Enrique Barón
Enrique Barón Crespo (27 de marzu de 1944, Madrid) ye un políticu, economista, abogáu y ensayista español. Dende mayu de 2018 ye presidente de la Unión d'Europeístes y Federalistes d'España (UEF España)[9].
Biografía
editarLlicenciáu en Derechu pola Universidá Complutense de Madrid, n'Alministración d'Empreses por ICADE y pola Escuela Cimera de Ciencies Económiques y Empresariales de París (ESSEC). Foi profesor d'Estructura Económica na universidá de Madrid dende 1966 a 1970 y profesor acomuñáu d'Economía en ICADE (Universidá de Comillas) ente 1965 y 1972. Exerció d'abogáu en materia de Derechos Humanos ante la xusticia de la dictadura franquista ente 1970 y 1977.
Activu miembru del mayu del 68, perteneció a Converxencia Socialista de Madrid, y foi unu de los líderes de la Federación de Partíos Socialistes nel empiezu de la Transición. Pasó al Partíu Socialista Obreru Español tres la disolución de Converxencia Socialista en primavera de 1977. Esi añu foi escoyíu diputáu na Llexislatura Constituyente pola circunscripción eleutoral de Madrid, desempeñando'l cargu de voceru económicu y presupuestariu del Grupu Socialista del Congresu ente 1977 y 1982. Foi designáu ministru de Tresporte, Turismu y Comunicaciones mientres el primer gobiernu de Felipe González, dende 1982 a 1985, punxo en marcha los primeros programes de modernización de la rede ferroviaria española, faciendo frente a situaciones de obsolescencia teunolóxica y rentabilidaes decrecientes, qu'en dellos casos esixeron el zarru de llinies yá con bien baxu o nulu usu, magar qu'en dellos casos los informes redactaos conteníen datos incorreutos qu'amontaben los déficits.[10][11][12][13]
Foi escoyíu diputáu del Parllamentu Européu nel añu 1986, órganu nel que permaneció hasta 2009. Nél desempeñó les funciones de vicepresidente (1987-1989), presidente (1989-1992), presidente de la Comisión d'Asuntos Esteriores (1992-1995), presidente del Grupu Socialista (1999-2004) y presidente de la Comisión de Comerciu Internacional (2004-2006). Representó al Parllamentu Européu na Conferencia Intergubernamental del Tratáu de Lisboa. Exerció como presidente del Movimientu Européu Internacional ente 1987 y 1989.
Tamién foi conceyal del Conceyu de Madrid ente los años 2003 y 2004, añu nel que dimitió pa siguir el so llabor nel Parllamentu Européu.
Preside a día de güei la International Yehudi Menuhin Foundation, la Fundación Yehudi Menuhin España (FYME) y la European Foundation for the Information Society. Tamién ye Patronu de la Fundación Gala-Salvador Dalí y de la Fundación Príncipe d'Asturies. Amás, ye miembru del comité de sabios de los think tanks Notre Europe y Gold Mercury International.
Na so faceta académica, ye profesor convidáu de les universidaes de La Sorbona y Sciences Po (París) y ESSEC, Verona, Bergamo (Italia), Boston University, Harvard, Miami y Colorado (EEXX), HEC Lausanne (Suiza) y Guadalaxara (Méxicu). Tamién ye Caderalgu Jean Monnet "ad personam" na Universidá de Castiella-La Mancha (España).
Tuvo casáu cola pintora y artista española Sofía Gandarias, finada en xineru de 2016 y tien un fíu.
Obres
editarNel so llabor como académicu, ensayista y novelista robló más d'una ventena de llibros, bona parte d'ellos referíos a asuntos xurídicos, políticos ya institucionales europeos, anque tamién escribió lliteratura y analís históricu y económicu. La so obra foi editada n'español, inglés, francés, italianu y alemán.[14] Les sos obres más relevantes son:
- El final del campesinado (Editorial Zero, 1971).
- Europa 92: el raptu del futuru (Plaza & Janés, 1989).
- El procesu de la XE como desafíu democráticu (Hamar Urte, 1993)
- Europa nel Alba del mileniu (Editorial Acentu, 1994).
- Europe: l'impossible Statu Quo, Club de Florencia, con Max Konsthamm, Renaud Dehousse, Emile Noël, Tommaso Padoa-Schioppa, (Il Mulino, 1996).
- N'Europa Cabemos Toos, dir. Tomás Fernández y J.J. Laborda (Alianza, 2002).
- Europa, Pasión y Razón (Biblioteca Nueva, 2005).
- Constitucionalización del Poder Llexislativu na Xunión Europea, (Thomson Civitas, 2006).
- L'error del mileniu (Seix Barral, 2007).
- Tratáu de Lisboa y Carta de Derechos Fundamentales (Euroeditions, 2010).
