, Ángel R. (1938). Nueves amiestes a la avifauna arxentina. El Forneru, Vol. 7, pp. 48.
  3. Gorman, Gerard Woodpeckers of the World: The Complete Guide. A&C Black – Bloomsbury. 448 páxines.
  4. Reichenbach, H. (1854). Hand. Spec. Orn., Vol. 6, p. 416, pl. 680, figs. 4489-4490. Perú (Guayabamba). Cat. Bds. Brit. Mus., Vol. 18, 1890, p. 27.
  5. Zimmer (1930). Field Mus. Nat. Hist., Zoo!. Series, Publ. 282, Vol. 17, N° 7., pp. 307-308.
  6. Stotz, D. F.; Fitzpatrick, J. W.; Parker, T. A. and Moskovits, D. K. (1996). Neotropical birds: ecology and conservation. University of Chicago Press, Chicago.
  7. Colaptes cinereicapillus. Birdlife.org. Consultáu'l 31 d'agostu de 2014.
  8. del Hoyo, J.; Collar, N. J.; Christie, D. A.; Elliott, A.; Fishpool, L. D. C. (2014). HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Barcelona, Spain and Cambridge UK: Lynx Edicions and BirdLife International.
  9. Mayr, Y. (1942). Systematics and the origin of species. Columbia Univ. Press, New York.
  10. Dobzhansky T. (1937). Genetics and the origin of species. Columbia University Press, New York.
  11. Cracraft, J. (1989). Ruse, M.. ed. «Species as entities of biological theory» What the philosophy of biology is: the philosophy of David Hull (Dordrecht: Kluwer Academic Publ. M.): pp. 31-52.
  12. del Hoyo, J.; Elliott, A. and Sargatal, J. (2002). Handbook of the Birds of the World, vol. 7: Jacamars to Woodpeckers. Lynx Edicions, Barcelona, España.

Enllaces esternos

editar