Elvira Orphée
Elvira Orphée (22 de mayu de 1922, San Miguel de Tucumán – 26 d'abril de 2018, Buenos Aires) foi una escritora arxentina.
Elvira Orphée | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | San Miguel de Tucumán, 22 de mayu de 1922 |
Nacionalidá | Arxentina |
Muerte | Buenos Aires, 26 d'abril de 2018 (95 años) |
Familia | |
Casada con | Miguel Ocampo |
Estudios | |
Estudios |
Universidá de Buenos Aires Universidá de París |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | escritora, novelista, cuentista |
Premios |
ver
|
Primeros años
editarNació'l 29 de mayu de 1922 en San Miguel de Tucumán, alcontráu na provincia homónima, a la cual ella referir diciendo "Nun ye'l paraísu terrenal. Quiciabes en setiembre seya la so máxima rellumanza porque nes cais hai naranxales y entós tán los azahares. Ye p'artistes del arume". L'apellíu que lu identificó a lo llargo de tola so vida foi'l del so padre, Orphée, que ye d'orixe francés; sicasí, tamién adoptó l'apellíu de la so madre, Segura, d'orixe español. Pasó gran parte de la so infancia postrada nuna cama por causa de una salú débil. Emigró a fines de los años cuarenta a Buenos Aires, onde estudió Lletres. Tuvo casada col pintor Miguel Ocampo, padre de los sos trés fíes: Laura, Paula y Flaminia, a quien acompañó como diplomáticu a Roma onde trabó amistá con Alberto Moravia, Italo Calvino y Elsa Morante.
Tornó a Arxentina y depués a París onde en 1961 foi conseyera de lliteratura llatinoamericana pa la editorial Gallimard.
Apocayá foi reeditada, per un sitiu cola so novela Aire tan duce (1966) sol sellu So La Lluna (agostu de 2009 - Buenos Aires) y la so novela Dos branos (1956) sol sellu Eduvim (Editorial de la Universidá de Villa María, 2013, Córdoba) na coleición Narradores Arxentines codirixida por María Teresa Andruetto quien tamién rescatara la so figura enantes nel so blogue Narradores arxentines y n'artículos publicaos nel diariu La Capital de Rosario.[2]
Morrió en Buenos Aires, a los 95 años d'edá.
Obra
editarNoveles
- Dos branos (1956)
- Unu (1961)
- Aire tan duce (1966)
- No fondero (1969)
- El so demoniu preferíu (1973)
- La penúltima conquista del Ángel (1977)
- La muerte y los desencuentros (1989)
- Basura y lluna (1996)
Cuentos
Premios recibíos
editarReferencies
editar- ↑ Identificador Beca Guggenheim: elvira-orphee.
- ↑ 2,0 2,1 Biografía na Audiovideoteca de la Ciudá de Buenos Aires
Enllaces esternos
editar- Entrevista en videu, de la Audivideoteca de la Ciudá de Buenos Aires.
- Entrevista en Revistir Grafemes.
- Entrevista en La Nación payares 2009
- Lo que pido ye Poesía Artículu de María Teresa Andruetto nel so blogue Narradores Arxentines y nel diariu La Capital de Rosario *
Narradores Arxentines Coleición de rescate de narradores arxentines onde foi republicado el so llibru "Dos branos"