Cuervu de trés pates

Pa ver l'ave en Xapón, Yatagarasu.

El cuervu de trés pates ye una criatura presente en delles cultures orientales, como la china, la xaponesa^[1]o la coreana. De cutiu piénsase que representa'l sol,^[2]^[3] inclusive que vive nél.^[4]^[5]

Foi atopada en monedes antigües de Licia y Panfilia^[6]y tamién en delles figures asemeyaes en cultures non asiátiques tales como la exipcia, la maya y l'azteca^{[ensin referencies]}.

En China

Mural de la Dinastía Atoparon na provincia de Henan, amosando una ave de trés pates.

Na mitoloxía y cultura china, l'ave de trés pates ye llamada “Sanzuniao”(en chinu: 三足鸟, pinyin: sānzúniǎo) y ta presente en munchos mitos. Mentar nel Shanhaijing (testu clásicu mitolóxicu chinu). La primer representación d'un páxaru de trés pates apaez na cerámica neolítica de la cultura Yangshao.^[7] El Sanzuniao tamién de los dolce medallones que s'utilizaben na decoración de prendes de vistir formales imperiales na antigua China.^[8]Una pintura en seda de la dinastía Han Occidental atopaes nel sitiu arqueolóxicu Mawangdui tamién representen un Sānzúniǎo (o cuervu del sol, pos namái tien dos pates) posáu nel Árbol Fusang.

En China, la representación más popular y mitolóxica d'un Sanzuniao ye la d'un cuervu llamáu Yangwu (en chinu: 阳乌, pinyin: yángwū) o más comúnmente conocíu como Jīnwū (en chinu: 金乌, pinyin: jīnwū) o "gallu d'oru".^[9] Anque se describe como un cuervu, polo xeneral ye pintáu colloráu en llugar de negru.^[10]

En Corea

En Xapón

Yatagarasu guía al Emperador Jimmu escontra Yamato.

Na mitoloxía xaponesa, esta criatura voladora ye un cuervu, llamáu Yatagarasu (八咫烏)^[11] y l'apaición de la gran ave interprétase como la voluntá divina d'intervenir nos asuntos humanos.

Anque Yatagarasu mentar en dellos llugares nel canon sintoísta, hai poques esplicaciones y gran parte del material ye contradictoriu. Esti Páxaru foi unviáu dende'l cielu^[12] como una guía pal emperador Jinmu nel so viaxe de la rexón que más tarde sería Kumano, a la rexón que más tarde se convertiría en Yamato. Ye xeneralmente aceptáu que Yatagarasu ye una encarnación de Taketsunimi non Mikoto, pero nengunu de los primeros rexistros documentales que sobreviven son tan específicos^[11]

En munches ocasiones, apaez nel arte como una ave de trés pates, anque nun hai una descripción qu'indica que'l Yatagarasu foi de trés pates nel Kojiki.

Tanto l'Asociación de Fútbol de Xapón y, darréu, los sos equipos d'alministración, como l'equipu nacional de fútbol de Xapón utiliza'l símbolu de la Yatagarasu nos sos emblemes y distintivos, respeutivamente. El ganador de la Copa del Emperador dase tamién l'honor de llevar l'emblema de la Yatagarasu la temporada siguiente.^[13]

Referencies

↑ Lihui Yang; Deming An; Jessica Anderson Turner (2005). Handbook of Chinese mythology. ABC-CLIO, páx. 95-96. ISBN 157607806X, 9781576078068.
↑ Richard E. Strassberg (2002). A Chinese bestiary: strange creatures from the guideways through mountains and seas. University of California Press, páx. 195. ISBN 0520218442, 9780520218444.
↑ Xi Wangmu Summary
↑ Volker, T. (1975). The Animal in Far Eastern Art and Especially in the Art of the Japanese. Brill, páx. 39.
↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-03-20.
↑ W. G. Aston (2011). Nihongi. Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. Tuttle Publishing, páx. 210-211. ISBN 1462900372.
↑ Sarah Allan (1991). The shape of the turtle: myth, art, and cosmos in early China. SUNY Press, páx. 31. ISBN 0791404609, 9780791404607.
↑ Roy Bates. 10,000 Chinese Numbers. Lulu.com, páx. 246. ISBN ISBN 0-557-00621-X, 9780557006212.
↑ Sarah Allan (1991). El formatu de la tortúa: mitu, arte, y cosmos na China Temprana. SUNY Press, páx. 27. ISBN 0791404609, 9780791404607.
↑ Katherine M. Ball (2004). motivos Animales nel Arte Asiático: guía ilustrada de los sos significaos y estétiques. Courier Dover Publications, páx. 241. ISBN 0486433382, 9780486433387.
↑ ^11,0 ^11,1 Ponsonby-Fane, p. 147.
↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1963). Vicissitudes of Shinto, p. 11.
↑ «general information | Japan Football Association».

Enllaces esternos

[1] Lihui Yang; Deming An; Jessica Anderson Turner (2005). Handbook of Chinese mythology. ABC-CLIO, páx. 95-96. ISBN 157607806X, 9781576078068.

[Beastiary-2] Richard E. Strassberg (2002). A Chinese bestiary: strange creatures from the guideways through mountains and seas. University of California Press, páx. 195. ISBN 0520218442, 9780520218444.

[3] Xi Wangmu Summary

[4] Volker, T. (1975). The Animal in Far Eastern Art and Especially in the Art of the Japanese. Brill, páx. 39.

[Chosun-5] «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-03-20.

[6] W. G. Aston (2011). Nihongi. Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. Tuttle Publishing, páx. 210-211. ISBN 1462900372.

[Turtle-7] Sarah Allan (1991). The shape of the turtle: myth, art, and cosmos in early China. SUNY Press, páx. 31. ISBN 0791404609, 9780791404607.

[Bates-8] Roy Bates. 10,000 Chinese Numbers. Lulu.com, páx. 246. ISBN ISBN 0-557-00621-X, 9780557006212.

[Turtle2-9] Sarah Allan (1991). El formatu de la tortúa: mitu, arte, y cosmos na China Temprana. SUNY Press, páx. 27. ISBN 0791404609, 9780791404607.

[Animal-10] Katherine M. Ball (2004). motivos Animales nel Arte Asiático: guía ilustrada de los sos significaos y estétiques. Courier Dover Publications, páx. 241. ISBN 0486433382, 9780486433387.

[Ponsonby-Fane_1-11] 11,0 ^11,1 Ponsonby-Fane, p. 147.

[12] Ponsonby-Fane, Richard. (1963). Vicissitudes of Shinto, p. 11.

[13] «general information | Japan Football Association».

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]