- Les Américas Insurxentes (CEXECI, 2011).
- ¿Más Europa? ¡Xunida! (RBA, 2012).
- La Era del Federalismu (RBA, 2014).
Premios y condecoraciones
editarRecibió'l premiu a la ética en política de la Fundación DINTEL en 2012.
En xineru de 2013, foi gallardoniáu col Premiu Gaziel de Biografíes y Memories, que concede la Fundación Conde de Barcelona y la editrorial RBA, gracies a la so autobiografía ¿Más Europa? ¡Xunida! que engloba cinco grandes etapes de la so vida.[15]
Recibió amás la gran cruz de la Orde de Carlos III, la gran cruz de la Orde d'Isabel la Católica, la Medaya de la Integración Europea y la Medaya d'Oru al Méritu Turísticu. Nel estranxeru háise-y condecido la Medaya d'Oru del Parllamentu Européu, la Orde del Fénix de Grecia, la Orde del Gran Duque de Luxemburgu, la Orde de l'Águila Azteca, la Orde Bernardo O'Higgins (Chile), la Orde de Boyacá (Colombia), la Orde del Llibertador (Arxentina), ente otres. Y ye oficial de la Lexón d'Honor (Officier de la Légion d'Honneur) francesa.
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ URL de la referencia: http://politica.elpais.com/politica/2011/09/26/biografiaeldebate/1317054563_095771.html.
- ↑ URL de la referencia: http://www.eldiario.es/cultura/Fallece-pintora-vasca-Sofia-Gandarias_0_477002511.html. Data de consulta: 14 payares 2017.
- ↑ Identificador CONOR.SI: 5733475. Afirmao en: CONOR.SI.
- ↑ URL de la referencia: https://www.boe.es/boe/dias/1986/12/06/pdfs/A40220-40220.pdf. Data de consulta: 14 payares 2017.
- ↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés).
- ↑ URL de la referencia: https://www.boe.es/boe/dias/2005/03/05/pdfs/A07917-07917.pdf. Data de consulta: 14 payares 2017.
- ↑ URL de la referencia: http://www.quirinale.it/elementi/DettaglioOnorificenze.aspx?decorato=330609. Data de consulta: 14 payares 2017.
- ↑ Percancies, La Redacción -. «Enrique Barón escoyíu presidente de los Federalistes Europeos n'España» (castellanu). Consultáu'l 18 d'agostu de 2018.
- ↑ [https://web.archive.org/web/20090825185125/http://euroferroviarios.net/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=800 Euroferroviarios: "FC Valladolid-Ariza pasu a pasu I" (2007)
- ↑ tren-de-la ruta-de-la plata-la-via-muerta-de-les promeses incumplíes_16470909115.html ABC: "El tren de la Ruta de la Plata, la vía muerta de les promeses incumplíes" (23 de xunetu de 2007)
- ↑ [http://www.torrelapaja.com/paginas/dellos ferrocarril.htm Ferrocarril de Santander a Valencia
- ↑ [http://www.docutren.com/HistoriaFerroviaria/Gijon2003/pdf/td5.pdf Rosa Mª Camazón Misiego: "El zarru de llinies de ferrocarril n'España: Llinia de Valladolid a Ariza (1895-1985)"
- ↑ Glosariu de publicaciones en Dialnet.
- ↑ elMundo. «Les memories d'Enrique Barón ganen el Premiu Gaziel de biografíes». Consultáu'l 7 de xineru de 2013.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Enrique Barón.- Ficha biográfica oficial nel Parllamentu Européu.
- Ficha biográfica na candidatura del PSOE en 2004.
- Entrevista en Tele Madrid en 2003.
- Alcuentru/entrevista dixital n'El Mundu, abril de 2004
- Entrevista a Enrique Barón Crespo, abogáu y ensayista español [1] en Alquibla, mayu de 2015
| Predecesor: Luis Gamir Casares |
.svg){kind=small} Ministru de Tresportes, Turismu y Comunicaciones d'España 1982-1985 |
Socesor: Abel Caballero |
| Predecesor: Henry Plumb |
 Presidente del Parllamentu Européu 1989-1992 |
Socesor: Egon Klepsch |
| Predecesor: Pauline Green |
 Presidente del Grupu S&D nel Parllamentu Européu 1999-2004 |
Socesor: Martin Schulz |
| Predecesor: Rosa Díez González |
 Presidente de la Delegación Socialista Española nel Parllamentu Européu 2004-2009 |
Socesor: Juan Fernando López Aguilar |
| Predecesor: Pablo Faura |
Presidente d'Unión d'Europeístes y Federalistes d'España 2018- |
Socesor: Anguaño nel cargu |
Datos: Q449826- Multimedia: Enrique Barón Crespo
