Casona de Riegla

Casona de Riegla
	Bien d'Interés Cultural
	edificiu y monumentu
Llocalización
País	España
Autonomía	Principáu d'Asturies
Provincia	provincia d'Asturies
Conceyu	Uviéu
Coordenaes	43°21′38″N 5°50′29″W / 43.3606°N 5.8415°O
	Casona de Riegla Casona de Riegla (Asturies)
Patrimoniu
BIC	RI-51-0011615

La Casona de Riegla conocida tamién polos nomes de Cortixu o Casa de les trés perrines y asitiada n'Uviéu (Asturies), ye una edificación urbana de calter semirrural construyida a mediaos del sieglu XVIII nel entós espaciu extramuros d'Uviéu que formaba parte d'un conxuntu d'edificaciones de planta baxa abarganáu por un muriu.

Créese qu'esti inmueble obedez a un proyeutu del arquiteutu Manuel Reguera, quien consiguiría nesta Casona llograr una singular fusión d'elementos propios de l'arquiteutura culta y de la popular.

Foi construyida por encargu d'Antonio López de Dóriga pa vivienda propia al llau de la so industria, cola que'l patiu posterior de la casona comunicaba directamente.

Descripción

Lo que se conocía como «Cortixu de Riegla» yera l'edificiu que sirvía d'oficina, la nave industrial y la casa del propietariu, constituyendo un raru exemplu d'arquiteutura industrial del sieglu XVIII, reflexu d'ún de los escasos intentos de industrialización propia qu'esistieron nel Principáu. Ente finales del sieglu XVIII y finales del XIX foi sede de dos industries, una de cerámica (fornu y fábrica de Talavera) y otra de curtidures.

La casona ye un edificiu de planta rectangular con trés pisos y áticu con guardilles. Los murios son de mampostería revocaos, con llabradures d'arenisca nes esquines, que tán enchaflanaes nes separaciones ente los pisos y nes marcaciones de puertes, balcones y ventanes. La cubierta de teya árabe ye a cuatro agües, sacante nes guardilles y ventanes de la bufarda. Créese que pudo ser obra del arquiteutu Manuel Reguera.

L'accesu principal a la Casona faise al traviés d'una doble escalera esterior. La distribución interior ta totalmente alteriada, al tar muncho tiempu l'inmueble estremáu en dolce viviendes.

Na fachada esiste una inscripción na que se fai alusión al fechu de qu'equí nació'l reconocíu musicólogu Eduardo Martínez Torner en 1888.

Bibliografía

El conteníu d'esti artículu amiesta material de la declaración de Bien d'Interés Cultural publicáu nel BOE n^u 189 el 9 d'agostu de 2006 (testu), que s'alcuentra nel dominiu públicu arriendes a lo dispuesto nel artículu 13 de la Llei de Propiedá Inteleutual española.

Referencies

↑ «base de datos de monumentos de Wiki Loves Monuments» (13 payares 2017).

Enllaces esternos

[6c1fe665637011cec1802bcef111423d2e0a6c77-1] «base de datos de monumentos de Wiki Loves Monuments» (13 payares 2017).

[1]