Arcu de Septimio Severu

Arcu de Septimio Severu
	Arco di Settimio Severo (it)
	Arcu de trunfu y xacimientu arqueolóxicu
Llocalización
País	Italia
Rexón	Laciu
Ciudá metropolitana	Ciudá metropolitana de Roma Capital
Llocalidá fronteriza	Roma
Coordenaes	41°53′34″N 12°29′05″E / 41.8928°N 12.4847°E
	Arcu de Septimio Severu Arcu de Septimio Severu (Italia)
	Arcu de Septimio Severu Arcu de Septimio Severu (Roma)
Historia y usu
Apertura	203

Esti artículu trata sobre l'arcu en Roma. Pal que s'atopa en Palmira, vease arcu de Trunfu de Palmira. Pal qu'atopa en Dougga, vease arcu de Septimio Severu de Dougga. Pal qu'hai en Leptis Magna, vease Leptis Magna.

El arcu de Septimio Severu (n'italianu, Arcu di Settimio Severu) ye un antiguu arcu de trunfu que s'atopa en Roma nel estremu noroeste del Foru Romanu, a los pies de la llomba del Capitoliu, delantre del templu de la Concordia, non lloñe de la Curia Julia.

Foi alzáu en 203 pa glorificar les victories militares del emperador Septimio Severu y los sos fíos Geta y Caracalla sobre los partos,^[1] nos dos campañes de 194/195 y 197-199.

Tres la muerte de Septimio Severu, los sos fíos Caracalla y Geta fueron primeramente emperadores conxuntos. Caracalla fixo qu'asesinaren a Geta nel añu 212; les alcordances de Geta fueron destruyíos y toles imáxenes o menciones d'él esaniciáronse de los monumentos y edificios públicos. Por ello, la imaxe de Geta y les inscripciones que se referíen a él esaniciáronse del arcu.

Descripción

L'arcu alzó sobre una base de travertino a la que orixinariamente aportar por pasos dende l'antiguu nivel del Foru. Ye una construcción en mármol blanco que consta d'un arcu principal encuadráu por otros dos pequeños arcos. L'arcu central tien una bóveda semicircular rica en casetones. L'arcu tien unos 23 metros d'altu, 25 metros d'anchu y 11,85 metros de fondura.

Los trés arcos fuelguen sobre pilastres, en frente de los cualos hai columnes compuestes sobre pedestales, separaes. Victories alaes apaecen tallaes en relieve nes enjutes. Una escalera na pilastra meridional lleva a la plataforma cimera del monumentu, onde había estatues del emperador y los sos dos fíos nuna cuadriga, acompañaos por soldaos.

Les fachaes tán ricamente decoraes por columnes y baxorrelieves. Sol áticu de cada fachada ta grabada una llarga dedicatoria. Orixinalmente, les lletres grabaes en buecos conteníen lletres en bronce güei sumíes.

L'arquiteutura d'esti arcu de trunfu sirvió d'inspiración pa munchos arcos triunfales, antiguos y modernos, como l'arcu de Constantino, según ésti dir del arcu de Trunfu del Carrusel en París.

Historia

L'arcu álzase cerca del pie de la llomba Capitolina. Un tramu d'escaleres orixinariamente llevaba al vanu central, como entá se ve güei nel arcu de Traxano en Ancona. Pal sieglu IV la erosión alzara'l nivel del Foru tantu que se tendió una carretera cruciando l'arcu per vegada primera. Tanta trolla y refugayes erosionados de les llombes que la arrodiaben atropáronse que l'arcu quedó cubiertu hasta la base de les columnes. El dañu causáu poles ruedes medievales y el tráficu na dómina moderna entá pueden trate nes bases de les columnes, sobre los baxorrelieves de los zócalos.

Mientres la Edá Media llenes repitíos del Foru inferior llevaron más sedimentos y escombros adicionales, al puntu que cuando Canaletto pintar en 1742, namái la metá cimera del arcu taba sobre'l terrén. La condición bien caltenida del arcu deber en gran midida a que foi incorporáu a la estructura d'una ilesia cristiana, apurrida nel añu 1199 pol papa Inocencio III a la ilesia de los Ss. Sergio y Baco. La metá del arcu perteneció a la familia Cimini, a quien tamién s'atribúi'l caltenimientu de la estructura (Claustrum Cimini). La fortaleza incluyó una torre que s'atopaba a lo cimero del propiu arcu. Cuando la ilesia volvió fundase n'otru llugar, l'arcu siguió siendo propiedá eclesiástica y nun se baltó pa otra construcción.

L'arcu de Septimio Severu álzase cerca del centru d'esti panorama

La dedicatoria

Na parte cimera atópase una dedicatoria a Septimio Severu y al so fíu Caracalla. El nome del so otru fíu, Geta, foi borráu por orde de Caracalla, quien tres la muerte del so padre asesinó al so hermanu y mandó borrar el so nome de tolos monumentos. La inscripción (cola trescripción debaxo) ye la siguiente:

IMP · CAES · LVCIO · SEPTIMIO · M · FIL · SEVERU · PIO · PERTINACI · AVG · PATRI PATRIAE PARTHICO · ARABICO · ET
PARTHICO · ADIABENICO · PONTIFIC · MAXIMO · TRIBUNIC · POTEST · XI · IMP · XI · COS · III · PROCOS · ET
IMP · CAES · M · AVRELIO · L · FIL · ANTONINO · AVG · PIO · FELICI · TRIBUNIC · POTEST · VI · COS · PROCOS · (P · P ·
OPTIMIS · FORTISSIMISQVE · PRINCIPIBUS)
OB · REM · PVBLICAM · RESTITVTAM · IMPERIVMQVE · POPVLI · ROMANI · PROPAGATVM · INSIGNIBVS · VIRTVTIBVS · EORVM · DOMI · FORISQVE · S · P · Q · R

Imp(eratori) Caes(ari) Lucio Septimio M(arci) fil(io) Severu Pio Pertinaci Aug(usto) patri patriae Parthico Arabico et
Parthico Adiabenico pontific(i) maximo tribunic(ia) potest(ate) XI imp(eratori) XI, co(n)s(uli) III proco(n)s(uli) et
imp(eratori) Caes(ari) M(arcu) Aurelio L(ucii) fil(io) Antonino Aug(usto) Pio Felici tribunic(ia) potest(ate) VI co(n)s(uli) proco(n)s(uli) (p(atri) p(atriae)
optimis fortissimisque principibus)
ob rem publicam restitutam imperiumque populi Romani propagatum insignibus virtutibus eorum domi forisque S(enatus) P(opulus) Q(ue) R(omanus).

N'español:

"Al emperador César Lucio Septimio Severu Pío Pertinax Augusto Pártico Arábicu Pártico Adiabénico, fíu de Marcu, padre de la so patria, pontífiz máximu, nel añu oncenu del so poder tribunicio, nel oncenu añu del so gobiernu, cónsul trés vegaes, y procónsul, y al emperador César Marco Aurelio Antonino Augusto Pío Feliz, fíu de Lucio, nel sestu añu del so poder tribunicio, cónsul, y procónsul (padres de la so patria, los emperadores meyores y más valientes), por cuenta de la república restaurada y el gobiernu del pueblu romanu tremáu polos sos sobresalientes virtúes en casa y nel estranxeru, el Senáu y el Pueblu de Roma (sc. dediquen esti monumentu)".

Septimio Severu gobernaba juntamente como emperador col so fíu Caracalla (Marco Aurelio Antonino) cuando l'arcu foi dedicáu. La seición ente paréntesis nel mediu ye testu que reemplazó una referencia orixinal al so otru fíu Geta, que foi esaniciáu pola damnatio memoriae de Geta por Caracalla.